Ash ve eiji: ikinci buluşma

Yeni Anılar

  
Tutuşunu düzelttim ve mermiyi hazır hale getirdim. "Tetiği hafifçe çek." Ellerimi çekerek kontrolü ona bıraktım. "İyi nişan al ve..." 2 saniye sonra ateşledi ama 1 metre önündeki hedefi vuramamıştı. "Harika atış." Arkamızdan gelen sesle arkamı döndüm.
_______________________

Alarmdan nefret ederek ona döndüm. Cidden mi? Şimdi mi? Ağlanarak yüzümü yastığa bastırdım. En sonunda güzel bir anı görüyordum ve alarm tarafından uyandırılıyorum. Zalim dünya... Bir anda yastık yememle kafamı kaldırdım. Edward oturduğu yerden bana yastık fırlatmıştı. "Alarmı kuran sensin, hadi." Yatağın kenarına oturdum. "Hey." Yine ne var yüz ifademle arkama baktım. "Yastığımı geri fırlat." Elime aldığım yastığı atabileceğim en hızlı yüzüne şekilde attım. Son anda elleriyle tutarak engelledi. "Hey, düşmanca duygular beslemek yok." Hiçbir şey demeden dolabımın önüne geldim.

    Hava biraz soğuk gibiydi. Şapkası olan beyaz bir swaet, mavi kot pantolon ve mavi kot ceketimi giyindim. "Edward." Dolabının açık kapağının önünden kafasını uzattı. "Evet?" Söyleyip söylememe arasında kalmıştım. Ama denesem iyi olacaktı. "Yakınlarda hiç... poligon var mı?" Şaşırmış ama sorgulayan şekilde baktı. "Ateş edebiliyor musun?" Edebildiğim kesindi. 30 metre öteden şişe vurabiliyordum. Ama tekrar yapabilecek miydim pek emin değildim. "Biraz. Yanımda silah taşımıyorum ama arada gidiyorum."

   Yanımda silah taşımıyor muyum? Silah öncesinde hiç yanımdan ayırmadığım bir şey olduğu belliydi. Üzerine benim gibi sweat giymiş olan Edward dolanın kapağını kapattı. "Yakınlarda yok. Ayrıca okulda da yasak." Anlıyorum şeklinde kafamı salladım. Ama atış yeteneğimin şu anda ne seviyede olduğunu öğrenmem gerekiyordu. Aklıma Andrew geldi ama ne kadar rahat biri olursa olsun silah kullanmama izin vermezdi. Gelecek hafta kendi kendime halletmem gerecekti.

    Anının geri kalanını düşündüm. O ağaçlık alan tanıdıktı. Kesinlikle daha önce de oradaydım. Ayrıca yanımda O vardı. Silah kullanmayı öğretmeye çalışıyordum. Gerçi benim nasıl öğrendiğim bile belli değildi. Uzağı iyi görebildiğimi biliyordum. Ama bu konuda bir yeteneğim olmasını beklemiyordum. Ellerime baktım. Silahla birini öldürmüş müydüm? Gözlerimi kapadım. Hayır, şu an birini öldürdüğümü kabullenemezdim. Peki ya yaram? Kesinlikle silah yarasıydı. Bir yerden kaçmıştık. Ama Kimden? Beni kaçıran kişiden mi? Olabilirdi.

   "Alex, daldın gittin anlaşılan. Yemekhaneye inmeliyiz." Kafamı salladım. Zincir kolyemi boynuma takarak yanına geldim."Dalmışım kusura bakma." Kapıyı kilitleyerek kapattı. "Önemli değil." Merdivenlerde tek kelime etmiyorduk. Bir gerginlik vardı aramızda. Poligon konusunu açmamalıydım. Nasıl toparlayacağımı bilmiyordum o yüzden farklı bir konu açmaya çalıştım. "Bugün kulüp vardı değil mi?" Kafasını salladı "evet." Basketbol kulüpüne yazılmıştım doğal olarak ama takım maçlarına çıkmayacaktım. Benim için spor olsa yeterdi. Ayrıca kaykay sürmeyi de sevmiştim. Kaykay kulübü olsaydı kesin giderdim.

   Aşağıda her zamanki yerimize geçtik. Bu sefer ilk biz gelmiştik. Edward olduğu yerde durdu. "Taylor uyuya mı kaldı? Hayatta inanmam." Etrafa bakındık ama onu göremedik. "Sen otur, ben hemen yukarı bakıp geliyorum." Tepsiyi bırakarak merdivenlere yöneldi. Peşinden gitmesem daha iyi olacaktı. Taylor ile birbirlerini daha eskiden beri tanıdıkları belliydi. Taylor büyük ihtimal odasındaydı ve yalnız kalmaları onlar için daha iyi olurdu.

      Tepsiyi alarak Rastgele bir yere oturdum. Sakin sakin yemeğimi yerken karşıma 3 tane çocuk oturdu. Biraz iri yarıydılar ve kendilerini korkutucu sanıyorlardı. "Merhaba yakışıklı prens, burası bizim yerimiz. Ya kalk ya da kaldırırız." Gözlerimi devirdim. Böyle tipler her yerde mi olurdu? Tam cevap olarak kalkacağımı söylerken arkadan başka biri gelip omzumu sıktı. "Oi, sağır mısın yoksa salak mısın çocuk?" Gözlerimi kapadım. Sakin,sakin. "Bıraksana be çocuğu yazık, hayattaki tek yeteneği güzel olmakmış zaten."