The Light Before Dawn (BxB)

Chapter 14

Nagising ako at nakitang tuloy pa rin ang malakas na pagbuhos ng ulan. I look to my left and noticed that Lucas was not here beside me. Kaya naman napagpasiyan ko na tumayo agad at tumungo na sana sa banyo nang may marinig akong nag-uusap mula sa pintuan.

I put my right ear on the door so I can full hear the conversation, but it's still not clear. I know that it is not my business, but something is urging me to slightly open the door.

And that's what I did.

I saw an old yet muscular man facing my side, but Lucas was blocking him that's why I didn't saw its face.

"I have a visitor, come back tomorrow. He might see you!" Habang maramahan itong iginigiya papunta sa pintuan.

"Come on, hindi mo man lang ba ako ipakikilala?" Natatawa pa nitong turan.

"Saka na kapag naikwento na kita, hindi pa ako sigurado kung papaano ang magiging reaksyon pero sa palagay ko ay ayos naman dahil nabanggit na kita sa iba kong kaibigan."

"Okay, Lucas. Let's see each other tomorrow." Saka ito tuluyang lumabas sa pintuan. "And by the way, I will come with you to your school on Monday. I needed to settle things."

"Ano na naman iyon? Baka mamaya ay magpatawag ka na naman ng meeting?"

"No, it's not that. Kukumustahin ko lang ang lagay ng seguridad mo...." I slowly closed the door after I saw who that man really is. That's why instead of going to the bathroom, I went back to bed, so he won't think that I heard and saw what happened.

I now figured everything out. Iniisip ko na sana mali ang natuklasan ko pero iyon ang unang pumasok sa isip ko. Kilalang tao ang matandang iyon. Hindi ako palanood ng telebisyon pero madalas ko siyang makita sa balita, lalo na kung tungkol sa gobyerno ang pag-uusapan. Naisip ko na baka ito ang dahilan kung bakit siya mayroon mga gamit na ganito, gobernador ito kaya walang duda.

I immediately shrugged everything that I'm thinking as he entered the room. Umupo ako sa gilid ng kama at nginitian siya.

"Kanina ka pa gising?" He asked me.

"No, I just woke up." Pagsisinungaling ko sa kaniya.

"Okay." At ngumiti ito ng tipid sa akin. "Kain na tayo." Hinintay niya akong tumayo at sinabayan akong pumunta sa hapag.

Kumakain na kami nang maalala kong Biyernes at may pasok pa pala kami ngayon. "Gago, anong oras na?" Natataranta kong tanong at sinubukang pagkasiyahin ang lahat ng pagkain sa bibig ko.

"Alas dose na." Pagsagot niya sa tanong ko.

Nabulunan ako nang malaman ko ito. Nagmamadali naman siyang tumayo at kumuha ng tubig. Tumayo na rin ako inabot ito.

Naubos ko ito pero hindi pa rin gumiginhawa ang pakiramdam ko. Nakita niya atang baka sa mukha ko iyon kaya pumunta siya sa likod ko at inilagay ang dalawang kamay sa aking tyan.

Anong ginagawa nito?

Ramdam na ramdam ko ang kaniyang harap sa aking pang-upo. Nakayuko pa ng kaonti ang aking likod dahil umaalalay ako sa lamesa. Imbis na umayos ang pakiramdam ko sa tubig ay sa ginawa niya pa ako nakaginhawa.

"Tarantado ka!" Nagagalit kong turan matapos kong maginhawaan.

Natatawa naman itong umayos at itinaas ang dalawang kamay na parang sumusuko. "Survival instincts, bakit?" Pagdedepensa niya.

Nakaayos na kaming dalawa nang bigla itong nagsalita. "Suspendido ang klase nalimutan kong sabihin agad." At bigla itong natawa sa sinabi niya.

Binato ko siya ng kutsara, buti nalang nakailag siya. Sayang at bukol sana.

Para naman siyang siraulo na tumawa nang tumawa. "Sobra ka naman kasi kung magulat, sinagot ko lang naman ang mga tanong mo."

Hindi nalang ako nagsalita at pumunta para pulitin ang ibinato ko nang marinig ko na naman ulit ito.

"Gusto mo ulitin ulit natin 'yung ginawa natin kanina?" Nakangiti ito habang tumataas-taas par ang kilay.

Hinampas ko ito ng kutsra sa ulo. Kakamot kamot naman ito na may kasama pang pagngiwi. Artista rin itong siraulo na 'to dahil hindi ko naman nilakasan.


Kanina pa tumila ang ulan, nakatambay kami ngayon sa kaniyang kama habang nanonood ng pelikula. Maganda ang sinematograpiya nito. Ang set ay mula pa sa Northern Italy. The lines are great lalo na sa parte ng kausap na nang bida ang kaniyang tatay. Maraming beses ko na itong napanood pero iba ang pakiramdam lalo na at kasama ko siya.

After the film had finished, Lucas then said "What time do you want to go home? Ihahatid kita."

"Bakit, ayaw mo na ba ako dito?" Saka ko siya binalingan.

"Kung ako lang ang tatanungin mo ay baka dito pa kita patirahin." Baling din nito sa akin. "Kaya lang ay baka mag bago na naman ang isip mo at hindi mo ako pansinin kahit magkasama na tayo." And then he looked directly into my eyes giving me the emotions of how hurt he is.

I didn't answer because I really don't what to say. All he said will definitely happen since that what I always do to him. Nag-iwas ako nang tingin sa kaniya at nagsalita.

"I'll go home now."


Nagpagas muna kami sandali saka siya umiba ng direksyon papunta sa subdivision kung nasaan ang bahay ko. Hindi ko nalang ito tinanong dahil kung tutuusin ay ayaw ko pa rin namang umuwi, kaya lang ay kailangan na. Hindi ko na kaya pang igugol ang oras ko kasama siya lalo na kung may gagawin na naman akong alam kong hindi niya magugustuhan.

Nasa drive thru kami ng isang kilalang international fast food chain. "What do you want?"

"Libre mo? Kung oo ay iyong ice cream na cookies n cream at fries."

Natawa nalang ito at tumungo sa cellphone habang naghihintay. Nang oras na namin ay umorder siya nito nang tatlo at 20 pieces na nuggets. Takaw naman nito.

"Pakilabas 'yung akin, gaya ng sa order mo."

"E 'yung nuggets? Hindi ako ang umorder non." Nagtatako kong tanong sa kaniya.

"That's for Charles. Matagal kaming hindi nagkita dahil hindi mo naman ako pinapapasok kapag nakikita mo akong naghihintay sa balkonahe mo." Tingin nito sa akin habang pataas taas pa ang kilay.

Inirapan ko nalang ito at hindi na tinugunan. Tinatamad akong magsalita, bahala siya riyan.

Nakarating na kami sa bahay pero ayaw ko pang bumaba. Naghintay lang kami ro'n at kinain ang inorder naming pagkain. Kinupitan ko pa yung fries at nuggets na binili niya para kay Charles nang nalilingon siya sa ibang gawi.

Bumuhos na ang malakas na ulan kaya pinilit ko na ang sarili kong tumayo. "Thank you!" Saka ko ito tipid na nginitian at bumaba na sa sasakyan niya.