Chapter 24

377 17 0
                                    

"Nasaan na tayo?" Benjamin asked as he woke up within hours of drive.

"We're not there yet. You should sleep more." I said.

Today is Friday and it's already five in the afternoon. Kanina pa kami tumulak. Isang oras pa o mahigit ay nandoon na kami sa hotel na aming tutuluyan.

"Matagal pa ba ang byahe?" He asked. "Nagugutom na ako." He added.

"I'll stop to some restaurant or any fast food chain when I saw one."

"No need, this will do." Then he went to the back of the car to pick some foods that I bought for us.

"Do you want one?"

"Yes, akin na."

"Focus on your driving, susubuan nalang kita."

Ganon nga ang ginawa niya, sinubuan niya ako nang tinapay na may palaman na tsokolate na alam kong paborito niya. He also handed me some chips and he helped me as I asked for a water.


Our way going there went well, napansin niya na lang na nasa Baguio na kami nang makita niya ang mga pamilyar na landmark.

"Hindi mo naman sinabi na dito pala tayo pupunta, kakaonti lang ang jacket na dala ko." Pagrereklamo niya.

"You don't have to worry about that. I packed some for you."

"So, is this your gift for me?"

Ewan ko ba sa kaniya, hindi pa ata nahalata kung ano ang balak ko.

"Yes, I want to spend the whole weekend with you. Hindi pupwede sa mismong araw ng monthsarry natin kaya nadelay."

"Lakas makababae nito a." Panggagaya niya sa sinabi ko noong nakaraan.

We are still on the road, we are just talking to some stuffs, minsan ay nag-aasaran. As he put down the window in his side, I felt the cold weather, samahan pa ng mga kanta na pinapatugtog niya.

I can't help myself but to feel amaze mula kanina pa dahil sa kaniya. His voice is so good, the way he jammed to the music. Kung misan ay may mga instrumento pa siya na hindi ko makita. Natatawa nalang lalo na kapag sinasabayan niya pa ito ng headbang o kung minsan ay sumasayaw pa.

"We're here." I said. 

Nagcheck-in na kami sa hotel at tumungo sa aming kwarto. Malaking kwarto ang pinili ko pero pang dalawang tao pa rin. Agad siyang pumunta sa balkonahe at sinilip ang kalakihan ng Baguio.

That's priceless, seeing how his eyes sparks as he looked at sky that suddenly gets eaten by the dark. Kung alam lang niya na mas masarap siyang pagmasdan kaysa sa mga ito.

"You really prepared for all of this huh?"

"Yes. Anything for you, Benj."

Then he hugged me. "Thank you. You don't really have to do this, but this makes me happy. From all the stress in school and in home, being with you is a rest I never thought I could have."

"Pinakikilig mo na ako masyado." Saka kami tumawa na dalawa.

"Tara, kain tayo sa restaurant sa baba, alam kong kanina ka pa nagugutom."

Madilim na nang matapos kami sa pagkain kaya nakabukas na ang mga ilaw sa daan. Naglalakad kami para pumunta sa Burnham Park dahil malapit lang ang hotel namin dito.

Medyo marami pa rin ang tao, 'yung iba ay nagbibisikleta, ang iba ay naglalakad lakad lang. Naupo kami sa isang bench habang kumakain ng mga sikat na pagkain.

"Have you ever been here before?"

"Yes, I've been here with our friends and also with Chelsea."

The Light Before Dawn (BxB)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon