HİRÂSET

18. Bölüm 'Gönlümün şenliği...'

Selamlaaar!
Bu aralar yazarınızın maşallahı var. 😂
Bir yandan Mümteni'yi düzenleyip, diğer yandan yeni bölüm yazdım.
Aman aman nazar değmesin, gelecek bölümü bir ay sonra falan atmak istemiyorum. 🤦🏻‍♀️😅

Bu arada her bölüm başı yazacağım deyip unuttuğum bir konuya değinmem lazım. Başlarda Yaren ve Yade'nin hikayelerini ayrı kitapmış gibi farklı bölümlerde yazdığımı biliyorsunuz. Sonrasında sizlerin isteği ile birleştiler. Şu an yazdığım Yaren ve Mustafa kısımlarında Yade'nin henüz Alp'ten haberi yok. 🥲
Arada çok büyük bir zaman farkı olmasa da, Yaren ve Mustafa'nın zaman olarak biraz daha evvelde gerçekleştiğini bilin.
Söyleyeceklerim bu kadardı, dikkate aldığınız için teşekkür ederim. 😄

O zamaaaaan!
Siz civcivlerime keyifli okumalar dileriiiiiim! 💕

Bölüm şarkısı: Figen Genç-Nazende Sevgilim.

✨

"Mesajların sahibi ben olmama rağmen çıldırmak üzereyim! Sus artık! Sus Yaren!"

Genç kız nihayet duymayı başardığı itiraftan sonra bakışlarını kucağında olan ellerine indirdi. Yavaş yavaş yukarı kıvrıldı dudakları, en sonunda ise gizleyemeyeceği kadar büyük bir gülümseyişe dönüştü. Üstünden büyük bir yük kalkmıştı sanki.
Ön taraftan gelen şaşkın nida üzerine, hırıltılı nefesler almaya devam eden adama çevirdi kehribarlarını. Sıra onun üzerindeki yükü almaktaydı. Tam dudaklarını aralayacağı sırada;
"Gerçekten mi?" diye hayret dolu gözleriyle sordu Mustafa.
"Bir de gülüyor musun?!"

Öfkeden boğuklaşmış sesin kulağına hâla çok tatlı geliyor olması normal miydi?
Onu kendisinden bile kıskanan bu adam yüreğine iyi geliyordu.
Yepyeni duyguların varlığından haberdar ediyordu sanki.
"Biliyordum..." dedi daha fazla delirmesine müsade etmeden.
Saniyeler içinde yönünü tamamıyla arkaya döndüğünü görünce, kelimelerini toparlamaya çalıştı.
"Mesajları gönderenin...sen olduğunu biliyordum."

Mustafa birkaç saniye durup duyduklarını sindirmeyi bekledi. Sinirden kıpkırmızı kesilmiş gözleri, sınıra ulaştığını açıklamaya yetiyordu.
"Biliyordun..." dedi kendisini buna ikna etmek ister gibi. Aşık olduğu kehribarların tam içine baktı. "Biliyordun öyle mi?"
Elini saçlarına geçirip parmaklarının arasına karışan tutamları çekiştirdi.
"Bunu bana bilerek yaptın yani?!"

Yaren böyle bir tepki beklemediği için sessiz kalırken, Mustafa yükselen sesiyle devam etti.
"Beni ne duruma soktuğundan haberin var mı Yaren?"

Gözlerinin orta yerinde alev alev bir ateş yanıyordu sanki. Yaren'e olan aşkı kendisini kaybetmemesini sağlasa da, yine ona karşı olan kızgınlığı kafasını duman etmişti.

Genç kız bu ayan beyan öfkeye şahit olunca kendini savunmaya kalkıştı. O suçluysa, karşısındaki adam da suçluydu!
"Kızmaya hakkın yok! Sen o mesajları bana kim olduğumu bilerek gönderdin! Ama ben senden habersiz aylarca biri takip ediyor mu diye arkama baka baka yürüdüm! Nasıl korktuğumdan haberin var mı?"

Dudaklarını kenetlemiş olan adamın bir şeyler söylemeyeceğine emin olunca sesini kısıp daha makul bir tonda devam etti.
"Ne hissettiğimi anla istedim..."

Daha fazla ona bakamayacağının farkındalığı ile bir hışım önüne döndü Mustafa. Artık birbirlerini görmüyorlardı. Ki böyle olması şimdilik daha iyiydi.
"Bu yaptığın çok ağırdı." dedi çatlayan sesiyle. Hâla kendisine gelememişti ve kafasını bir türlü toparlayamıyordu. Yaren sözleri ile öyle damarına basmıştı ki, eğer bu itirafı yapmasaydı; şimdi hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Ona karşı aynı Mustafa olmaya devam etmez, bambaşka bir adam ile tanıştırırdı. Gözlerine bakarken eriyen değil, gözlerine bakmayı reddeden bir adamla.