The Light Before Dawn (BxB)

Chapter 4

Dylan, Samantha, and I are now heading to our classroom. Hindi namin kasabay 'yung tatlo dahil mamayang tanghali pa ang pasok nila habang kami ay, alas siyete ng umaga hanggang alas siyete rin ng gabi ang schedule. Good thing is that, I gained my energy back the whole day yesterday because if not, I don't know what will happen to me. I might passed out because of tiredness or worse got sick because of not having an enough rest.

We are now already outside our room located at the third floor of the building. We just took off our bags and then went outside to talk and tell some shits with our other classmates. This building is the best among all the buildings here. Tanaw mo ang mga bundok, kita rin ang mga establishimento, presko rin ang hangin at ang pang-umagang araw ay sa amin nakatapat.

Fifteen minutes had passed, sign na dapat umalis na kami bago pa may maabutan 'yung prof namin dito at magklase pa. Nang tahakin naming ang daan papunta sa aming silid, sa kabilang dako ng palapag kasama 'yung iba naming kakwentuhan na kaklase, napansin ko ang papaakyat na si Lucas kasama si Chelsea na nakapulupot pa ang mga kamay sa braso nito. Ipinagsawalang bahala ko na lamang ito at itinuloy ang paglakad.

"Hi!" I turned into him confirming if it was for me or someone else. I saw him smiling at me and for the first time, I froze.

Huminto siya sa harap ko. "Wala pa si Sir?" Takang tanong nito.

Ibinuka ko na ang labi kong hinalikan niya para sumagot.

He did then add "Dylan?"

Tang ina.

Without hesitation, I left them. Kinuha ko 'yung bag ako at dumiretso sa canteen para magpatay ng oras. Napahiya ako sa nangyari. Akala ko all that damn time sa akin siya nakatingin, sa akin siya nakangiti, habang ako ay nakatunganga lang sa kaniya. I realized the impact of how his actions always left me speechless. Nito ko lang din nalaman sa sarili ko na inaalam ko ang bawat galaw na ibinibigay niya sa'kin. Gago siya, akala niya magpapatalo ako sa mga ginagawa niya sa'kin.

"Where are you, bro?" A text from Dylan.

Hindi ko ito nireplyan dahil baka mamaya ay isinama pa nila 'yung Lucas na 'yun. Sinira na nila ang araw bahala sila sa buhay nila.

Thirty minutes had passed, but I still got an hour before my next class, the major class where Lucas and I are seatmate. Bakit ba kasi doon pa niya napiling umupo? Sana tumabi nalang siya sa iba bugok siya.

Umalis na ako sa tinatambayan ko at tumungo sa library upang magpalamig atleast doon ay may peace of mind ako dahil kanina pa may pasulyap-sulyap na tingin sa akin yung mga tao rito, lalo na ang mga babae. Hindi ko alam kung may dumi ba ako sa mukha o kung ano. Kumakain lang naman ako kaya bahala sila sa mga buhay nila.

I am now on my way there, but then I saw Sam and Dylan with Lucas and Chelsea heading the same way. Tatalikod na sana ako, but it's too late. Sumuko nalang ako at pinuntahan sila. Lahat sila nakatingin sa'kin habang naghihintay except that guy who's just pointing his cellphone everywhere, looking for a signal or something. He's beside Chelsea who's showing me a smile. Parang walang nangyari a? Akala ata ay nagseselos ako. Kahit maging kayong dalawa pa ay wala akong pakialam. Mag-sama kayong dalawa tutal ay ayaw ko parehas sa inyo.

Inirapan ko ito. Sino ka nga ulit? Then I smirked.

"Bakit kasama niyo 'tong dalawa?" Nagtatakang tanong ko kay Sam at Dylan. Hindi ko na muli sila tinapunan ng tingin pagkatapos noon. Itinuon ko nalang ang pansin ko sa iba,

"Si Lucas lang inaya ko e, ewan ko kung bakit sumama 'yang si Chelsea. Iniwan pa 'yung mga kaibigan niya." Dylan told me.

"How rude, Dylan. As if we never really had a bond." Chelsea defended herself.