ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 25

selam, nasılsınız sevgili çocuğumun babası ailesi,

ben biraz kötü bir dönemden geçiyorum ama iyi olacağım sizin kitabıma gösterdiğiniz ilgi beni çok ama çok mutlu ediyor iyi ki varsınız. 

keyifli okumlar,

Annemden duruyu almıştık ve şuan arabada üçümüz birden oturuyorduk ben arkada duruya oturuyordum, koraya baktığımda ise, siyah gözlerini yola odaklamıştı ve durgun duruyordu.

Sebebini sormak isterdim ama daha çok sinir bozulabilirdi ya da soramamak işime geliyordu, Koray dikiz aynasından bize baktı, " çok hızlı büyüyor demi?" diye sordu. 

Ben de durunun battaniyesini, üstüne örttüm. " evet, çok hızlı büyüyor ve ben buna çok üzülüyorum." Dedim düşünceli bir şekilde, " biliyor musun? Karnımdaki halini dün gibi hatırlıyorum onu hissettiğim ilk anı falan çok güzeldi." Dedim ve eğilip durunun minik parmaklarını öptüm.

"keşke bende, o zamanlarda yanınızda olabilseydim ama olamadım işte bir şekilde." Dedi sesi üzgün çıkıyordu kafamı salladım, bu konuda sessiz kalmak en iyisiydi benim için yoksa sert çıkabilirdim ona karşı bu yüzden de sustum ve başka bir konu açtım,

" nereye gidiyoruz?" diye sordum, Koray yolla bakarak bana cevap verdi, " yemek yemeye." Dediği şeyle dudaklarımı birbirine bastırdım ve gülmemi durdurmaya çalıştırdım.

" onu anladım ama hangi mekân falan anlamında sormuştum." Dedim duru uyumuştu bu yüzden sessiz konuşuyordum.

" he onu diyorsun gidince görürüsün diyeceğim çok klişe olacak ama bizim otelin restoranına gidiyoruz." dedi Koray vitesi atarken, kafamı salladım ve cama döndüm.

Çok kısa bir an ben ve Koray'ın evlendiğini düşündüm ve bana nedense çok hoş bir hayal gibi geldi her sabah onunla uyanmak, akşam yemeklerini birlikte yemek yani aile olmak güzel bir hayal gibi geldi. duru için tartıştığımızı düşünmek, kızımın babasıyla olduğu bir sürü anısının olduğunu düşünmekte güzeldi ama bunu nasıl başarırdık bilmiyordum.

Çünkü onu affetmiştim ama bence bu şekilde kendimi kandırıyordum, belki de affedersem pişman olurum diye korkuyordum, çok kez ilişkim olmuştu ama hiç birini bunu hissetmemiştim benim koraya bakınca gözlerimin içi gülüyordu.

Onunla duru hakkında konuşmak bile beni heyecanlandırıyordu, evet belki biraz genç anne ve baba olmuştuk ama bu bizi kötü etkilememişti bence en azından ben kızımın için hep en iyisi olduğunu düşündüğüm şeyleri yapıyorum.

Babası da onun için en iyisiydi, belki koraya âşık değildim ama onunla kızım için bile evlenebilirdim, çünkü babasızlık zordur bunu en iyi ben bilirim bu yüzden bunu kızımın da yaşamasını istemiyorum.

Arabanın durmasıyla, kafamı camdan çektim, Koray emniyet kemerini çıkardı arabadan indi yanımdaki kapıyı açtı inmemi bekledi ben indikten sonra da durunun pusetini aldı.

Benim kucağıma kızımı bıraktı ve bagajdan bebek arabasına da çıkardı ve bagajı kilitledi bebek arabasına yanıma getirdi kızımızı pusetinden aldı arabasına yerleştirdi ve benim elimden de puseti aldı arabaya koydu, " sende üstünü örte üşümesin duru hayatım." Dedi dediğini yaptım kızımızın üstünü örtüm.

Arabayı kilitledi ve hep birlikte otelin otoparkından çıktık ama burası bana çok tandık geliyordu sanki daha önce gelmişim gibi sanki bu ikinci gelişim gibi ama bu olamazdı çünkü kimseyle buraya gelmemiştim Koray yüzüme baktı sanki bir şey arıyor gibi.