හොබී ගියාට පස්සේ මොනා කරන්නද කියලා හිතාගන්න බැරි උන ජින් ආපහු caffe එක ඇතුලට ඇවිත් කාටවත් පේන්නේ නැති කොනේ ම වගේ තිබ්බ මේසෙක ඉදගෙන ඔලුව තියාගෙන අඩන්න ගත්තා.........
පුළුවන් තරම් වේගෙන් caffe එකට ගියපු නැම්ජුන් හැමතැනම වගේ ජින් ව හෙව්වත් හොයාගන්න බැරි උන නිසා එතන හිටපු වේටර් කෙනෙක් ගෙන් එයා ජින් ගේ හැඩ රුව කියලා එහෙම කෙනෙක් දැක්කට කියලා ඇහුවා......
ජින් මේකට නිතර ම වගේ එන නිසා එතන හැමෝම ජින් එක්ක හිතවත් අය උනා...
ඒ කෙනා caffe එකේ කොනට වෙන්න ටිකක් ඈතින් තිබ්බ මේසෙයක් දිහාට ඇගිල්ල දික් කරලා පෙන්නුවා....
ජින් ඉන්න තැනට ලන් උන නැම්ජුන් ජින් ට කතා කරා.
Joon : ජින්..........
Jin : ...........
Joon : ජින්.....
Jin : මිනාද නැම්ජුන් තමුන් මට කරේ....බලනවා මට දැන් නිකනුත්...නත්මුන්ගේ කටහඩ ඇහෙනවා....
ඒකත් ...මට ....කතා ..කරනවා වගේ........
Joon : ජින් මම මේ ඇත්තටම කතා කරේ...
නැම්ජුන් ජින්ගේ පුටර අත තියලා කතා කරා....
ඔලුව උස්සලා බලපු ජින් එක පාරටම ගැස්සුනා....
Jin : ඕ..ඔයා ....මො...මොකද මෙහෙ කරන්නේ.......
Joon : ඔයාව බලන්න ආවේ....
ඒ ඇස් අඩලා අඩලාම රතු වෙලා ඉදිමිලා තිබ්බා..
නැම්ජුන් ට එයාගේ ගේ හදවත් මොහොතකට නතර වෙනවා වගේ දැනුනා....
මේ වගේ අහිම්සකයෙක්ට එයා කරපු අපරාදේ මතක් වෙනකොට එයා එයටම බැන ගත්තා...
ජූන් එහෙම කියන ගමන් ජින් ගෙ එහා පැත්තේ පුටුව ඇදලා අරන් වාඩි උනා.
Jin : ඔයා හිතනවා නම් මට තවත් රිද්දන්න ...
වැඩක් නෑ...මෙගේ තවත් රිද්දන්න දෙයක් නෑ..
අනික් ඔයා දැනටමත් දිනලා ඉවරයී .
So ..මහන්සි වෙන්න එපා බොරුවට .....
බිම බලාගෙන් එහෙම කියපු ජින් නැගිටලා යන්න හැදුවත් නැම්ජුන් ආපහු ජින්ගේ ඇතින් ඇදලා ඉන්දෙව්වා....
Joon : මේ අගන්න...මට ඔය එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන්න ඕනේ ජින්...
Jin : ඒ උනාට මට කතා කරන්න දෙයක් නෑ....
YOU ARE READING
feelings ⬼⬼
Fanfiction"Baby i wanna eat your marshmallow" It's not a personal It's strictly business ⬼⬼
