Jej buty zaczęły powoli zakopywać się w piasku, więc je zdjęła. Zaciągnęła się morskim powietrzem, łapiąc mnie przy tym za rękę. Spojrzałem w górę na niebo pełne gwiazd, które układały się w przeróżne kształty.
Szum fal był nieustannie słyszalny, c...
Krzątałam się w kuchni, czekając na Victorię, która zaraz miała do mnie wpaść na obiad. Pomieszałam sos do spaghetti, przygotowany kilka minut temu i nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Odstawiłam drewnianą łyżkę do garnka i podeszłam, aby je otworzyć. Zobaczyłam niepomalowaną Victorię z włosami związanymi w lekki kucyk. -Cześć kochana, co tak smacznie pachnie? - powiedziała, przytulając mnie na powitanie. -Siadaj do stołu to zaraz się przekonasz. - odparłam, a ona zajęła swoje miejsce.
Nałożyłam nam pomidorowy makaron na talerze i dosiadłam się do niej. -Opowiadaj, co u ciebie? - zaczęłam. -Ostatnio ciągle pracujemy nad naszym albumem, więc nic nowego. Ale- - przerwała na chwilę, przełykając pierwszy gryz jedzenia. - za 4 dni mamy zaplanowany wyjazd do Wenecji. Jakaś stacja telewizyjna poprosiła nas o wywiad oraz występ z I wanna be your slave i Zitti E Buoni.
-Też bym chciała tak często podróżować, jak wy po wygraniu Eurowizji. -W sumie, to możesz z nami polecieć, jeśli chcesz. W piątkę będzie jeszcze weselej. -Chyba nie chcę wam przeszkadzać i wpychać się wszędzie na siłę. - odparłam niepewnie. -No co ty! Daje ci czas do jutra na zastanowienie się. - powiedziała Victoria, wskazując na mnie palcem.
Skończyłyśmy jeść i usiadłyśmy przed telewizorem, aby dokończyć serial Rzymskie dziewczyny, który obie uwielbiałyśmy. -To tyle? Ja chcę następny sezon. - zajęczała Victoria, gdy pojawiły się napisy końcowe. Wyłączyłam urządzenie pilotem i oparłam się o róg kanapy, a dziewczyna zrobiła to samo. Siedziałyśmy przez chwilę w ciszy, aż nagle Vic się odezwała. -Niedawno rozmawiałam z Damiano o twoich problemach. Wiem, że to dla ciebie delikatny temat, ale czy mogę wiedzieć jak sobie radzisz na odwyku?
Westchnęłam, a następnie zamknęłam oczy. Dlaczego do cholery musiał komuś o tym mówić? Miałam dobry kontakt z Victorią, jednak nie chciałam, aby o tym wiedziała. -Na razie wszystko jest w porządku. Damiano bardzo mi pomaga. - odparłam. -Nigdy nie widziałam, aby starał się dla kogoś innego, tak jak to robi dla ciebie. Irene, wydaje mi się, że on jest w tobie zakochany. Przełknęłam powoli ślinę, otwierając przy tym oczy. -Nie wiem. To była najgorsza odpowiedź jaką mogłam wymyślić, lecz w tamtym momencie nic innego nie przychodziło mi do głowy.
Victoria była u mnie do późna. Około 22 ją pożegnałam i wróciła do domu. Odsłoniłam niebieską zasłonę i wyjrzałam za okno. Byłam w stanie zobaczyć jasny piorun, który pojawił się na chwilę na niebie. Od razu udałam się do łóżka i zasnęłam w ciągu kilku minut.
TIME SKIP
Po jakimś czasie, dotarłam na lotnisko razem z zespołem. Sprawdziliśmy lot do Wenecji, załatwiliśmy najważniejsze rzeczy, a następnie wsiedliśmy na pokład samolotu. Podróż minęła nam szybko i po upływie 1,5 godziny wylądowaliśmy na miejscu. -Czy wszyscy mają swoje walizki? - zapytał Damiano, po odebraniu naszych bagaży. -Tak - odpowiedzieliśmy chórem i ruszyliśmy w stronę wyjścia.
Zamówiłam taksówkę, która zawiozła nas pod hotel. Weszliśmy do środka i ujrzałam wielkie żyrandole zdobiące sufit oraz różnorodne obrazy wiszące na ścianach. Wzięliśmy klucz do pokoju, a następnie udaliśmy się w jego stronę. Damiano otworzył nam drzwi i zobaczyłam, że każdy będzie spał oddzielnie. Victoria i Thomas wskoczyli na swoje łóżka, a ja, Ethan i Damiano po chwili zrobiliśmy to samo. -Jakieś plany na resztę nocy? - zapytał Ethan, przewracając się na drugi bok. -Ja zamierzam iść spać. - odparł Damiano. -Ja tak samo. - dodałam.
-Vic i ja idziemy obczaić bar na dole, obok hotelowej restauracji. Ethan, możesz do nas dołączyć jeśli chcesz. - powiedział Thomas. -Dobry pomysł. I tak na razie nie jestem zmęczony. We troje wstali i wyszli z pokoju. Gdy Ethan miał już zamknąć za sobą drzwi, Damiano się odezwał. -Pilnuj ich tam, żeby nie zrobili nic głupiego. -Się robi szefie. - odpowiedział i opuścił pomieszczenie.
Nastała cisza. Przez chwilę patrzyłam się w sufit, aż nagle usłyszałam skrzypienie łóżka. Był to Damiano, który usiadł obok mnie, a następnie oparł swoje plecy o ramę. -W sumie to nie chce mi się spać. - zaczęłam. -Więc dlaczego z nimi nie poszłaś? -Nie chcę pić, a mam już dość wymyślania kolejnego, bezsensownego powodu. Chłopak osunął się z ramy łóżka i westchnął. -Dobranoc. - powiedział. Powoli przysunęłam swoją dłoń do jego, a on ostrożnie ją objął. Uśmiechnęłam się i zamknęłam oczy. W tamtym momencie czułam się najszczęśliwsza od dłuższego czasu.
Następnego dnia wstaliśmy późno. Ledwo zdążyliśmy zjeść śniadanie, a już musieliśmy udać się do studia telewizyjnego, w którym miał zostać przeprowadzony wywiad z zespołem. Usiadłam na widowni przy fanach Måneskin, a prowadzący zaczął mówić. Po jakimś czasie wywiad się skończył i przyszedł czas na występ. Zagrali dwie piosenki, a na koniec wszyscy zaczęli bić brawo. Wypadli świetnie, tak jak zwykle. Po tym przenieśliśmy się do centrum miasta. Wenecja o tej porze roku tętniła życiem.
Nadszedł wieczór, a ludzi przybywało coraz więcej. -Chcecie iść do klubu? Nie może się dzisiaj obejść bez dobrej imprezy. - zaproponowała Victoria. -Skoro nalegasz. - powiedziałam. Vic poprowadziła nas do oświetlonego, przepełnionego miejsca. Nie zamówiliśmy drinków od razu, lecz udaliśmy się na parkiet.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dużo fanów nas rozpoznało, a my zaczęliśmy tańczyć razem z nimi. Po jakimś czasie postanowiłam odpocząć, więc zajęłam miejsce przy małym, szklanym stoliku. Rozejrzałam się, aż nagle zauważyłam kogoś, wciągającego biały proszek. Przypomniał mi się wieczór z Marco i Eric'iem. Wieczór, który mógł skończyć się źle, gdyby nie było tam wtedy Damiano.
O wilku mowa. Ujrzałam chłopaka, który zmierzał w moją stronę z puszką czegoś w ręce. -Spadamy stąd? Nie lubię imprez. - powiedział mi do ucha, gdyż muzyka była zbyt głośna. Zgodziłam się i opuściliśmy klub. Szliśmy oświetloną ulicą do naszego hotelu. -Piłeś coś? - zapytałam. -Tylko bezalkoholowe. Dziś jestem solidarny z tobą.
