The Mister Ghost Obsession [COMPLETED]

CHAPTER SEVENTEEN

CHAPTER 17- PARK

[LENNOX's POV]

AFTER I saw that fucking post, mabilis kong tinawagan si Priya. Pero huli na pala ang lahat dahil nakita niya na ito. After we talked, sunod ko namang tinawagan ang isa kong kakilala noong makauwi ako.

"Hey bro, napatawag ka?" Jim asked. He's my childhood friend.

"I have a favor," sabi ko at nagpalakad lakad dito sa aming living room.

"Okay. Anything you want, huwag lang pera haha." tumatawang sabi niya. I tsked.

"Haha okay okay, what is that you want?" seryoso na niyang tanong ngayon at sinabi ko naman sakaniya ang gusto kong mangyari.

Jim is an I.T student. And based on his skills, he has a capability to hacks anything in social media except of those private goverment sites and companies.

"Okay, don't worry. That post will be vanish in a few seconds from now" usal niya at mabilis naman akong nagpa salamat rito.

I said to him that i'll give back the favor soon.

Napaupo ako sa aming sofa at napahinga ng malalim. Pero mabilis din akong napatayo noong biglang dumating ang mga magulang ko.

"So 'andito na pala ang gwapo kong anak!" sarkastikong sabi ng mommy ko. Aktong lalapit sana ako sakaniya para mag-mano pero mabilis itong umatras palayo.

Napayuko nalang ako at nagtiim bagang.

"Balita ko meron ka raw nililigawan?" tanong niya at sa tono ng kaniyang boses para itong nagagalit.

I look straight to her eyes. "Yes," matapang kong sagot.

"at talagang naisipan mo pa 'yan ha despite of everything you did?!" nagsalubong ang mga kilay nito at tila umuusok ang ilong niya.

"Why? Wala ba akong karapatan?" kunwaring natatawa kong tanong at iminuwestra ko pa ang aking mga kamay sa harapan niya.

Nagtiim bagang naman siya at mabilis na lumapit saakin para sampalin ako.

"You don't have the rights to do that! You don't deserved to be happy!" dinuro-duro ako nito sa kaniyang kamay.

Napadako naman ang mukha ko sa aking gilid dahil sa kaniyang pagkakasampal. Marahan kong hinawakan ang aking mukha at galit na tumingin sakanya.

"Don't you dare to look your mom on that fucking stare!" sigaw naman saakin ni dad.

Parang binibiyak naman ang aking puso sa kanilang pakikitungo saakin. Tumawa ako. Yung tawang sarkastiko.

"W-why? Do i still can't to be happy this time?" gumaralgal ang aking boses. Tumingin ako sakanila ng diretso at buong tapang na nagsalita.

Namamanghang naglakad naman palapit saakin si mommy.

"tinatanong mo 'yan?" sarkastiko niyang sabi at dinuro-duro pa ako sa aking dibdib dahilan para mapaatras ako.

"B-bakit hinde?! Bakit niyo ko pinipigilang maging masaya?! Ano bang naging kasalanan ko sa inyo?!!!" sigaw ko at tila nanghihina ang buo kong katawan. Gulat namang nakatingin sa akin si mommy at hindi makapaniwala sa aking inasal.

Napasinghal pa muna ito bago nagsalita, "Ha! T-tinatanong mo kung anong naging kasalanan mo?" namamanghang tanong niya at nagsimulang mangingilid ang mga luha sa mga mata nito.

Hindi naman ako nagsalita at nasasaktan lang akong nakakatitig sakaniya.

"A-are you serious?" Umiiyak na niyang tanong ngayon. Mas lalong lumapit ito saakin at pinaghahampas ako sa aking dibdib.