Since the day you KISSED ME[completed]

Chapter 48

GABRIEL MARANTAN POV

Wala akong magawa kundi sumunod nalang sa labas at baka sakaling masilayan ko ang mukha ng anak ko. Alam ko at ramdam kong anak ko siya.

Tama nga naman si Toffy. Hindi dapat kami ang maging rason ng pagkasira ng first birthday niya. Hindi pa siguro ito ang tamang oras para pag-usapan ang lahat.

Iginala ko ang paningin ko at napahing ako ng maginhawa dahil walang Abby na dumating. Mabuti naman at nakisama siya ngayon. Ilang araw na din siyang hindi pumupunta sa bahay. Sana naman ay natauhan na siya at tanggapin nalang niyang si Toffy talaga ang mahal ko.

"Oh pre. Anong nangyari sa loob? nagkausap na kayo?" Si Ace. Nandito na kasi kami sa isang table at tahimik lang kaming umiinom habang pinapanuod ang mga batang nag-eenjoy sa party.

"Hindi e. After the party nalang." Sabi ko bago ko ininom ang laman ng baso ko.

" hoy! Tang na mo pre! Bakit ngayon ka lang nakisama samin? Para kang wanted na hindi nagpapakita samin a!" Agaw pansin nanaman sila Wilmer at Macgyven.

"Ulul! Wag ka nga magulo." Irap sakanya ni Macgyven.

"Pre..maybe this time magsasalita kana kung anong mga nalalaman mo. Intindihin mo naman si Gab pare. Kaibigan mo din siya. Hindi lang si Toffy ang dapat na protektahan dito." Sabat ni Dave na sa tantiya ko ay tamado na.

"No it's okay. I can handle this and I understand Mac." Walang ganang sagot ko at hindi maitatago sa boses ko ang pagkadismayado.

"Pre...he's your son. And do anything just to win them back. Toffy totally changed. She's very angry with you. Ang buong akala niya pre ay nagkaroon kayo ng romantic relationship ni Abby." Walang anu-ano ay biglang nagsalita si Mac.

Bigla nalang tumulo ang luha ko. It's confirmed na anak ko nga siya.

Ano na bang nangyayari samin. Sakin naman dapat talaga isisi ang lahat dahil pumatol ako kay Abby. But God knows...kahit may mga nangyari samin ni Abby ay never na natanggal sa sistema ko si Toffy. God knows kung gaano ako nalungkot at gumuho ang mundo ko ng nawala sakin si Toffy.

I just can't understand the situation. Dahil ang alam ko, after sadness next is happiness. But where is happiness for me? I've been suffering almost how many years! Nasaan ang saya para sakin? Wala man lang akong magawa para mapaniwala ang babaeng mahal ko at para akong tanga dahil wala man lang akong maisip na matinong paraan para makilala ako ng anak ko. I'm afraid of losing them again. Kaya natatakot akong gumawa ng mga paraan dahil baka iyon na naman ang mga magigibg dahilan ng paglayo at pang-iwan nila sa akin.

TOFIA SIA MORALES POV

Patapos na ang party ng palapit sa table namin ang anak kong karga-karga ng yaya niya. Nagsiuwian na din kasi ang mga batang bisita niya. Mga family friends at mga barkada ko nalang ang mga nandito.

I've been waiting for someone to come but she didn't come. It's good naman dahil wala ako sa mood para manumbat at maglabas ng sama ng loob ngayon because it's my baby's birthday today.

"Mimi!!! I'm tiled. Can we take a lest now? I feel sleepy. Hay!" Aw. Ang cute talaga ng anak ko kahit haggard na haggard na. Humihikad na sa sobrang pagod siguro.

"Hay! Naku! Naku talaga Toffy!sarap iuwi yang anak mo! Paampon nga siya kahit isang araw lang." Hahaha! That's Jelyne. All the time. Pinupuri niya ang ka-cutan ng anak ko.

"E kasi naman! Gumawa na kasi kayo ni Sheldon! Bakit kasi dipa kayo nagpapakasal e tapos naman na kayo sa pag-aaral!?" Si Shane. Wala namang nangyaring ilangan kanina dahil naiintindihan naman daw nila si Shane sa ginawang paglilihim sa situation ko.

Ng mabanggit sila ang salitang kasal ay agad akong nag-iwas ng tingin at kinuha ang anak ko kay yaya.

Sobrang sakit marinig ang salitang yon. Dahil once ay pinangarap naming dalawa yon ni Gab. But what happens? All our wishes and promises are gone. *bitter simle* ang pangit talaga maglaro ng tadhana. Sinubukan kong wag siyang masaktan. Ginawa ko ang lahat kahit na danasin ko lahat ang sakit wag lang siya ang masaktan. Pero ang paglayo ko pala ay makakahanap siya agad ng iba at ang pinaka-masakit sa lahat ay sa kaibigan ko pa. I know paulit-ulit na. Pero what can I do? It hurts like death!

"Guys. Babalik ako. Ihahatid ko lang tong anak ko. Pagod na e. " paalam ko sakanila bago pa nila mapansin na apektado ako sa pinag-uusapan nila.

Hindi ko na sila hinintay na sumagot pa. Nakasunod naman sakin si Yaya.

Ng malapit na kami sa pintuan ay biglang nagsalita ang anak ko.

"Mimi..thels a weild guy looking at me a while a go mimi. He looks like me. Hihi. Hope he's my Didi." Gusto ko ng umiyak sa harapan ng anak ko. Sinikap ko namang pinigilan pero wala parin. Tuluyan parin itong bumagsak.

Sa tinagal-tagal na panahon. Ngayon lang siya nagbanggit ng Dad. Bakit ganito kasakit marinig ang salitang galing sakanya? What to do now?

"Whel is my Didi Mimi? Because I saw a lil boy like me. He fell down on a chail then a man took him up and the lil boy kept on saying didi didi! Then I asked yaya..she said evely kid has a didi but why me mimi? I don't have didi? Am I that bad boy beacause God didn't gave me a didi?" Malungkot na ang boses ng anak ko kaya naman hinigpitan ko ang yakap ko sakanya..

Ito na ang kinakatakutan ko sa lahat ang maghanap siya ng ama. Because...I am not yet ready to face Gab. Not now. Dahil wala pa akong lakas. Dahil natatakot akong maging mahina sa harapan niya. Dahil natatakot akong masumbatan at maipamukha lahat ang mga nagawa kong kahinaan sakanya. Natatakot akong magsimula ng salita sakanya. Because...I know....it's all my fault. I'm such a very very bad mother for my son. Dahil hindi ko man lang siya nabigyan ng masayang simula ng isang pamilya. Ipinagdamot ko sakanya ang makilala ang ama niya.

Sa pagkakayakap ko sakanya ay hindi ko namalayang nakatulog na pala siya.

Nang maihiga ko siya sa kanyang kama ay hinaplos ko ang buhok niya.

"Sorry baby. Mommy is being a coldhearted this past time. Naging selfish si mommy anak. Hindi ko man lang naisip na dadating ang ganito. Hindi naisip ni mommy na hindi niya pwedeng itago nalang sayo magpakailanman ang totoo. Don't worry baby. Mommy will try to fix everything just to make you happy. Just to make you feel how to have a normal and happy family. Sleeptight anak. Mommy loves you so much." Bulong ko sakanya at halik sa noo niya bago siya iniwan.

Tama na siguro ang pagiging matigas ko. Tama na siguro ang pagtatanim ng galit dahil una palang ay kasalanan ko naman lahat. Dahil sa nagawa kong maling desisyon ay nagakagulo lahat. Maybe this is now the right time para magpakumbaba at ayusin na ang lahat bago pa madamay na masaktan ang anak ko.

Kakausapin ko na siya ngayon. I will now explain to him everything and try to fix our relationship.

Palabas na ako ng pintuan ng may nakita akong naghahalikan malapit sa table nila Shane.

Holy shit! I want to get a gun and kill them right now!!!!!!!!!!!!!!

Abyy and Gab are kissing.