YOU ARE READING

She become a passive villainess-not(trans)

Ficción histórica

Original author-@HalloweenGodspell ပထဆံုး ဘာသာျပန္ျခင္းမို႔ အမွားပါရင္ နားလည္ေပးပါ ။ ဖတ္ရအဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရင္ ယခုဘာသာျပန္သူရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမႈပါ။မူရင္းဝတၳဳက အလြန္ ဖတ္ေကာင္းပါတယ္။

#femalemaincharacter #femaleprotagonist #mmsub #normal #rebirth #revenge #romance #translation

Already given you my life

1.1K 150 1

by MyuNge25

by MyuNge25

Already given you my life

       "အသင့္ဘ၀တခုလံုးနွင့္ ယံုၾကည္ပါသလား"
   ေကဆီမီရာဟာ သူမေလးစကားအဆံုးမွာ ၾကက္ေသေသသြားတယ္။သူမ်က္နွာမွာေတာ့ ဘာအမူအရာမွ ရွိမေနေလဘူး။သူ႔ရဲ႕ ခုလိုပံုစံေၾကာင့္ ေအဒီရာဟာ သူဘာေတြးေနလဲဆိုတာ မသိဘူး။
      "မဟုတ္ေသးဘူး။ဒီလိုဆို ထူးဆန္ေနလိမ့္မယ္။ကြၽန္မဆိုလိုခ်င္တာက လက္ထက္သလိုမ်ိဳး ဘ၀ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ရွင့္ရဲ႕ လံုၿခံဳးေရးနဲ႔ ပတ္သတ္လာတဲ့အခါတို႔ ဘာတို႔မွာ ကြၽန္မကို ယံုၾကည္ေပးမလား အဲဒါကို ဆိုလိုခ်င္တာ"
     သူမက သူအေတြးလြန္မသြားေစဖို႔ ထပ္ၿပီး ေျခေတြလက္ေတြနဲ႔ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။သူမ သူ႔ကို ရွင္းသြားေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။
     "ကိုယ္မွာ အႏၲရယ္တခုခု ရွိေနလို႔လား"သူမေလးထပ္ ပိုပိုး သူက?
      "မရွိပါဘူး။ကြၽန္မက ရွင္ တကယ္လို႔ ျဖစ္လာခဲ့သည္ရွိေသာ္ ရွင္ကြၽန္မကို ယံုၾကည္မလား ေမးၾကည့္ရုံပါ"
     ေကဆီမီရာက တိတ္ဆိတ္ေနၿမဲျဖစ္တာေၾကာင့္ သူမဘာဆက္လုပ္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး။ဘယ္အရာက သူ သူမကို အေျဖေပးဖို႔ ေနွာင့္ေနွးေစေနတာလဲ။
     "ကြၽန္မ ေျပာခ်နိျင္တာက ရွင့္က ကြၽန္မကို လံုး၀ဥႆံု ယံုၾကည္မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မကလည္း ရွင့္အေပၚ အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္နိုင္မယ္။အဲ့တာဆို မ်ွမ်ွတတျဖစ္သြားၿပီေလ မဟုတ္ဘူးလား" သူမကထပ္ၿပီး ျဖည့္စြက္ကာ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
     ဘယ္လိုပဲေနေန သူမ သူဆီက သူမကိုယံုၾကည္ပါမယ့္ဆိုတဲ့ ကတိကို ရခ်င္တယ္။သူမ သူ႔ကို ကယ္နိုင္ဖို႔ရာအတြက္ေပါ့။အဲ့အခ်ိန္က်ရင္ သူမ သူ႔ကို ကာကြယ္နိုင္ဖို႔ လုပ္လို႔ရတာ ဘာမဆိုလုပ္မွာ။ေကဆီမီရာကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ တားလို႔မရေစရဘူး။
    သူမ မ်က္၀န္းေတြဆီက ေလးနက္တဲ့ ျပင္းျပမႈေတြေၾကာင့္ ေကဆီမီရာက ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။"ကိုယ္မင္းကို ကတိေပးပါတယ္"
    ဒါဟာ သူ႔အတြက္မ်ွတတာထက္ပိုပါသည္။ဒါကလည္းဟသူ သူမဆီက ေတာင္းဆိုခ်င္တာ အကုန္ပဲဟာ။သူ အႏၲရယ္ရွိတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ သူ သူမကို ဘ၀တခုလံုး ေပးဖို႔ ဆႏၵရွိတယ္။ဒါဆို သူဘာလို႔ ပထမက ျပန္မေျဖရတာပါလဲ။သူေတြးေနတာက
     ဒါက မသိသာဘူးလား။သူမကို သူ႔အပၚ ဒီေလာက္လြမ္းမိုးနိုင္စြမ္းေပးထားတာေတာင္ သူမက ဒီေမးခြန္းေမးေနေသးတယ္။ငါ သူမကို ေစ့စပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုကတည္းက ငါ့ဘ၀ကို သူ႔မဆီ ေပးထားၿပီးသားပဲဟာ။
      ေအဒီရာဟာ သူ႔စကားေၾကာင့္ သက္သာရာရစြာ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။
    အခုဆိုရင္ ဒီကတိကို အသံုးခ်ၿပီး လုပ္ႀကံမႈေတြျဖစ္မလာခင္ သူနဲ႔ သေဘာတူမႈေတြ လုပ္နိုင္လိမ့္မယ္။အရင္ဘ၀ တုန္းက သူမ ထရီတန္အေပၚမွာဘဲ တမ္းတမ္းစဲြျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘယ္ေယာက်္ားေလးကိုမွ မသိခဲ့ဘူး။သူမ အင္ပါယာရဲ႕မင္းသားေကဆီမီရာ ေအသရာဆီးယပ္စ္ကို သိခဲ့တာေတာက္မဟုတ္ဘူး။သူမ သူ႔ကို သိတဲ့အခ်ိန္က အင္ပါယာမွာလုပ္ႀကံမႈျဖစ္ၿပီး သူ႔စ်ာပန အခမ္းအနားမွာပဲ။ဒါေတာင္ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက သုမ ဂရုစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ အခု သူမ ဒါနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေတြးရပ္ၾကပ္ေနခဲ့တယ္။သူမအေနနဲ႔သူ႔ကိုဘယ္သူ လုပ္ႀကံခဲ့တယ္ ေနာက္ကြယ္က ဘယ္သူရွိတယ္ဆိုတာေတြကို သိခဲ့တာ မဟုတ္ေလဘူး။သူ႔နဲ႔ မတည့္တဲ့သူကလား သူနဲ႔ ရင္းနီးသူကပဲ သစၥာေဖာက္တာလားဆိုတာ မသိဘူး။
     သူမသိတဲ့ ေကဆီမီရာ အေနနဲ႔ဆိုရင္ရင္ေတာ့ မိန္းမတေယာက္ေၾကာင့္မဟုတ္နိုင္ဘူး။သူက ဒီလိုေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး စိတ္၀င္စားတာမွ မဟုတ္ဘဲ။
     နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ဘယ္သူလုပ္ႀကံခဲ့တာလဲ။
    ဘယ္သူက ေကဆီမီရာကို သတ္ပစ္နိုင္ေအာင္ထိ သန္မာနိင္တာလဲ။
    ေအဒီရာက ဒါကိုပဲ ေလးေလးနက္နက္ေတြးေနတာေၾကာင့္ သူမကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကဆီမီရာကို သတိမထားမိေလဘူး။
     သူ႔အေနနဲ႔ ေအဒီရာရဲ႕ ေျပာင္းလဲသြားတတ္ေသာအမူအရာတိုင္းကို နွစ္သက္ေပမယ့္ အခု သုမျဖစ္ေနတဲ့ အမူအရာကေတာ့ တမ်ိဳးပဲ။သူက သူမရဲ႕ က်ဳံ႕ေနတဲ့ မ်က္ခံုးနွစ္ခုၾကားကို ထိေတြ႕လိုက္တယ္။
   သူ႔ရဲ႕ ထိေတြ႕လာမႈေၾကာင့္ ေအဒီရာ အေတြးလြန္မႈက ရပ္သြားၿပီး ေကဆီမီရာကို ၾကည့္လိုက္တယ္။သူမက မိသားစုခရီးစဥ္ေလးအတြင္းမွာ စိတ္အေနွာင္အယွက္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္မိသြားတယ္။
    "ကြၽန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေကဆီ။ကြၽန္မ ဒီ.....ဒီအတိုင္း တခ်ိဳ႕အေတြးေတြက ေခါင္းထဲေရာက္လာလို႔ပါ။ဒါေပမယ့္ အခု အဆင္ေျပသြားပါၿပီ။ကြၽန္မအနားမွာ ရွင္နဲ႔ ေဟဇယ္ရွိေနသေ႐ြ႕ ကြၽန္မအဆင္ေျပတယ္"
     "အင္း ဒါေတြက အဆင္ေျပသြားမွာပါ"ေကဆီမီရာက သူမနဖူးထက္ကို အနမ္းတပြင့္ေပးကာ စိတ္သက္သာရာရေစလိုက္တယ္။
          ဟုတ္တယ္ အခုအခ်ိန္မွာ ဘာမွ စိုူးရိမ္ဖို႔ မလိုဘူး။
    ............
          သူတို႔ဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လာခဲ့တဲ့ ခရီစဥ္အတိုက္းပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္ရေတာ့မွာ ျဖစ္သည္။ေအဒီရာတို႔ဟာ ေဟဇယ္ကို လူျမင္ကြင္းမွာ မေဖာ္ထုတ္လိုတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွထြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။သူတို႔ဟာ ျမင္းလွည္းေမာင္းသုကို အထုတ္ေတြသြားယူဖို႔ ေစခိုင္းလိုက္ၿပီး သူထြက္သြားေတာ့မွ ေဟဇယ္ကို ေခၚထုတ္လာရတယ္။
     ရထာလံုးအတြင္းမွာေတာ့
     ေဟဇယ္ဟာ ေအဒီရာ ေပါင္ေပၚမွာ အိပ္ေနၿအီး ေအဒီရာကေတာ့ ငိုက္မ်ဥ္းေနတာေၾကာင့္ သုမေခါင္းက ေရွ႕ေနာက္ယမ္းေနခဲ့တယ္။ရထားလံုးတခုလံုးမွာ နိုးေနတာဆို၍ ေကဆီတေယာက္သာရွိေလသည္။ ေကဆီဟာ ေအဒီရာ႕ေခါင္းကို သူ႔ပခံုးေပၚမွာ တင္လိုက္ၿပီး အိပ္စက္ေစလိုက္တယ္။
     သူတို႔ဟာ ခရီးတခုကို အတူထြက္ျပန္လာတဲ့ အတဲြေတြနဲ႔ ဆင္တူေနေလတယ္။ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတို႔ဟာ ေတြ႕ဖူးသမ်ွမွာ အလိုက္ဖက္ဆံုးအတဲြျဖစ္ေနမွာပဲ။
     ေအဒီရာ သူမမ်က္လံုးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အျပင္မွာ အနည္းငယ္ေမွာင္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။သူမဟာ ေကဆီ့ ပခံုးေပၚမွာ ျဖစ္ၿပီး ေဟဇယ္ကေတာ့ သုမေပါင္ေပၚမွာ အိပ္ေနဆဲပါပဲ။သူမက သူမအေပၚ မွီအိပ္ေနတဲ့ ေကဆီကို နႈိးလိုက္တယ္။
     အမွန္တကယ္ေတာ့ သူတို႔ ဆလယ္ဗားရစ္ အိပ္ေတာ္ေရွ႕ေရာက္ေနတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္တယ္။အေစခံေတြ အထုတ္ေတြ လာယူစဥ္က ေကဆီက သုတို႔ကို ထြက္သြားေစခဲ့တယ္။သူ႔အေနနဲ႔ အိပ္ေနတဲ့ ေအဒီရာနဲ႔ ေဟဇယ္ကို မနိုးသြားေစခ်င္ဘူး။သူတ္ုိ႔အိပ္ေနတာကို ၾကည့္ေနရင္းကပဲ သူလည္း မသိလိုက္ခင္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။
     "ကြၽန္မ လမ္းတေလ်ာက္လံုး အိပ္လာမိတာပဲ။ရွင္ပင္ပန္းေနေတာ့မွာဘဲ"ေအဒီရာကရွက္႐ြံ႕စြာ ေျပာလိုက္တယ္။
      "ကိုယ္ ရပါတယ္"သူ႔ပခံုးေပၚကို သူမေလးအိပ္စက္တာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး လံုး၀ အဆင္ေျပေလတယ္။သူ႔အေနနဲ႔ ဒါကို သေဘာက်တယ္ေလ။
       "ကြၽန္မ...ကြၽန္မ အခုသြားေတာ့မယ္။ကြၽန္မတို႔ကို လိုက္ပို႔ေပးလို႔ ေက်းဇူးပါပဲ။ရွင့္ အျပန္လမ္းမွာ ဂရုစိုက္ပါ"သူမက အရုိအေသေပးကာ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ အိပ္ေနတဲ့ ေဟဇယ္ဟာ နိုးလာတယ္။
     ေကဆီမီရာဟာ သူမေလးက သြားေတာ့မည္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လစ္ဟာသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။အရင္က သူမက အၿမဲ သူနဲ႔ ေျခတလွမ္းအကြာမွာဘဲ ရွိေနခဲ့တာ။ခုေတာ့ သူတို႔ဟာ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းေနရေတာ့မည္။သူက လ်င္ျမန္စြာဘဲ သူမလက္ကို ဆဲြလိုက္တယ္။
    ေအဒီရာဟာ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။မ်က္နွာေပၚဖံုးေနတဲ့ ေငြျဖဴေရာင္ဆံပင္ေတြေၾကာင့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို သူမ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ရဘူး။
     "ဘာလို႔လဲ ေကဆီ"
     "ေက်ာင္းကို ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ"
      သူတို႔ဟာ ေလ့လာေရးခရီးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ပိတ္ရက္အနည္းငယ္ရၿပီး အိမ္ေတြဆီကို ျပန္ခြင့္ရၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း သူမကို ေကဆီဟာ ဆလယ္ဗားရစ္ အိမ္ေတာ္ကို တိုက္ရုိက္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
     ေကဆီမီရာအေနနဲ႔ကေတာ့ ေက်ာက္းကိုပဲ ျပန္သြားရလိမ့္မယ္။ဒီရက္ပိုင္းမွာ ရုိမန္ဆီကို လဲႊထားခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကို လက္စသတ္ရဦးမည္ မဟုတ္ပါလား။
    ေအဒီရာဟာ ႏူးညံ့စြာ ၿပံဳးျပၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ သူကသူ႔လက္ကို မလႊတ္ေပးေသးဘူး။
     "တျခား မွာစရာရွိေသးလို႔လား"
      ေကဆီမီရာဟာ သူမေလးေက်ာင္းကိုအျမန္ျပန္လာဖို႔ သူ႔ကို အၿမဲလြမ္းေနေစဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္မသိဘူး။
      သူလုပ္သင့္မလုပ္သင့္ မေသခ်ာေပမယ့္ သူတို႔ေရတံခြန္မွညကတည္းက သူလုပ္ခ်င္တာရွိတယ္။သူက လေရာင္ေအာက္မွာ သိမ့္ေမြ့စြာ လွပေနတဲ့ သူမေလးေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
    သူက ေအဒီရာကို သူ႔အနားကို ဆဲြေခၚလိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ ပါးေႏြးေႏြးေလးေပၚမွာ သူရဲ႕ ေအးစက္ေနတဲ့နႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ အနမ္းတခ်က္ေပးလိုက္တယ္။သူ႔တကိုယ္လံုးဟာ ပူရႈိန္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။
    "ကိုယ့္ကို သတိရေနေပးပါ"
    .......
      ေအဒီရာဟာ သူမအခန္းကို ဘယ္လိုျပန္ေလ်ွာက္လာလဲဆိုတာေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။သူမေခါင္းထဲမွာ ေကဆီရဲ႕ ခန္႔ညားလွတဲ့ မ်က္နွာကပဲ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။သူ သူမကို နမ္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ သာေနတဲ့ လေရာင္ထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ေတာက္ပေနေသးတယ္။
      ေအဒီရာ ေခ်ာေမာလွတဲ့ ေကဆီကို ေနာက္တခါေတြ႕ခ်ိန္က်ရင္ သူမအရင္ခုန္အုပ္မိသြားမွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္မိေတာ့တယ္။

    Unicode

She become a passive villainess-not(trans)

Already given you my life

Promoted stories

You'll also like