Dostluk

36. Bölüm

Muratlar Ankara'ya gelmiştir. Selinlerin evinin nerede olduğunu bilmedikleri için merkeze gitmişlerdir. Çocuklarla beraber merkeze girmişlerdir, ve onların asayiş şube katına çıkmışlardır. Ekipten kimse yoktur sadece bir komiser yardımcısı vardır.
Ecrin: buyrun kime baktınız ?
Murat: biz Faruk müdüre bakmıştık.
Ecrin: kendisi burada değil, ekipten iki kişi şehit düştü Faruk abi de ekibin yanında.
Zeynep: bir arayabilir misiniz acaba ?
Ecrin: siz kimsiniz ?
Elif: biz şehit düşen iki komiserin yakınlarıyız.
Ecrin Faruk müdürü arar.

Yazarın ağzından
İki farklı şehirde iki farklı ekip bir birlerini tanımıyorlar, ama iki tarafında üzüntüsü aynı kişiler için. Bir taraf suçlu eğer onlar o hataları yapmasalardı Ali ve selin gitmeyecekti ve orada şehit düşmeyecekti. Diğer taraf ise kendini suçluyor derin ve ezgi bizim için kendi canlarından vazgeçtiler onların çocukları vardı bizim yüzümüzden biri kimsesiz diğerleri babasız kaldılar. Ege ve egehan keşke Ali'nin gelmesine izin vermeseydik o gelmeseydi en azından umut'un yanında biri olurdu. Faruk da keşke daha dikkatli olsaydım, keşke onları devriyeye çıkın demeseydim. Bu olayda kendini suçlaması gereken kişiler dışında suçu olmayan kişilerde kendini suçluyordu ama bilmiyorlar ki Ali ve selin onlara değer vermeseydi bile onlar için kendi canlarından vazgeçerlerdi çünkü onlar kendi canlarına artık önem vermiyorlardı. Bu hayatta yaşama sebepleri çocuklar ve ekipteki kardeşleriydi. O an kendilerine bir şey olsa bile ekiptekilerin çocuklara sahip çıkıp onlara iyi davranacaklarını biliyorlardı. O olayda da hiç düşünmeden biri kardeşine bir şey olmasın diye fare isgencesini kabul etti diğeri ise kardeşini kurtarmak için açığa çıkıp vuruldu.
İkisi de hiç bir zaman suçlamayacaktı onları. Tek düşünceleri bize bir şey olduğu zaman ekiptekiler ve çocuklar çok yıpranacaktı ama bir birlerine destek olarak o kötü günlerin üstesinden geleceklerdi.

Ankara
Ekibin evi
Tüm evde sessizlik vardı. Hepsi çok üzgündü, ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Umut ağlamış ve en sonunda dayanamayıp uyuya kalmıştı. Hepsi kendini suçluyordu hiç bir suçları olmamasına rağmen.
O sırada sessiz evin içini bir telefon sesi doldurdu. Çalan telefon Faruk müdüründür.
Faruk müdür telefonu açar.
YazaFaruk m.: Efendim Ecrin
Ecrin: müdürüm rahatsız ediyorum kusura bakmayın ama bir kaç kişi geldi Ali abi ve selin ablanın yakınları olduğunu söylediler. Sizinle de konuşmak istiyorlarmış.
Faruk m.: Tamam Ecrin içlerinden birine telefonu verir misin ne konuşmak istiyorlarsa konuşalım.
Ecrin: tamam müdürüm veriyorum.
Ecrin telefonu Murat'a verir. Faruk da telefonu hoparlöre alır. Ekip kaşlarını çatmış olayı anlamaya çalışıyorlardı.
Murat: Faruk müdürle mi görüşüyorum ?
Faruk: evet de sen kimsin ?
Murat: ben İstanbul asayiş şube özel ekibinden murat ateş.
Faruk: peki murat neden geldiniz ?
Murat: müdürüm biz olayı öğrendiğimiz zaman İstanbul'da duramazdık. Hem Umut'u yalnız bırakmazdık. Efe ve Zeyno da babalarının haberini alınca gelmek istediler.
Ege: siz o ekipte Ali'ye inananlar ve selin olayını bilmeyenlersiniz değil mi ?
Murat: evet
Ege: tamam peki o ekipten biri var mı yanında ?
Murat: sadece çocuklar, tunç ve biz varız.
Ege: tamam. Telefonu ecrine verir misin ?
Murat telefonu ecrine verir.
Ege: Ecrin bizim evin adresini ver bizim eve gelsinler.
Ecrin: tamam Ege komiserim.
Ege telefonu kapatır. Tüm ekip ona bakıyordur.
Egemen: neden çağırdın belki de onlardan biriydi.
Ege: Ali, selinin dosyalarını istemek için Murat'ı aramıştı. Birde hatırlarsanız onlardan bahsetmişlerdi.
Asya: peki ya diğerleri de yanındaysa o zaman ne yapmayı düşünüyorsunuz Ege bey ?
Ege: onlar zaten önceden de burada olduklarını biliyorlardı ve onlara söylemediler. Ama eğer diğerleri de geldiyse bizim için daha iyi olur selin ve Ali'ye yaptıklarını yanlarına bırakmayız.
Onur: Ege saçmalama onlar hem bizden yaşça büyük hemde mevki olarak büyük.
Ege: ne fark eder ki ? Normalde Ali de oradaki bazı kişilerden büyüktü ama onlar bile Ali'ye neler neler yaptı. Ali'nin buraya geldiği zamanki durumunu hepimizi biliyoruz.

Bölüm sonu