Yeniden Ask

damat Kerem

Merhaba arkadaslar yorumlar gelmeye basladı ve bu beni cok mutlu ediyor. Motivasyonumu yukselten arkadaslar oldu. Tek tek hepsine sonsuz tesekkurler. Bu sıralar fazla iyi yazamaya bilirim. Cok yogunum , lutfen kusura bakmayın.. vote ve yorumlar icin tekrardan tesekkurler ,iyiki varsınız. :) iyi okumalar..
Kerem titrek halleriyle bavulunu çekerken Zeynep derin derin nefes alıyorudu.
"Ya beceremezsem." Dedi kerem durup.
"Sacmalama buraya kadar geldik. Ben sana inanıyorum."
"Zeynep yapmasak mı?"
"Ammada inatçısın ha! " dedi zeynep keremi odaya itirerek. Odaya giren kerem telaşlı tavrını bırakıp gülümsemişti. Zeynep içeri girdiğinde demet şaşkınlıkla baktı.
"Zeynep? Senin ne işin var burada?"
"Babamı benden kaçırmaya mı başladın anne?!"
"Hayır , ben sadece.."
"Simdi tartısmak istemiyorum anne ne olur." Dedi zeynep babasının yanına çökerken.
"Babacım nasılsın?"
"İyiyim kızım.." dedi cihan sonra keremi gösterdi. "Arkadaşını bizimle tanıştırmayacak mısın?"
"Tabi.. babacım bu kerem,damadın." Kerem kaskatı kesilmişti bir şey diyemedi daha sonra atıldı hemen.
"Geçmiş olsun efendim,nasılsınız?"
"İyiyim evlat.. kızım siz dışarı çıkın da biz tanışalım."
"Neden babacım?" Dedi zeynep kereme bakarken , kerem kaşlarını kaldırıyordu. Pot kırmaktan korkuyordu.
"Biz biraz özel konuşacağız." Zeynep duraksadı ve babasının başına öpücük kondurduktan sonra annesinin peşinden kapıya doğru gitmeye başladı.
"Zeynep nereye?" Dedi kerem zeynepin kolundan tutup,kulağına eğilerek
"Merak etme ve sakin ol. Babam sadece konusacak seninle. Sakın pot kırma." Dedi zeynep ve cıktı odadan. Kerem ne yapacagını bilmeden duruyordu oyle.
"Gel" dedi cihan "otur söyle." Kerem yavaşca oturdu yatağın yanında ki koltuğa cihan doğrulmak için hamle yaptığında kerem kalkıp yardım etmişti. Keremin bu hareketi cihanın çok hosuna gitti ve teşekkür ettikten sonra yaslandı arkasına.
"Bak kerem,keremdi değil mi?"
"Evet efendim."
"Seninle açık konuşacağım.. benim durumum belli , yakın bir zamanda göçerim."
"İyileşeceksiniz efendim. İlk önce sizin buna inanmanız gerek.."
"Herneyse,konumuz bu değil. Damat diye tutturmamın sebebi zeynepi koruyup kollayacak kişiyi bilmek ve tanımak istediğim içindi. Zeynep çok hassas ve duygusal bir kızdır. Her zaman onu mutlu eden seylerin pesinden gider. Kızımı mutlu ediyorsun biliyorum. Buraya geldikten sonra seninle tanıstıgı ortada.. zeynepi üzme kerem."
"Merak etmeyin efendim,ben zeynepi asla üzmem."
"Sana güvenmelimiyim kerem"
"Tabi efendim."
"Güzel.." cihan Derin bir nefes alıp kendini serbest bırakmıştı ki zeynep kapıyı acıp basını uzattı.
"Bitti mi?" Dedi masumca..
"Bitti kızım gel.." de cihan. Kerem ise etrafa bakınıyordu. Zeynep süzüle süzüle cihanın yanına oturdu ve gülümsedi
"Ee " dedi gözünün ucuyla kereme bakarken. "Neler konustunuz?"
"Bunları senin duymanı istesem odadan cıkarmazdım dimi kızım."
"Yani." Dedi zeynep gözlerini devirirken bu sırada doktor girmişti içeri.
"Cihan bey? Neler oluyor? Sizin yorulmamanız gerek.."
"Doktor hanım ben kızı zeynep." Diye atıldı zeynep.
"Güzel ama simdi babanızın dinlenmesi gerek. Yarın ameliyatı var."
"Ne?"
"Simdi cıkalım lutfen,sizinle odamda konusabiliriz."
"Guzel.." dedi zeynep daha sonra cihana döndü "babacım ben birazdan gelicem."
"Hayır zeynep,senin otele gitmeni istiyorum. Cunku burada rahat olamazsın."
"Baba nasıl seni bırakırım."
"Zeynep , lutfen babacım.. "
"Peki babacım." Dedi zeynep cihanın elini optukten sonra doktoru takip etti.
"Bende cıkıyım o zaman.." dedi kerem. "Gecmis olsun tekrardan,ben iyileseceginize inanıyorum."
"Saol evlat,zeynepi yanlız bırakma."
"Merak etmeyin efendim. Ben onu seviyorum ve onu asla yanlız bırakmam." Zeynep kereme bakmak icin geri donmustu ki keremin dediklerini duyunca duraksadı ve kapının ardından dinlemeye basladı.
"Sana güveniyorum."
"Zeynepten önce bir yıkıntıydım ben.. beni o yıkıntıdan çıkaran zeynepti. Ben kızınızı çok seviyorum. Ve asla onu üzmeyeceğim. Güveninizi boşa çıkarmayacağım.." cihan gülümsedi ve başını salladı. "Tekrardan geleceğim.. şimdi dinlenin. Gecmis olsun."
"Saol evlat,görüsürüz." Kerem gülümsedi ve çıktı kapıdan karşısında zeynepi görünce duraksadı.
"Nerdesin sen ya , bende sana bakmaya geliyordum. Hadi giyoruz.."
"Geldim." Dedi kerem "nereye?"
"Otele kerem nereye olabilir?" Kerem zeynepin pesine takıldı ve arabaya bindiler. Otele geldiklerinde zeynep anahtarları aldı ve yukarı cıktı kereme anahtarı verdikten sonra yanyana olan odalarının kapısında ikiside kapıyı acmaya calısıyordu. Kerem tam iceri girecekken zeynep kereme seslendi.
"Kerem.."
"Efendim?"
"Babamla ne konuştunuz?"
"Önemli bir şey değildi. Bir baba ile damatın rutin konuşmaları." Dedi kerem gülümserken.
"Peki, iyi geceler."
"Sanada." Zeynep içeri girdikten sonra kapıya yaslandı ve gülümsedi. Kerem bazen kendini ele verebiliyordu. Ama zeynep böyle bir ihtimalin olamayacağını anlayınca birden duraksadı.
"Saçmalama zeynep,sadece rol." Dedi ve kendine kıza kıza yatağa oturdu. Topuklu ayakkabılarını çıkardıktan sonra kendini yatağa atıverdi ve bir süre tavanı seyretti. Daha sonra sıkılıp balkona geçmişti ki yanına bakmasıyla keremi fark etti. Kerem durmuş yıldızları seyrediyordu,telefonu çaldı ve açmak için elini cebine attı.
"Alo?" Dedi kerem. Arayan Candı.
"Kerem benim can."
"Naber abi?"
"İyidir. Nerelerdesin?"
"Can ben amerikadayım."
"Ne abi hani gitmeyecektin. Hani biraz daha kalmayı deniyecektin.. hem bir elvada demeden mi.."
"Can! Sakin ol. Temelli değil.. hem ben o işi unuttum , ben artık zeynep gibi yapacağım."
"Nasıl?"
"Beni mutlu eden şeyin peşinden gideceğim." Zeynep gülümsemişti..
"Tamam abi , peki neden gittin?"
"Zeynep için.."
"Ne? Abi ne diyorsun sen? En basından anlatır mısın?"
"Can gecenin bu saatinde arıyorsun ve basımın etini yiyorsun. Gelicez iste , gelince anlatırım."
"Tamam abi öyle olsun."
"Gorusuruz." Kerem telefonu kapattıktan sonra ic gecirdi ve iceri girdi. Zeynep ise baka kaldı öyle ve girdi oda iceri.. daha sonra yattı yataga ve keremin babasıyla olan konusmalarını ve az once canla olan konusmalarını dusunurken uyuya kalmıstı. Yarın sabah zorlu bir gun olacaktı.
*