Since the day you KISSED ME[completed]

Chapter 30

TOFIA SIA MORALES POV

Nagising ako sa katok ni Manang ..ayoko pa sanang lumabas kaso sinabi niyang may naghihintay daw sa akin sa garden. Seriously?? It's already 7 in the evening tapos may bisita pa ako?? Malabo namang si Gab yon dahil maaga siyang nag-goodnight kasi napagod daw siya sa ginawa nila.

Kayo no choice talaga ako kundi bumaba.

Dumiretso na ako agad sa garden para makita ko na kung sino ang bisita ko...but then

Si Shane...

" Magalit kana kung naiistorbo kita pero hindi ako titigil hangga't wala akong nakukuhang explanation sayo. Please Toffy...nag-aalala lang talaga ako sayo." ayan nanaman siya naiiyak na nanaman siya.

Bumuntong hininga muna ako bago ako nagsalita.

" Okay..what do you want to know then?" ako.

." To-totoo ba ang sinabi ni Tita??Ma-may-..."

I cut her off at .." Yes Shane..totoo ang sinabi ni Mommy."

" Pe-pero bakit kailangan mong itago samin?? Bakit mo sinosolo??" tuluyan na siyang napaiyak. Ako din gusto ko na din umiyak but I don't like her to see me crying. She might think that I'm weak.

" Please Shane..sainyong lahat ikaw palang ang nakakaalam tungkol dito. Ca-can you keep this as a secret?? Ka-kasi...ikaw na nga lang ganyan na ang reaksyon mo..pano nalang kapag nalaman nila?? Oo...hirap na ako pero mas mahihirapan ako kapag makikita ko kayong nahihirapan din dahil sakin. Please?" akala ko kaya ko pero wala e. I'm too emotional to control my tears. Tumutulo na ang mga luha ko habang nakikiusap sakanya.

Nagulat ako sa sunod niyang ginawa...

" My God Toffy! *hulk* ba-bakit i-ikaw pa? *sniff*..." shit! Ayoko ng ganitong eksena. " Kelan mo pa nalaman?" siya na medyo kalmado na.

" Last last month to be exact? Ng napapadalas ang pagkaka-himatay ko every morning. And this.." ako at itinaas ang damit ko na dahilan nga pagsinghap niya.

I'm sufferring from leukemia..cancer of the blood. Sa dinami-dami ng pwede kong mamana ay itong sakit pa na ganito. Hindi pa naman ganon kalala pero papunta na ako sa stage na ganon.

Lahat ng saya ay may kapalit na lungkot. Akala ko sasaya na ako forever ng maging kami...akala ko wala ng hadlang.pe-pero mas malala pa pala....

Ilang beses din akong nag-isip kung sasabihin ko ba sakanila o hindi. Lalong lalo na kay Gab na siya ang alam kong unang masasaktan at mahihirapan.Pero iniisip ko palang...talagang hindi ko na kaya. Dahil ang pagkakakilala nilang lahat sakin ay madaldal...masayahin...palatawa...parang walang problema. I want all things to stay that way. Ayoko silang mag-alala sa akin dahil lalo lang akong manghihina. Lalo lang akong mahihirapan at lalo lang akong mawawalan ng pag-asa. Though I know that this kind of illness cannot be cured. T__________T

Ang gusto ko lang mangyari ngayon ay makasama sila at magsaya habang malakas at buhay na buhay pa ako. Tyaka ko na pro-problemahin iba. Gusto kong mag-iwan ng mga alaalang puno ng saya kasama ako. Kahit yun man lang...T________T.

" *hulk* A-ang daya!! All we know that you're perfectly okay. Akala namin masayang masaya kana! Masayang masaya na kaming lahat para sayo dahil sa wakas ay nagka-lovelife kana ! Ka-kasi kitang kita namin na masayang masaya ka sa piling niya. pe-pero akala lang pala lahat ng yon! *hulk* A-ang daya talaga e!! Bakit ganyan pa naging sakit mo?? Bakit yan pa?? Ga-grabe naman To-toffy?? Iiwan mo ka-kami?*hulk*" pumiyok ang boses niya sa huli niyang sinabi. My God..mamumugto for sure ang mga mata namin bukas. Hindi ko na din mapigilan ang pag-iyak ko. Ang hirap e....T_________T