Since the day you KISSED ME[completed]

Chapter 53

TOFIA SIA MORALES POV

Ugh! Ang sakit ng ulo ko.

Pagmulat ko ng mata ko. Puting wall ang unang bumungad sakin. Pagtaas ko sa kamay ko ay naka-dextrose ako. At pagtingin ko sa kabilang side ko...

It's Gab. He's sleeping.

I can still remember everything what exactly happened that night. Tanda ko pa, nabaril ako ni Abby.

And thanks God, hindi napano si Gab.

Ilang araw ba akong tulog? Ilang araw ko na kaya siyang napupuyat sa pagbabantay sakin? Ang sama ko talaga dahil pinahirapan ko nanaman siya. T____T pinag-alala ko nanaman siya ng sobra.

Kumusta na kaya ang anak namin? Baka hinahanap na niya ako. Knowing him. He's a mama's boy. God...I miss them so much.

Itataas ko sana ang kamay ko dahil nangangawit na sa bigat ng ulo niya. Nag-ingat naman ako pero nagising ko parin ata siya dahil gumalaw siya.

"To-Toffy?? You-you'e a-,."

"Ssshhh....sleep ka muna baby. I know you're tired. Pahinga ka muna" pigil ko sa sasabihin pa niya at hinaplos ko ang ulo niya.

Kinusot niya ang kanyang mga mata. Ghad! I missed calling him baby our endearment before.

"No no...gising na ako. God! Okay kana. Thanks God. Anong gusto mo? Gutom kana ba? Ang tagal mong comatose. What baby? Sabihin mo...anong gusto mong kainin??" Taranta niyang tanong.

Aw. He is still cute kahit na medyo humaba na ang bigote at magulo ang buhok niya.

Nangayayat na rin siya. Dahil siguro sa kakapuyat at kakaalala niya sa akin.

"Water baby...tubig lang. Dipa naman ako gutom." Sabi ko.

Pero bago niya ako iniwan ay niyakap niya muna ako ng mahigpit at hinalikan ang noo ko.

"Wait lang huh? Saglit lang ako. Bili lang ako ng tubig. I love you baby. Wait for me. Saglit lang ako promise. " siya na taranta parin.

"Okay baby. Don't worry gising na ako and I'm okay now." I gave him a smile to assure him that I am really okay.

At umalis na nga siya.

I think madaling araw palang. Kasi madilim pa sa labas. Kaya naman napabangon ako at gusto kong lumabas.

Tulak-tulak ko ang lalagyan ng dextrose ko. Lumabas ako sa kwarto ko.

At habang naglalakad ay may nadaanan akong kwarto na nakabukas. Hindi ko alam pero may part sa isipan ko na gusto kong lapitan ang kwartong iyon at yun nga ang ginawa ko.

I was shocked sa nakita ko.!

Bakit siya nandito? At bakit siya naka-dextrose?? Bakit parang lantang gulay na ang katawan niya? She looks pale and fragile. God! What's happening to her??

Wala din siyang bantay kaya naman tuluyan na akong pumasok sa loob.

Awang-awa ako sa itsura niya. Yung galit ko parang nawalang bigla at ang gusto ko ay damayan at yakapin siya.

Abby...why are you here? What happened to you? Hindi kaya after niya akong nabaril ay binaril din niya ang sarili niya?

Umupo ako sa gilid ng kama niya habang pinagmamasdan siya.

Natatawa ako sa sarili ko. Ganito nalang ba talaga ako kabait? Dahil ang taong sumira sa buhay at lovelife ko ay heto't kinakaawaan at sobrang nag-aalala parin ako sakanya. Ang bigat sa dibdib habang nakikita siyang nanghihina. Bumabalik ang nakaraan sa utak ko. Bumabalik ang lahat lalo na noong close pa kami. Tinrato ko siya na parang kapatid. I was her superwoman nung highschool kami dahil sa pagka-war freak niya ay ang daming umaaway sakanya. Lagi akong may pasa..kalmot at kung anu-ano pa kapag tinutulungan ko siya. Balewala sakin lahat ang lahat ng yon noon dahil sobrang pinoprotektahan ko siya at ayaw ko siyang inaapi ng kahit na sino.

Kaya nga ganon nalang kasama ang loob ko ng malaman kong nagkaroon sila ng affair ni Gab. Hindi ko talaga lubos maisip na kaya niyang gawin sakin ang ganon. After all ng pinagsamahan namin? Ay ganun lang ang igaganti sakin? Ang sakit e. Pero dahil sa pinapahalagahan ko siya at tinuring na kapatid ay ganun nalang siguro kabilis nawala ang galit at tampo ko sakanya.

Tyaka napag-isip-isip ko din. Ano pang magagawa ko diba? Dahil kahit pa pagbaliktarin ko ang mundo. Nagkaroon parin sila ng affair ni Gab. At kung hindi ko ibababa ang pride at kung hindi ko kayang tanggapin ang lahat ay mas madaming mawawala sakin at mas masasaktan lang ako habang buhay.

Sa pagkagising ko kanina ay kino-consider ko yon as a second life and sa binigay na bagong buhay sakin ay gusto ko ng ayusin at itama ang lahat.

Dahil hindi ako yung tipo ng tao na natatagalan ang pakikipag-away at hindi pinapansin ang iba. Dahil kapag ganon ang nangyayari sakin ay pakiramdam ko ay may malaking bagay na nawawala sa parte ng buhay ko.

Lahat ng tao sa paligid ko ay sobrang pinapahalagahan ko. At hindi ko kayang mawala silang lahat sakin. Dahil hindi naging masaya ang buhay ko kung wala sila.

"wha-what are you doing here?? Pl-please...Ay-ayoko ng bu-bumalik sa ku-lungan. To-Toffy...I-I'm sor-sorry for e-vrything. To-Toffy...I'm dying." Shit! What the fvck!? God! Sobrang nanghihina siya.

"Ssshhhhh. Don't worry okay? Hindi kana babalik don. And it's okay. Kalimutan na natin yon lahat. We all deserve another chance. Let's go back to normal Abby. Sleep ka muna okay? Sorry kung nagising kita. " comfort ko sakanya. Sobrang pinipigilan ko ang luha ko na wag malaglag. Gusto ko siyang palakasin at gusto kong labanan niya ang kung ano mang sakit meron siya.

"Wh-why are you always li-like this? Af-after all wha-what I've done to you? A-ang bait mo pa-parin sakin. Hawak niya sa kamay ko at siya namang pagkagat ko sa labi ko dahil pinipigilan ko ang pag-iyak ko.. She's shivering. *hulk!* so-sorry! I be-betrayed you..*hulk!* so-sorry fo-.."

"Please sleep for now okay? We'll talk tomorrow. " putol ko sa sinasabi niya dahil natatakot akong umiyak sa harapan niya.

Tumango naman siya at pumikit na.

Ng masigurado kong tulog na nga siya ay siya namang paglabas ko ng kwarto niya.

Naglalakad ako pabalik sa kawarto ko na parang tanga. Wala akong maramdaman. Biglang namanhid ang pakiramdam ko. Bakit ganon ang nangyari sakanya? Ano ba talagang sakit niya?

"God Toffy! Saan kaba galing?? Sobrang nag-alala ako sayo. Akala ko tumakas kana or pinadukot kana naman ni Abby.!" Salubong at yakap ng mahigpit sakin ni Gab. I felt comfort sa yakap niya. Para bang nababawasan ang bagabag na nararamdaman ko dahil sa yakap niya. Parang biglang bumalik ang lakas ko dahil sa yakap niya. Ghad! I miss you Gab.

"*hulk!* A-Abby is dying." Diko na talaga napigilan at napaiyak na ako.

Humiwalay naman sa pagkakayakap sakin si Gab at iniharap ako sakanya."what? Who told you that? Nakatakas siya sa kulungan. Ayoko pa sanang sabihin sayo pero mukhang kailangan mo ng malaman. " naguguluhang sabi niya.

"No....she's sick. Nasa kabilang kwarto lang siya at doon ako galing. Gab...she looks pale and fragile. Ca-can you check her record tomorrow? Please? Gusto kong malaman kung anong nangyayari at kung anong sakit niya." Pakiusap ko kay Gab.

"Alright....kain kana muna. Bukas na natin isipin yon. Give yourself a break please. Kakagising mo palang at hindi kapa lubusang magaling. Mahina pa katawan mo. I'm just worried. " siya habang pinapabalik ako sa kama ko.

Sumunod nalang ako dahil ayaw ko ng mag-alala pa siya sakin.