Yeniden Ask

İddia

Danısmancıgıma sevgilerimle..
*
Aylar sonra..
"Zeynep!" Diye atıldı kerem odaya. Zeynep hafifce gözlerini araladı ve bıkkın bir ses tonuyla "efendim." Dedi.
"Hadi kalk."
"Ya git başımdan uyuyacagım." Dedi zeynep homurdanırken.
"Senin saatten haberin var mı?"
"Ya git saat daha sabahın.." dedi zeynep bir yandan kolundaki saate bakmaya calısırken. "12'si!" Dedi sonra ses tonu yükselirken.
"Aynen öyle."
"Ya neden uyandırmadın." Dedi zeynep acale ile dogrulurken.
"Uyanmadın desem."
"Herneyse.. hadi cık."
"Nereye cıkıyım?"
"Dısarı cık."
"Neden?"
"Giyinicem kerem!" Kerem gozlerini devirip odadan cıkarken Zeynep dolaptan birseyler cıkarmaya baslamıstı. Asagıya indiginde kerem televizyon izliyordu.
"Ben cıkıyorum.." dedi zeynep.
"Nereye?"
"Annemle babamı ziyarete gidecegim. Aslında sabahtan gitmem gerekiyordu ama."
"Peki,bende geliyorum."
"Hayır gelmiyorsun.! Sen bizimkilere yardıma git. Bayram sabahı cafeye gelen cok olur. Hem senlikler falanda var.. yardım edersin."
"Ya zeynep geliyorum iste. Sonra beraber gideriz yardıma."
"İyi hadi." Zeynep ayakkabılarını giymekle meşgulken kerem ceketini almaya cıktı.
"Kerem hadi!"
"Geldim." Dedi kerem merdivenlerden hızlı hızlı inerken. Aceleyle arabaya binmislerdi ve cıktılar yola. Mezarlıga geldiklerinde kerem arabada bekliyordu. Zeynep ise mezarlıga girip demet ve cihanın soguk mezar tasının basında beklemeye basladı. Kosedeki suyu yavasca topraklarına dökerken kerem zeynepi izliyordu. Ve bunalmıstı arabanın içinde.. dışarı çıktı ve beklemeye başladı zeynepi. Zeynep soğuk mezar taşının üstünde parmaklarını gezdirdikten sonra durdu.
"Anne,baba ben geldim." Dedi zeynep titremeye baslayan cenesini dudagına bastırarak durdurmaya calısırken.
"Yine soğuksun. İlk günkü gibi.. Bir mezarla nasıl konusulur yada konusulur mu bilmiyorum. Tek bildigim sizi cok ozledigim. O kadar ihtiyacım var ki size sarılmaya. Ne yapacagımı bilmiyorum,nasıl davranacagımı da. Annecim,babacım.. sizi çok seviyorum." Zeynep gözünden damlayan yaşı hızlıca sildikten sonra keremin yanına gitti.
"Hadi gidelim." Dedi arabaya binerken.
"Ben 2 dakikaya geliyorum." Dedi kerem ve demet ile cihanın mezarının önüne gitti. Zeynep meraklı gözlerle keremi izliyordu.
"Size olan sözümü tutuyorum efendim. Zeynepi asla yanlız bırakmıyorum.." dedi fısıltı kadar alçak sesiyle. Bir süre sonra Zeynep merakla seslendi.
"Kerem,napıyorsun?" Kerem hızla zeynepin yanına geldi..
"Hic,hadi gidelim. Cafe'de cok is var."
"Ya evet. İyiki senin şu barı Cafe&Bar yaptık."
"E-e kimin fikri." Dedi kerem zeynepi işaret edip gülerken. Zeynepte 32 diş sırıtmıştı. Cafeye geldiklerinde Zeynep hızlı adımlarla ilerleyip aksele sarıldı. Akselde zeynepe sarılmıştı ki kerem Akselin , zeynepi kavrayan ellerine odaklanmıstı.
"Pist kaytardın bu gün terapiden." Dedi aksel zeynepten makas alırken.
"Ya artık terapi falan görmesem mi diyorum"
"Hey, kucuk hanım ona ben karar veririm"
"Ama iyiyim ben."
"Hadi bakalım.. cok is var. Mutfaga,Melisin yanına kos hemen."
"Anlasıldı kaptan." Dedi zeynep ve akselin sacını karıştırdıktan sonra mutfaga gitti. Keremin moreli ise bozulmuştu.
"Çok çatlak çok!" Dedi aksel. Kerem ise Çenesini sağa sola sallarken dik dik bakmıştı aksele. "Dövcen mi?" Dedi aksel. Kerem hemen düzeltti simasını ve oturdu akselin yanına.
"Ne alakası var kardeşim." Zeynep Keremden yardım istemek için geliyordu ki Konuşmalarına kulak misafiri oldu.
"Bana bak yoksa sizin zeyneple aranızda birşey mi var?"
"Saçmalama."
"Niye böyle oldun o zaman... seviyoraun sen zeynepi."
"Ne! Ne sevicem ben o kızı ya. Bencil,ukalanın teki."
"Yanılıyorsun.. tamam madem böyle düşünüyorsun neden her saniye yanındasın."
"Çünkü ben bir iddia ya girdim oldu mu!"
"Ne iddiası?"
"Zeynepi elde edersem Canın arabası benim olacak." Zeynep duydukları karşısında şok olmuştu çenesi titremeye başlamıştı ve gözünden yaşlar akıyordu.
"Ne! abi sen ne diyorsun." Zeynep hızla mutfağa gitti ve üzerinde ki önlüğü çıkardı. Melis meraklı gözlerle zeynepe bakıyordu. Zeynep tezgahtan destek aldı ve hıçkırıklarını tutamadı.
"Zeynep,canım sen iyi misin?" Dedi melis. Zeynep başını iki yana salladı.
"Değilim melis,hemde hiç iyi değilim. Ya ben bu hayatta kimseye güvenemeyecek miyim? "
"Ne oldu anlat hadi."
"Abin.. yani kerem. Yanımda durmasının tek nedeni bir iddiaymış."
"Ne!"
"Canla iddiaya girmişler işte. Eğer beni elde ederse canın arabasını alacakmış." Zeynep hıçkırıkları arasında anlatırken melis oldukça sinirlenir.
"Ben şimdi sorarım ona.." tam gidecekken zeynep kolundan tutup geri çevirdi.
"Böyle bir sey yapmanı istemiyorum."
"Peki ona bunu neden yaptıgını sormayacak mısın?"
"Araba için işte." Dedi zeynep ve hızlıca ceketini alıp giymeye başladı.
"Nereye?"
"Biraz yanlız kalmam lazım." Zeynep hızla mutfaktan çıkıp kerem ile akselin karşısından hızla geçmişti.
"Zeynep! Zeynep dur ne oldu?" Dedi kerem arkasından seslenerek. Melis ise hızlı adımlarla zeynepi takip ediyordu.
"Melis ne oluyor?"
"Aferin abi! Senden de bu beklenirdi. Ya sen naptığını sanıyorsun gerçektende."
"Napmışım be?!"
"Birde soruyor. Kız senin yüzünden ne halde. Ya kızın üzerinden iddiaya girmek ne!"
"Ne? Zeynep duydu mu onları?"
"Sence.."
"Allah kahretsin." Kerem hızla zeynepin arkasından giderken zeynep yağmuru aldırmadan ilerliyordu.
"Zeynep,zeynep dur bekle ne olur." Zeynep hızla geriye döndü ve oldukça sinirliydi.
"Ne! Ya ne var? Ne anlatacaksın bana ha? Yalancı desteklerini mi? Bir araba için saçma sapan oyunlarını mı?"
"Zeynep bunların hiçbiri doğru değil!"
"Kulaklarımla duydum kerem. Bunları söyleyen sendin." Aşırı yağan yağmurdan dolayı çenesi titriyor ve sular akıyordu.
"Çünkü bunları söylemek zorundaydım. Gerçek bunlar değil." İkiside seslerini oldukça yükseltmişlerdi.
"Doğru olan ne kerem ha? Neden yanımdasın?!" Şırıl şırıl yağan yağmurun sesi vardı şimdi. Kerem birşey demiyor öylece Zeynepe bakıyordu.
"Çünkü.." dedi kerem ve bekledi.
"Ne! Cünkü ne?" Diye ısrar etti zeynep ama kerem birşey diyememişti. Zeynep hızla döndü arkasını ve gidecekti ki kerem kolundan tutup geri cekti. Şimdi aralarında bir cm fark vardı. Ve sadece o yağmurun sesi.
"Çünkü ben seni.."