„Jakby jeszcze wczoraj ktoś mnie zapytał, czy cieszę się z pewnych decyzji, to powiedziałabym że tak.
Niestety z decyzji przeniesienia się do jednej ze szkół w Seoulu nie jestem zadowolona. Tutaj zamiast się kończyć moja przeszłość, to przez jedną...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
• • •
Następny dzień...
—Cześć Alicja!—Krzyknął uradowany Jin.
Chłopak mocno mnie przytulił, gdy mnie zobaczył.
—Cześć chłopaki.
—Super, że dzisiaj wychodzisz. Nie masz pojęcia, jak było smutno bez ciebie.—Powiedział Jimin.
—Też się cieszę, że wychodzę. A..nie ma z wami Jungkooka?—Chłopaki popatrzyli tylko zdziwieni na siebie.
—A chciałaś żeby przyszedł? No wiesz, chciał jechać razem z nami, ale kazaliśmy mu zostać w dormie.—Powiedział Yoongi
—Nie, to znaczy nie wiem. Możemy już iść? Muszę jeszcze się spakować.
—Jak to spakować?!—Powiedzieli chórem oprócz Tae. Czyli chłopak nic im nie powiedział..
—Emm..no wiecie pewnie co wydarzyło się w Tokyo. Nie wiem jaka tak naprawdę była prawda. Czy Jungkook kłamie czy nie, dlatego chcę wszystko sobie przemyśleć.
—A gdzie teraz będziesz mieszkać? Jesteś w ciąży, powinnaś odpoczywać, a nie gdzieś się błąkać.—Powiedział Tae
—W ciąży?!—Powiedzieli znowu chórem, przez co tym razem się zaśmiałam.
—Czyli tego też wam nie powiedział—Powiedziałam pod nosem.
—No dobrze, jak uważasz. Ja nadal myślę, że maknae nie jest niczemu winny, to ta kosmetyczka go pocałowała.—Usiadł na krzesło smutny Namjoon.
—A co ona tam robiła? Może go malowała na trening co?—Powiedziałam trochę zdenerwowana.
—Nie denerwujcie jej chłopaki, ona potrzebuje teraz spokoju.—Powiedział oburzony Hobi.
—Chcesz jej tak po prostu dać odejść? Myślałem, że jesteś po stronie młodego!—Powiedział wstając z krzesła Nam.
—Jestem po jego stronie, ale nie denerwujcie jej.
—Przestańcie się kłócić. Wystarczy już, że Jimin i Jungkook są pokłóceni. Możemy już iść?—Chłopaki tylko lekko pokiwali głową na tak.
• • •
Podjechaliśmy pod dorm chłopaków. Wysiedliśmy z samochodu, po czym kierowaliśmy się w stronę wejścia, jednak przed ich zatrzymałam.
