Jej buty zaczęły powoli zakopywać się w piasku, więc je zdjęła. Zaciągnęła się morskim powietrzem, łapiąc mnie przy tym za rękę. Spojrzałem w górę na niebo pełne gwiazd, które układały się w przeróżne kształty.
Szum fal był nieustannie słyszalny, c...
Z rana obudziły mnie promienie słońca wpadające przez okno. Powoli otworzyłam oczy i zauważyłam, że nie jestem w pokoju z Rosalią. Podnosząc się z łóżka poczułam silny ból głowy. Nie miałam pojęcia gdzie jestem, ani jak tu trafiłam. Mało pamiętałam z wczorajszego wieczoru, przez narkotyki od Eric'a i dużą ilość alkoholu. Jednak nie zapomniałam o Damiano i chłopakach poznanych na koncercie. Wstałam na nogi, a następnie zarzuciłam na ramię torebkę, która wcześniej leżała obok mnie. Poszłam w stronę otwartej łazienki i stanęłam przed lustrem. Wyglądałam okropnie. Cały eyeliner się rozmazał, zostawiając czarne plamy wokół oczu, a maskara ślady na powiekach. Poprawiłam włosy i udałam się w stronę wyjścia. Zastałam przed nim leżące klucze do pokoju. Schyliłam się podnosząc je z podłogi, a następnie otworzyłam drzwi.
Zeszłam po schodach do recepcji kierując się się znakami. Położyłam klucze na ladzie, a następnie powiedziałam: -Dzień Dobry, czy mogę wiedzieć na kogo był ten pokój? -Oczywiście, już mówię. - odparła recepcjonistka, klikając coś w komputerze. - Pan Damiano David. Opłacił wszystko dzisiaj o 10:30. Cholera. Jakim cudem on? Czy to znaczy, że my...? Z tego co pamiętam chyba nie było go w klubie. Głowa zawiesiła mi się na kilka sekund, a następnie zapytałam: -Która jest teraz? -10:32. - odpowiedziała kobieta. Dzięki Bogu. Mam nadzieję, że nie odszedł daleko.
Wyszłam jak najszybciej z budynku i rozejrzałam się najpierw w lewo, a następnie w prawo. Zauważyłam go idącego wolnym krokiem w stronę wielkiego, czarnego busa. Podbiegłam kawałek i złapałam go za rękę. Chłopak odwrócił się, a następnie powiedział: -O to ty. Wszystko w porządku? Jak się czujesz? -Jestem Irene i to ja tutaj powinnam zadawać pytania. Co się stało wczoraj wieczorem? -A więc, razem z resztą zespołu poszedłem do tego znanego klubu. Zauważyłem ciebie i jakiegoś mężczyznę- -Marco. - przerwałam mu szepcząc. -Możliwe, że był to on. - kontynuował. - Widziałem, że byłaś strasznie pijana. On nagle zaczął cię gdzieś prowadzić, a ty ledwo utrzymywałaś się na nogach. Złapał cię za pośladki i przestraszyłem się, bo nie wiedziałem jakie miał zamiary. Zabrałem cię od niego i zarezerwowałem ci pokój, w tym samym hotelu, w którym nocowaliśmy my. -Dziękuję ci z całego serca. - odpowiedziałam przytulając Damiano. Poczułam przyjemny zapach wody kolońskiej. - Marco od początku zachowywał się dziwnie. Nie wiem co by się stało gdyby nie ty. Chłopak ścisnął mnie mocno i odparł: -Nie ma problemu. Każdy powinien tak zareagować. A poza tym powiedziałem ochroniarzowi, aby się nim zajął.
Puściłam go, a ten się uśmiechnął. -Gdzie reszta zespołu? -W busie. - odpowiedział. - Chodź, to lepiej ich poznasz. Podeszliśmy bliżej i po chwili ujrzałam Victorię, Thomasa i Ethana, którzy w pewnym momencie spojrzeli się na mnie. -Proszę państwa, chciałabym przedstawić wam Irene. - powiedział Damiano. -Cześć, miło cię poznać. - przywitała się Vic przytulając mnie. -Cześć. - powiedzieli oboje Ethan i Thomas, uśmiechając się. -Nigdy nie pomyślałam, że będę tak blisko mojego ulubionego zespołu. - dodałam.
Wszyscy siedzieliśmy w busie i rozmawialiśmy. Przypomniałam sobie o Rosalii i postanowiłam do niej napisać. Na pewno się martwiła. Wyjęłam telefon z torebki, a następnie włączyłam ekran. Ujrzałam 10 nieodebranych połączeń i dwa nieprzeczytane SMS. Odblokowałam urządzenie i weszłam w aplikację Wiadomości.
Rosalia <3
ᴰᶻᶦˢᶦᵃʲ, ⁰¹ ⁰²
Gdzie jesteś?
ᴰᶻᶦˢᶦᵃʲ, ⁰⁹ ¹⁵
Błagam, odpisz.
ᴰᶻᶦˢᶦᵃʲ, ¹⁰ ⁵⁹
Może dziwnie to zabrzmi, ale jestem z Måneskin. Długa historia. Zaraz przyjdę do naszego hotelu, to ci wszystko opowiem. - odpisałam i włożyłam telefon do torebki.
-Hej, muszę się już zbierać. Przyjaciółka na mnie czeka. - powiedziałam do Damiano. -Jasne, rozumiem. Mogę cię odprowadzić do hotelu, jeśli chcesz. - odparł wysiadając z busa. Oczywiście się zgodziłam. Szliśmy żwawym krokiem. Minęliśmy sklep, do którego zaszłam z Rosą przed koncertem. Gdy byliśmy na miejscu, zatrzymaliśmy się naprzeciw siebie, a Damiano powiedział: -Miłego powrotu do Rzymu. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy. Uśmiechnęłam się czując motyle w brzuchu. Położyłam ramiona na jego barkach, dając mu całusa w policzek. -Jeszcze raz dziękuję. Chłopak w ostatniej chwili wsadził mi w ręce lekko zgniecioną karteczkę i przebiegł na drugą stronę ulicy machając do mnie. Przez kilka sekund patrzyłam jak odchodzi, a następnie otworzyłam kawałek papieru, na którym widniał napis: ,,Il mio numero di telefono ;)" i numer telefonu.
Schowałam karteczkę do torebki i ruszyłam w stronę hotelu. Po kilku minutach byłam przy pokoju. Zapukałam do drzwi i usłyszałam kroki, a następnie przekręcanie klucza. Ujrzałam Rosalię, która od razu rzuciła mi się na szyję. Złapałam ją w talii, a ona powiedziała: -Nawet nie wiesz, jak się martwiłam. -Spokojnie, niestety jeszcze żyję. Obie się zaśmiałyśmy, weszłyśmy do środka i opadłyśmy na łóżko. -No to opowiedz jak to było, że skończyłaś siedząc i rozmawiając z Måneskin. -Ogólnie na tej imprezie trochę dużo wypiłam, a w dodatku jeszcze te narkotyki. Złą częścią było to, że gdyby nie Damiano, Marco mógłby mi coś zrobić. -Biedactwo... Przepraszam, że cię zostawiłam. - odparła Rosa przytulając mnie. -Nie, to nie twoja wina. - odpowiedziałam. - Powinnam wrócić z tobą, a przede wszystkim nie upijać się i nie ćpać w takim towarzystwie. -A co z Damiano? Widziałam was razem pod hotelem. -Ładnie to tak poglądać? - zapytałam. -Oj już dobra, dobra. Było między wami coś więcej? - dopytywała Rosalia. -Nie, wynajął mi pokój, to tyle. Trochę porozmawialiśmy i... - odpowiedziałam wyciągając karteczkę, którą następnie pokazałam dla dziewczyny. -Coś z tego będzie, mówię ci. - odparła. Tylko się uśmiechnęłam i nic nie odpowiedziałam, mając w głębi tę nadzieję.
————————————————————————
Siedziałam w salonie pijąc latte i przeglądając social media. Postanowiłam sprawdzić mój ostatni post na Instagram-ie.
irenebetito
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Lubi to ykaar i 1009 innych użytkowników
irenebetito new nails 💅
Zobacz wszystkie komentarze: 12
Zdziwił mnie widok, że Damiano polubił moje zdjęcie. Przecież nie podawałam mu nazwy na Instagramie. Otworzyłam komentarze, aby zobaczyć co piszą ludzie.
rosarosalia Hanno un bell'aspetto 💅
ykaar Li amo!
Polubiłam komentarz Damiano i wlożyłam telefon do kieszeni, biorąc kolejny łyk kawy. Odstawiłam filiżankę na stół i wstałam z krzesła. Podeszłam do szafki, z której wyjęłam Captagon. Otworzyłam opakowanie i wyjęłam trzy tabletki. Połknęłam je jedna po drugiej, a następnie popatrzyłam się w stronę karteczki z numerem do Damiano, leżącej na blacie kuchennymi. Złapałam ją do ręki i opadłam na kanapę, wyjmując telefon z tylnej kieszeni spodni.
