Yeniden Ask

Sen benim için önemlisin

Kerem yerinden kalkıp hızlıca çığlığa yürüdü. Koridor birden uzamıştı.. Koridorun sonunda Zeynep ve Kıvanç vardı. Kıvanç Zeynepin ağzını kapamış pis pis sırıtıyordu. Zeynep ise hıçkırıklara boğuluyordu. Kerem yürüdü,yürüdü ama o koridor bitmedi. Kıvanç kahkaha atarken Zeynepi sürükleyerek beyaz ışığa doğru götürüyordu.
"Kerem yardım et bana! "  dedi Zeynep. Ve kayboldular..
*
Kerem terler içersinde uyanmıştı. Zeynep başındaydı.
"Kerem? " Dedi alnını sıvazlarken. Kerem birden Zeynepe sarıldı. "İyi misin? Kötü bir rüya gördün sanırım."
"Şeyy pardon." Dedi kerem yavaşca çekilirken.
"Önemli değil. Anlatacak mısın? "
"Yok yani önemli bir şey değil."
"Seni böylesine terlettiyse önemlidir."
"Gerçekten.. rüya işte."
"Peki. Ben işe gidiyorum.."
"İş mi? Sen çalışıyor musun?"
"Evet. Yeni mezun oldum. Ee babamda zengin olduğuna göre. Hemen bir iş bulmam zor olmadı. Her ne kadar nefret etsemde Torpil." Dedi zeynep gözlerini devirirken.
"Peki ne işle meşgulsünüz zeynep hanım?"
"Avukatım ben."
"Vaay Avukat hanım ha?"
"Ya tabi. Peki sen?"
"Benim işim Bpy"
"One be? Bpy?"
"Baba Parası Yiyen." Zeynep bir kahlaha patlattı.
"Haa ondan senin bu ucubeliğin."
"Aynen öyle."
"Güzel. O zaman sen devam böyle.. Ben işe gidiyorum."
"Hayır gidemezsin."
"Ne?!"
"Zeynep saçmalama tamam daha iyi olabilirsin ama Kıvanç seni bulur."
"Umrumda mı sence?"
"Umrunda olanları düşün o zaman sende."
"Hah! Umrumda olanlar mış. Öyle biri yok.. Kimse umursamaz beni. Anlıyor musun? Kimse!"
"Yanılıyorsun.!"
"Ya öyle mi? Kim umursuyor beni? Bi bakıyorumda etrafıma kimseyi göremiyorum ben."
"Ben! Tamam mı ben umursuyorum.! Farkında olmaya bilirsin ama ben burdayım! Yanındayım! Bu kadar bencil olma. Sen mutsuzsun diye etrafındakileride üzüyorsun. Sürekli bir gizemlilik falan.! "
"Olma ! Tamam mı olma! Umursama beni. Ben mutlu olamam. Güvenemem. Yapamam! Ne yaşadığımı bilmeden beni asla yargılama. Yargılamak basit insanların işidir."  Zeynep hızla çıktı evden ve bir taksiye bindi.
"Yılmaz Holding lütfen."
*
Kerem derin bir nefes aldı ve boş boş bakmaya başladı.
"Bok herifin tekiyim ben! Ulan sen kimsinde kızın üstüne gidiyorsun. Herşeyi berbat ettin! Kız tamda sana güvenmek üzereydi." Diye kızmaya başladı kendine.
*
"Alo zeynep? Telefonlarımızı neden açmıyorsun. Seni merak ediyoruz. Bizi korkutuyorsun. Ses kaydını duyduğunda geri dön lütfen. Yoksa polise gidip kayıp ilanı vereceğim.."
Zeynep derin bir nefes aldı ve arkasına yaslandı. Sonra bir diger ses kaydına bastı.
"Zeynep! Bak Kıvanç gelmiş.. Kerem herşeyi anlattı. Korkutma beni. Lütfen ara."
Zeynep en sonunda dayanamdı ve yagmuru aradı.
"Alo zeynep nerdesin sen?"
"Kafa dinliyorum yagmur ne oldu?"
"Bir daha böyle bir saçmalık yapma lütfen."
"Biraz yanlız kalmak istedim sadece."
"Guzel hemen bana geliyorsun."
"Uzgunum ama gelemem."
"Neden?"
"Eve gidicem."
"Sacmalama zeynep o adam seni orada bekliyor olabilir."
"Umrumda degil."
"Benim umrumda."
"Hah! Guzel. Gunun populel cumlesi benim umrumda . Cok hos! "
"Zeynep artık seni tanıyamıyorum"
"Ya öyle mi? Ne zaman tanıdınız ki zaten. Ne zaman tam anlamıyla yanımda oldunuz."
"Zeynep bencillik etme."
"Bir tane daha.. bencil zeynep. "
"Ben daha fazla bunları duyamıyacagım. Kafanı topla o zaman konusuruz."
Zeynep sinirli bir sekilde ofisten cıkmıstı. Aksam oldugunu o zaman fark etmisti. Bi taksiye bindikten sonra Geldigi zaman mervelerle gittigi Bara gitmeye karar verdi.
"Sayer Bar lütfen."
*
Bara geldiginde Barmenden votka aldı ve icti. Sonra bir tane daha,bir tane daha.. Sarhos olmustu Zeynep. Karaoke pistine cıktı ve sarkı söylemek için hazırlandı.
Gel yada git böyle yapma
Sensiz kalbimde sızı var
Son nefese kadar degilse
Unuttugun bir sozun var.

Sev yada git oyle bakma.
Artık canımı acıtma
Sansını fazla zorladın
Bende insanım sonucta

Bende delire bilirdim
Yoldan cıkabilirdim
Yapmadım,kıyamadım sana

Hep keyfini bekledim
Yollarını gozledim
Bir kucuk kıvılcım istedim.

Zeynep bir yandan aglıyor bir yandan sarkıyı soyluyordu. Bittiginde selam verdi ve kahkaha attı.
"Bende insanım ya!" Diye bagırdı. Sonra kolunda bir el hisedince çığlık attı. Arkasına döndüğünde Keremi görünce biraz olsun rahatladı.
"Naptığını sanıyorsun sen?"
"Ya bırak! "
"Hadi gidiyoruz."
"Gitmiyoruz.!"
"Of zeynep of!"
"Hayır!"
"Ne hayır?"
"Beni kucagına falan alma! Ustune kusarım."
"Sacmalama zeynep oyle bir sey yapmıcam."
"Hah iyi." Dedi zeynep onune donerken. Kerem birden zeynepi kucagına almıstı.
"Kereem!"
"Gidiyoruz dedim,gidiyoruz!"
"Senin bu yaptıgına yalancılık denir."
"Beni buna sen mecbur ediyorsun."
"Ukala,pislik,kas havanı ne olacak!"
"Bana bak Bayan bencil."
"Bana bencil deme!" Diye cıglık atmıstı zeynep.
"Kulagımın zarını patlattın ya! Ne cingenesin sen!"
"Oh iyi olmus. Bırak beni."
"Arabaya gidelim bıeakıcam."
'Of kerem of!"
Kerem Zeynepi arabaya bindlrdikten sonra eve sürmüstü.
"Ben evime gidicem."
"Hayır bende kalacaksın."
"Kalmıcam."
"Zeynep!"
"Ay tamam. Yine kucagına alırsın falan."
"Heh soyle.. beni tanımaya basladın."
"Ukala.!"
"Bencil."
"Of!" Zeynep söylene söylene eve girmişti. Midesinin bulanmasıyla banyoya koştu. Kerem kapıda bekliyordu. Yavaşca tıklattı kapıyı..
"Zeynep iyi misin?.. Zeyneep! Bak içeri giriyorum." Kerem kapıyı açtığında zeynep küvete kıyafetleriyle girmiş ve sızmıştı. Kerem havluyu aldıktan sonra Zeynepi yavaşca küvetten çıkardı.
"Ya bırak uyucam."
"Tamam ama burada değil."
Kerem zeynepi odasına götürdükten sonra havluyu üstünden atmıştı. Ve başını arkaya doğru atıp zeynepin kıyafetlerini çıkarmaya başladı. Bakmamak için kafasını geriye doğru atmıstı. Üstünü değistirdikten sonra havluyla saclarını kuruladı. Zeynep keremin yatagına yatmıstı. Kerem zeynepin ustunu örttükten sonra yastık ve yorgan alıp aşagıya indi ve koltuğa yattı.
*
Sabah oldugunda zeynep basını sıkıştırarak uyandı.
"Uu kafam kazan gibi." Etrafına bakınca birden doğruldu ve şaşkın şaşkın bakmaya devam etti. Üstüne baktığında şaşkınlığı iki katına çıkmıştı. Dün olanları hatırlamaya çalıştı. Tek hatırladığı kustuğuydu.
"Hayır ya!" Dedi Keremle yattığını düşünerek. "Naptım ben ya!" Kerem tam o sırada elinde iki kahveyle içeri girdi.
"Kahve?"
"Ag bak dün çok sarhoştum. Unutalım tamam mı? Hem sen benin sarhoşluğumdan mı faydalandın!" Kerem bir kahkaha atmıştı. "Bak birde gülüyor. Ben sana güvendim ya!"
"Zeynep sakin ol. Bişey olmadı."
"Nasıl bir şey olmadı." Kerem dün olanları tek tek anlattı.
"Üstümü değiştiremen hiç hoş değil."
"Zatüre mi olsaydın? Hem merak etme bakmadan değiştirdim."
"Ha. Kafam kazan gibi ya ver şu kahveyi ver!" Kerem kahveyi zeynepe uzatyıktan sonra odadan çıktı ve kahvaltıyı hazırladı. Zeynep aşağıya inince kocaman sırıttı.
"Kerem sen neymişsin ya?"
"Tabiki bayan Bencil. Ne sandınız?"
zeynep hemen masaya oturdu ve deli gibi yemeğe başladı.
"Ammada acıkmışım."
"Belli oluyor."
"Dalga gecme."
kerem sırıttıktan sonra kahvaltısına başladı. Kahvaltı bittikten sonra beraber masayı topladılar ve Kerem tezgaha oturmuş elma yiyordu. Zeynep ise bulaşıkları yerleştiriyordu.
"Bana kendini anlatacak mısın?" Dedi kerem.
"Ne duymak istiyorsun?"
"Herseyi.."
"Peki. Sende kendinden bahsedeceksin."
"Guzel. İlk sen.. "
"Peki nereden başlıyım.?"
"Kıvançtan."
"Yine mi?"
"Hadi ama zeynep.. bana güvenebilirsin."
"Tamam. Kıvanç benim eski sevgilim. Hatta aşık olduğum adam. "
"Ama ondan hoşlanıyor gibi görünmüyorsun."
"Artık hoşlanmıyorum."
"Peki neden?"
"Aldattı da ondan." Zeynepin gözleri yaşarmıştı.
"Ben özür dilerim."
"Önemli değil. En kötüsüde ne biliyor musun? Ben ona güvenmiştim ve onu sevmiştim." Kerem hiç bir şey diyememişti. Zeynep sirkelenip yüzüne yalandan bir gülümseme yerleştidi.
"Peki senin sevgili durumun ne?"
"Gecelik. "
'Bak benden sana bir tavsiye. Adamlık her gece eve kız atmak değildir. Adamlık masya ekmek parası koymaktır."
"Vaay avukat hanım siz neymişsinlz öyle."
"Tabi canım. Bende daha neler var."
"Neler var?"
"Hah zamanla görürsün."
"Hı? Başını etini yiyicem diyosun."
"Aynen öyle diyorum.! Peki sen iki soru sordun benim bi hakkım daha var."
"Sor bakalım.."
"Gecen aksam rüyanda ne gördün."
"Söyledim ya zeynep önemli bir şey değil."
"Beni gördün dimi?"
"O nereden çıktı şimdi?"
"İsmimi sayıklıyordun."
"Ne?!"
"Evet. Ben bu yüzden sana çıkışmıştım. Cünkü önemsiz demiştin rüyaya ama o rüyada bende vardım."
"Ah zeynep! "
"Ne? Gerekten de önemsiz değil mi?"
"Hayır zeynep! Daha kaç kere söyleyeceğim bilmiyorum ama.. sen benim için önemlisin! "