ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 27

selamm 

nasılısınız? 

kusuruma bakmayın bölüm biraz değil baya geç geldi ama hiç yazmaya fırsatım olmadı inanın neyse keyifli okumalar.

medyadaki şarkıyı mutlaka açın 

" böyle işte, Koray bir anda evlenme teklifi edince bende evet dedim." Şuan kızlara yüzüğümü göstererek anlatıyordum o anları, önümdeki bitki çayından bir yudum aldım, daha sonra da hapşırdım.

Sanırım hasta olmuştum sabahtan beri üşüyordum, ateşim de bir yükseliyor bir alçalıyordu. Duruya da bulaşmaması gerekti eğer hastaysam.

" yaa abla sen şimdi bildiğin evleniyorsun yani? " meral yüzüğüme ışıltılı gözleriyle baktı sonra çıralayarak bağırdı.

" ee bizim çeyiz yapmamız lazım." Ellini anlına vurdu, " alışverişe çıkmamız da gerek." Sonra durdu bana baktı, " ama sen hastasın." Dedi üzüntülü bir şekilde, tam söze girecektim ki telefonum çaldı.

" meral telefonumu getirir misin masanın üstünden." Diyerek masanın üzerinde çalan telefonumu gösterdim cerende yüzüğüme bakıyordu bir anda, " umarım benim aksime sen mutlu olursun arkadaşım." Dedi.

Acı dolu bir tebessüm ettim, meral de telefonuma otuz iki diş sırıtarak geliyordu, " eniştem arıyor ablacım hem de görüntülü." Ağzına bir tane çarpma isteği geldi ama yapmadım gözlerimi devirdim, çalan telefonumu elinden aldım ve saçımı düzeltip açtım.

" neden geç açtın, sana veya duruya bir şey mi oldu? " meral ve ceren yere bakarak bıyık altından gülüyorlardı. 

" hayır, yataktan kalmak uzun sürdü kusura bakma ayrıca duru da uyuyor canım." Dedim ama nasıl dedim bana sorun çünkü şuan baskı altındaydım yorganın altından meralle bir tekme attım, meral bir çığlık attı.

" çığlık neydi evdekilere mi bir şey oldu?" kafamı hayır anlamında salladım ve peşinden hapşırdım, sonra burnumu çekerek, " yok meral ayağını vurdu." Koray anladım dercesine kafasını salladı, sonra ekrandan gözlerini gözlerime sabitledi, " ee seni ne zaman istemeye geliyoruz, hayatım? " diye sordu.

Gözlerimi şaşkınlıkla açtım, " koraya istersen bunları sonra konuşalım şuan pek zamanı değil gibi." Dedim ayrıca ne istemesi ya boyum kadar kızım var benim bir nikâh yeterdi.

Cebimden peçetemi çıkardım ve burnumu sildim, boğazımda da bir sıkıntı vardı koray bana endişeyle baktı, " istemeyi falan siktir ediyorum şuan neyin var senin hasta mı oldun?"

Yok, canım ne ölmesi bayılmışım, kafamı salladım, " sanırım biraz üşüttüm bir yerlerim açık kaldı demek ki. " dedim Koray küçük bir kahkaha attı, " evde bakacak kimsen var mı geleyim mi güzelim." Dedi endişeyle, " yok ceren ve meral var bana bakıyorlar sen merak etme." dedim gönül rahatlığıyla

Meral kafasını uzattı, " aynen enişte ablam bizde sen rahat ol." Dedi, meralin kafasını ittirdim ve ekrana kocaman bir öpücük atıp telefonu kapattım.

"sizde çıkın artık biraz uyusam iyi olacak." Dedim, meral ve ceren tamam dercesine yataktan kalktılar meral komedine katalog bıraktı ve öpücük atarak çıktı.

Beşikte uyuyan kızıma baktım, benim prensesim mışıl mışıl uyuyordu ona yaklaşıp öpmek geldi içimden ama hasta olduğum için bu fikrimden vazgeçtim, daha sonra dik yastığı yatmak için düzeltim ama sonra midem bulandı. Koşarak tuvaletle girdim hemen kusmak için klozete doğru koştum, midemde ne varsa kustuktan sonra ağzımı çalkalayıp yatağa geri girdim ve kızımın beşiğine bakarak uykuya daldım.