"ඔම්මා......"
"......."
" ඇයී...ඔයා...එයාව මැරුවේ....ඇයී..ඒ...."
" මගේ මැනික දන්නවා නේ..මගේ පුතාලට වඩා ලොකු දෙයක් මට නෑ කියලා ...."
"ඒ උනාට ඔම්මා ඔයා...හොද කෙනෙක් දැන්.."
"ම්ම්ම් ඇත්තටම ඔව්....ඒත් මෙතනදී මම කරේ වැරදී දෙයක් කියලා හිතන්නේ නෑ....
ඔයාව හැමෝම ඉස්සරහා අද ලැජ්ජා කරා එයා....."
"ඒත් ඔම්මා එතන මරන්න තරම් දෙයක් උනේ නෑ...""නෑ උනා......
ඒක අමතක කරන්න අපි යමු දැන්....."ටේ ගේ ගෙදරට ආපු මිරෙයින්නා ලොකූ පැද්දෙන පුටුවේ ඉදගෙන ලොකු ඈනුමක් ඇරියා.
"මොනා උනත් ඔම්මා ඔයා ඒ කරපූ දේ හොදදෙයක් නෙමේ.. "
''අයියෝ ඔය කන්කෙදිරිය නවත්තලා මට බොන්න මොනා හරි වත් ගේන්නකෝ..ඔම්මා ආවහම ඔහොමද සලකන්නේ .. ආආආ"
"සලකන්නේ ..කියන්නේ නෑ ඉතින් මම.. හහ්. නිකම් බොරුවට . මම මැරිලොද කියලා වත් බැලුවේ නෑ"
" ඔයා මුකුත් නොදැන කතා කරන්න එපා. මම හැම වෙලේම ඔයා ගැන හෙවිල්ලෙන් හිටියේ"
" පුෆ්ෆ්ෆ් හාකෝ හාකෝ."
" ඒක නෙමේ ටේ අර කොල්ලා.. ඔයාගේ අලුත් බෝයී ද..''
" මොන/..."
" අර බෝගම් කාරයා...''
" පිස්සුද අනේ ඔයාට. ඒ ලමයා විතරයී මා එක්ක කතා හරි කරන්නේ..ඔයා තමා මේවට වග කියන්න ඕනේ."
එහෙම කියන ගමන් ටේ කුස්සියට ගියා.....
"මොනාද ඔම්මා ඔයා ඔච්චර කල්ලපනා කරන්නේ."
ලෙමන් ජූස් එකකූත් අරන් ආපූ ටේ ඒක මිරෙයීනට දෙනගමන් ඇහුවා.
YOU ARE READING
feelings ⬼⬼
Fanfiction"Baby i wanna eat your marshmallow" It's not a personal It's strictly business ⬼⬼