Since the day you KISSED ME[completed]

Chapter 55

TOFIA SIA MORALES POV

"I love you baby. Thanks for giving me another chance." Dinig kong sabi ni Gab dahil yakap niya ako habang nagsasayaw kami.

Hindi ako sumagot..I hugged him tightly instead. Sa nangyari samin ay mas napatunayan ko lang kung gaano ko siya kamahal at kung gaano ako takot na mawala siya sakin. Giving an another chance is not that bad. I'm giving him a chance to prove if kaya niya talagang magbago or kung kaya niyang panindigan ang mga pangako niyang bago.

Lumaki akong buo at masaya ang pamilya ko. Kaya ganun din ang ipaparanas ko sa anak ko. I will give him a happy and a complete family.

I know that this is now the start. And we're planning a wedding next month. It was all settled now and we are all excited. ^___^

"I love you more baby. Alam ko namang this time ay hindi mo na sisirain ang tiwala ko." Sagot ko.

He lifted up my chin and slowly niyang inilalapit sakin ang mukha niya hanggang sa dama na ng labi ko ang labi niya.

How I missed his kiss. Mga halik niyang nakakapanlambot at nakakapanginig lagi sakin. Sobrang mahal ko talaga ang taong to. And hindi matapos-tapos ang pasasalamat ko sa Diyos dahil naayos namin agad ang guso't, nalampasan namin ang pagsubok though alam kong isa lang yon sa mga pagsubok pang darating sa buhay at buhay pag-ibig namin. Sinubok lang talaga siguro ni God kung kaya namin. At kung hanggang kailan namin kayang ipaglaban ang relasyon namin.

Ng maghiwalay ang mga labi namin ay bumalik ako sa pagkakayakap sakanya habang sinasabayan parin ang tugtog na pinlay ni Abby para sa amin.

Ang nakikita kong Abby lately ay parang yung dati. She's back. The old Abby is back.

Ngayon ko lang nalaman na hindi lang pala sa isang relasyon nasusukat ang lahat. Kundi pati na din sa pakikipagkaibigan. Gaya ng nangyari samin ni Abby. May nangyaring away..hindi lang basta away dahil higit pa don ang kinahantungan namin. But at the end...we're still friends. Binigyan ko din siya ng pagkakataong magsimula ulit. Binalik ko ang tiwala ko sakanya. Dahil hindi basta-basta ang naging pagsasama namin na pwedeng basta-basta nalang itatapon. Kung valuable talaga ang isang tao sayo...wag kang matakot na magbigay ng pagkakataon para patunayan ang sarili nilang kaya mo pa ulit silang pagkatiwalaan. Ang mga kaibigang nakaaway mo na at handang humingi ng tawad at gustong ibalik ang dati niyong samahan ay yon ang mga totoong kaibigan. Because come to think of it. Nag-away kayo tapos ay gusto niyang bumalik ulit kayo sa dati. Because? Ayaw niyang masira at maitapon nalang ang lahat-lahat ng napagsamahan niyo. And the other side...kung ayaw na niyang bumalik sayo ay yon ang tinatawag na fake friend. Dahil hindi niya binibigyang halaga ang pagiging magkaibigan niyo.

Hay! It's true that life is full of trials. Nasa sayo lang yon kung handa kang labanan at lampasan ang lahat.

And if you want a normal and happy life. Learn how to forgive and to accept.

Beacause that's life e. Messy but happy if you know how to handle everything.

Ng mapatingin ako kay Abby....she's smiling at me. Nanghihina na talaga siya. She's giving me a fake smile because I know...nahihirapan na siya dahil sobrang complicated na ang lagay niya. T____T.

And then she's waving slowly her hand to me. Napangiti naman ako. Abby is still Abby.

O________O

"Abbyyyyyyyyyyyyyyyyy!" Sigaw ko at kalas sa pagkakayakap kay Gab.

Hawak ni Abby ang dibdib niya at sa tingin ko ay nahihirapan ng huminga.

"Nurse Glady!!! Please check her!" Sigaw ko kay nurse Glady dahil sa sobrang taranta ko na.

"Oh my God...hold on Abby...dadalhin ka namin sa hospital." Si Shane.

"N-no ne-need." Siya at ang lalalim na ng hininga niya. And lumalandas na ang mga luha sa pisngi ko. "Tha-thank yo-you fo-for fo-for-gi-ving m-,,,..." hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil wala na......Abby is gone.

Lumapit ako sakanya at niyakap siya. Wala kang ibang maririnig ngayon kundi iyak naming magkakaibigan. Shane is blaming herself dahil sa naging trato niya kay Abby noon. And Frances is crying like she lost a sister dahil sila talaga ang dikit ni Abby.

And me?

Crying but smiling.....crying beacause I'm in pain...I lost a sister and a friend.

Smiling because I know, she can have a rest now. Hindi na namin siya makikitang nahihirapan.

Goodbye Abby..till we see each other again.

Bulong ko sakanya sabay halik sa noo niya.

.
...............................

AFTER 3 MONTHS...

SHANE RILLE USQUISA

"tita!! Wait for me! Don't take