ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 38

Merhaba nasılsınız? 

Ben iyiyim teşekkür ederim? 

Tatiliniz nasıl geçiyor? 

Keyifli okumalar

***

Tahtacı ailesinin evinde yeni bir gündü, benim ve kızım için bu aile ve eve alışmamız gerekti.Korayın kolları arasından onun kapalı gözlerini kurumuş ve şiş dudaklarını izledim ellerim anlına düşen siyah saçlarının arasında gezinsin de uzandım.

Onunla bu yatakta olmak benim için dünyanın en güzel şeyi olabilirdi kurumuş ve dolgun dudağına minik bir öpücük bırakmak çenemi ve kendimi uzattım ve dudaklarımı dudakları ili buluşturdum, tam geri çekilecektim ki korayın dudakları dudağımı kendine çekti.

"Kandırıkçı." derken elimi omzuna koymuştum ve öpüşüne karşılık veriyordum.

"Napim, yavrum çok güzel seviyordun." demek öyle koray bey dudağını ısırdım, kendini geri çekti.

Tam ağızımı açmıştım ki, kapı çaldı, " Hay sikim bu kapının kulpunu da kilidini de." İşaret parmağımı dudağına koydum, " şitt sesiz ol." Kapı tekrar tıklandı, " Abiciğim müsait misiniz?" korayın kardeşi gelmişti.

Koray yorganla ayağını itti, gözlerinin içine baktım, " Müsaidiz iremciğim gelebilirsin." Kapıdan önce duru gözüktü sonra da irem girdi, " Size sabah şekeri getirdim." Korayın anında yüz ifadesi değişti ve yataktan kalkıp duruyu aldı.

Duru korayı görünce alkış yapıp kendince bir şeyler mırıldandı, keşke konuşa bilseydi, "ba-" diye söylendi korayla birbirimize baktık bende yatağımdan kalktım ve duruyu yanağından öptüm.

"Kahvaltı hazır abiciğim, yengecim." Duruyu bir kez de boynundan öptüm ve elini ısırdım duru çığlık attı, " Hayatım ısırmasana bebeğimi." Korayın koluna vurdum, " O Benim bebeğim." o zamanları hatırladım ve güldüm korayda anlamış gibi güldü.

" En çok atışmalarınızı seviyorum sizin." Diyen ireme gülümsedim, " Bende onunla atışmayı seviyorum." Dedim koray duruyu alıp odadan çıktı, irem bana gülümsedi.

"İyi ki geldiniz yengecim."

Kafamı salladım, odadan çıkıp merdivenleri indim içerden sesler geliyordu sanırım büyük bir masa kurulmuştu ben bir çalışan gördü, " Gökçe hanım buyurun ben size eşlik edim." neden ayaklarım yok mu demek istesem de tuttum kendimi.

Masanın başında erhan beyin oturduğu bir masa daha yaklaşmıştım ve yine tam karşılarında durmuştum, bu masada bu insanların önüne ilk çıktığım zamanı hatırlıyorum, oldukça kinli ve öfkeliydim hepsine ve güçlü durmaya çalışıyordum zordu ama günün sonunda başardım demiştim.

Koray hemen yanındaki boşluğu gösterince günaydın diyerek oturdum duru da babaannesinin yanında mama sandalyesinde oturmuş mama yiyordu, " Günaydın kızım maşallah duru çok uslu ne güzel yiyor." Annem sağ olsun duruyu neredeyse o baktığı için bu şekildeydi, " Teşekkür ederiz, şennur hanım."

Erhan bey de duruyla ilgileniyordu tabağıma biraz patates kızartması koydum, koray ise tabağıma ne bulursa koyuyordu, " kaşık kadar kaldın bebeğim, bunların hepsi bitecek." Annesi ve babasının karşısında yapması utanmama neden olmamıştı açıkçası erhan beyde bundan oldukça mutlu gibi kasım kasım kasılarak arkasına yaslandı ve bize bakarak çay içti.

Kahvaltıdan yarım saat sonra beyaz düğmeleri açık muhtemelen de geceden kalma Ömer içeri girdi ayakta bile zor duruyordu, beni görünce gülümsedi, " oo abimin gülü, benim biricik yengemde buradaymış." dudaklarımı gülmemek için bastırdım ve kucağımdaki durunun oyuncağını kızıma oynatmaya başladım.