Ölümün Ucunda

5.Bölüm:Kumsalın Hikayesi

5.Bölüm:Kumsalın Hikayesi

"Annem,annem ben bebekken abim 6 yaşındaymış bizi terk etmiş.
Babam askerdi bize de halam ve eniştem bakardı babam göreve gider haftalarca aylarca gelemezdi sen daha iyi bilirsin işte zamanlar birbirini kovaladı.

Ben 14 yaşındaydım abim 20/21 yaşındaydı liseye yeni başlamıştım abim üniversitedeydi okul çıkışı işe gider eve yardım ederdi halamla enişteme yük olmak istemezdi."

10 Sene önce:

Yılnaz ailesinin iki çocuğu uzun zamandır olduğu gibi halalarında yaşıyorlardı.
Yine bir gün haftasonu babaları Mustafa Üsteğmen 1 hafta önce aramıştı göreve gittiğini bildirmek istediği için.
Bir hafta geçmişti göreve gideli gittiğinden beri hiç iletişime geçmemişlerdi saat öğlen 12.18'di.
Koltukta abisiyle sohbet ediyordu Kumsal.

Dışarıdan ambulans sesi ilişti kulağına ilk yakından geçiyor herhalde diye düşündü babasının ölmesine o kadar olanak vermiyordu,çünkü babası ona siz asla yanlız olmayacaksınız derdi hep sonra ses gittikçe yakınlaşmaya başladı.

Ağabeyi gözlerini yumdu.Bir damla yaş firar etti o güzel gözlerinden o sırada kendimi mi teselli ediyorum diye düşündü Kumsal 'ya bırakırsa' dedi kafasında ki ses 'hayır'dedi inanmak istemedi sonra babasının söyledikleri ilişti kulağına sanki tekrar söylüyormuş gibi.

Kızım,oğlum,canlarım ölüm bir anlıktır ne olursa olsun siz hiçbir zaman tek olmayacaksınız birbirinize anne oldunuz, baba da olursunuz.

"Hayır,hayır,hayır hayır" sayıklamaya başladı koltukta ayağa kalktı ama bunu fark etmemişti bile bağırmaya başladı içi yanmaya başladı kaynamaya alev almaya,arka arkaya adımlar atıyordu en son duvara çarptı sırtı boğazı tahriş olmuştu çıkan yüksek sesinden ama onu bu da durdurmadı.

"Hayır,hayır,Hayır baba hayır sen yapmazsın,olmaz yalan,şaka dimi bu doğum günün diye şaka yapıyorsun dimi Babaaa!!"sesi herkesi daha da derinden parçalasa da susmadı duvara yumruk atmaya başladı.Ambulans sesi durdu
kapı çaldı Kumsalın bacakları daha fazla bu yüke karşı koyamadı duvara çöktü.
Bağırdı avazı çıktığı kadar.

"Babaaaa! Hayır hayır açma o kapıyı,açma Hala hayır, hala yanlış gelmişlerdir hala hayır."Halası dinlemedi onu kapıyı açtı,yaşlar gözünden firar ederken eli kalbine gitti yaşlı kadının.Kapıdaki bir askerin sesi duyuldu.

"Başınız sağolsun."

Eniştesi geldi kapının önüne eşine destek olmak istercesine.Her şehit ailesinde ki o baba tavrıyla canı acıyan ama fedakar sesiyle.

"Vatan sağolsun."dedi.Kumsal sanki duygularının onayını almış gibi kalbinin yanması o alevin boğazını sarması Alevi dışarıya savurmak için,sesini duyurmak için aklını kullanma dürtüsünü devre dışı bırakırken Allah'a yalvardı."Alma onu benden,alma bir tek o kaldı kimsesizim ben alma sevmedim ki onu senden çok.Baba...!Baba sen beni bırakamazsın baba...baba sen annem gibi yapmazsın baba!

Kapının yanına gitti halası koltuğa oturmuş ağlıyordu.

"Yalan söylüyorsunuz babam bırakmaz beni babam ölmez,asker o olmaz ölmez."

Kapıyı kapattı askerlerin yüzüne daha fazla gerçekleri görmek istemedi kaldıramazdı ki o bu kadar gerçeği.Halasının ona verdiği odaya girdi arkasından eniştesi gelmeye çalıştı ama tek kalmak istiyordu kapıyı kilitledi.Odada ne gözüne geldiyse fırlattı,kırdı,parçaladı.