Yeniden Ask

Babanne Kerem

Zeynep Korkuyla bakmaya devam ederken Kıvanç Zeynepi fark edip Zeynepe yaklaştı.
"Zeynep?"
"Ne işin var senin burada?"
"Zeynep sensiz yapamıyorum."
"Beni nasıl buldun? Hemen git buradan!"
"Zeynep uzatma! Benimle geliyorsun." Dedi Kıvanç Zeynepin kolundan çekiştirirken.
"Gelmiyorum! "
"Aggh Zeynep Yeter ama!" Dedi Kıvanc elini kaldırmıs tam vuracakken. Zeynep hemen yüzünü saklamıştı. Bir süre bekledikten sonra Kıvançın elini tutan bir el  fark etti. Geriye dönüp baktığında Keremle karşı karşıya geldi.
"Kerem?"
"Kim lan bu?" Dedi Kıvanç sinirlenerek.
"Zeynep kim bu? Sana ne hakla vurmaya kalkıştı?" Zeynep titriyordu.
"Kı-kıvanç!" Dedi güçlükle.
"Şimdi anlaşıldı." Kerem bir yumruk sallamıştı Kıvança,Kıvanç savrulduktan sonra kereme vurmak için elini kaldırmıştı ama Kerem zorlu bir dövüşçüydü. Blr tekmeyle yığmıştı Kıvanç'ı yere. Kıvanç sallana sallana kalktı.
"Bu daha burada bitmedi." Dedi ve sallana sallana uzaklaşmaya başladı. Normalde hemen pes etmezdi ama halletmesi gereken bir iş vardı. Zeynep hıçkırıklara boğuluyordu.
"Şisisiit tamam" dedi kerem Zeynepe sarılırken.
"Gelmemesi gerekiyordu.."
"Kim bu Zeynep?" Dedi Kerem geri çekildikten sonra. Zeynep derin bir nefes aldı ve gözlerini Keremin gözleriyle buluşturdu.
"Ben teşekkür ederim. Yani eğer beni kurtarmasaydın.."
"Tamam ben anlıyorum. Peki ama geri gelecek biliyorsun degil mi?"
"Biliyorum.."
"Burada kalman doğru olmaz. Bir dahaki sefere bende yanında olmaya bilirim." Zeynep bir yandan hapşırıyor bir yandan üsüdüğünden kollarını sarmalıyordu.
"Zeynep sen çok kötü görünüyorsun" dedi Kerem alnına elini koyarken.
"Ateşinde var." Zeynep cebinde titreyen telefonla irkildi ve çalan telefonu açtı.
"Alo?"
"Zeynep iyi misin sen?" Dedi demet.
"İyiyim annecim. Geldim ben eve.."
"Kızım biz evde değiliz. Yurt dışında bir toplantımız olacak.. bi anlaşma. "
"Pekl anne anladım.' Dedi zeynep sinirle.
"Yapma ama Zeynep. Biliyorsu  iş.."
"Tamam anne anladım! Ne kadar orada kalcaksınız?"
"1 hafta."
"Guzel." Zeynep telefonu kapatmıstı. Basını kaldırdıgında kerem meraklı gozlerle zeynepe bakıyordu.
"Noldu?" Dedi Kerem.
"Annemler yurt dışındaymış."
"Güzel."
"Güzel mi?"
"Evet çünkü burada kalmayacaksın."
"Ne sacmalıyorsun sen?"
"Hadi." Dedi Kerem arabayı gösterirken.
"Pardon da Ne hadisi?"
"Bana gidiyoruz."
"Yuh! Sacmalama. Asla!"
"Zeynep o adam geri gelirse ne yapıcaksın! Üstelik çok hastasın. Böyle evde tek kalamazsın.. Agg gercekten ben senin mızmızlıklarını çekmek istemiyorum." Dedi kerem ve Zeynepi omzuna attı.
"Ya kerem napıyorsun? Sende bunu alışkanlık haline getirdin ama!" Kerem zeynepi dinlemeyip arabaya attı.
"Sözümü dinlemiyorsun ben napıyım?"
**
Eve geldiklerinde zeynep oldukça ateşlenmişti. Kerem ıhlamur yapmış içiriyordu.
"Bu böyle olmayacak." Dedi kerem.
"Ne?"
"Senin soğuk bir duş alman lazım."
"Ne! Sen yine sacmalamaya basladın."
"Hayır,yoksa havale geçireceksin."
"Ya bırak istemiyorum." Kerem zeynepin kolundan çekiştirip banyoya soktu.
"Kerem sacmalama. Bak beni korkutuyorsun."
"Sacmalama zeynep sana birsey yapacak degilim.. Gir su dusakabine. O su sesini duyucam." Zeynep çaresizce kabine girmişti. Kerem arkasını dönmüş bekliyordu. Su sesini duyunca sırıttı. Bir kac dakika sonra havlu uzattı.
"Ben kapının önündeyim. Buraya senin için bişeyler koydum. Onları giyersin." Dedi ve çıktı. Zeynep bir kaç dakika sonra üstüne 2 kat büyük gelen geceliklerle çıktı. Kerem gülmeden edememişti
"Ne gülüyosun be? Kas hayvanı olan sensin ben napıyım?"
"Kas hayvanımı?!"
"Evet mösyö kas yığını."
"Gecelik seni giymiş yanlız."
"Haha çok komik gerçektende."
"Tamam ya iyileşmişsin sen.. Cene yerine gelmiş baksana."
"Ya diyorumda ben kendimi camdan falan mı atsam? Böylece senden de kurtulmuş olurum."
"Hadi hadi yatağa."
"Yuh! Ama fazla oluyorsun sen."
"Ne be! Terlemen gerekiyor."
"A-ag pis sapık." Kerem bi kahkaha atmıştı
"Merak etme sadece yorgana sarıcam seni."
"Ya sey cok pardon."
"Onemli degil."  Zeynep iceri girdiğinde Kerem kat kat yorganları zeybepin üztüne atmıştı.
"Mumyaladın beni resmen."
"İyidir iyi." Zeynep birden gülmeye başlamıştı. "Ne gülüyorsun ya?"
"Kerem senin içinde babanne falan mı var?"
"Ne alaka ya!"
" nasılda biliyor grip tedavisini."
"İyilikte yaramıyor"
"Ya iyiliğe bak sen!"
"Neyse ben kahve yapıyorum ister misin?"
"Olur."
"Tamam." Kerem kahveleri hazırlamak için mutfağa gitmişti döndüğünde çoktan uyuduğunu gördü. Gülümsedi ve karşıdaki koltuğa oturdu. Bir yandan kahvesini yudumluyor bir yandan zeynepi izliyordu ki uyuya kalmıştı.
*
Bir çığlıkla uyanmıştı Kerem. Zeynep yerinde değildi.
"Zeynep!"