WHEN YOU'RE GONE

CHAPTER 41

Mark

Napalingon ako sa pintuan ng bigla ito bumukas. Bumangon ako at malalakas ang pintig ang puso ko habang inaabangan ko ang pagpasok nino man. But my hope lost when I saw Doctor Larson came in.

There's no Gael.

Tipid ang ngiti binigay ko sakanya.

" Good morning Mrs. Javier. "

" Good morning Doc. " paos na boses ko.

She smiled at me sadly before she check the dextrose. Nasa tabi ko siya pero ang pakiramdam ko ay mas lalo bumigat dahil wala siya.

" How's your feeling?" tanong niya.

Nilingon ko siya at umiling. " I'm still sad and keep blaming myself. " I honesty answered.

I heard her sighed. " Where's your husband?"

Kumirot ang dibdib ko. Ilang araw na...

" W-wala parin Doc. " naiiyak na sambit ko.

Hinarap niya ako. " Pwede ka na madischarge ngayon but until now your husband never visited you again. "

Wala akong masagot k-kasi tama siya. Last na punta ni Gael dito ay yung sinabi niya iyon. Sinisi niya sa'kin ang lahat. Somehow, I realized he's right. It's my fault.

It's been two days. Wala akong kasama. Ang tumulong nalang sa'kin dito ay ang nurse pati si Doc. Larson. Mga kailangan ko sila ang bumibili para sa'kin imbes na si Gael ang gumagawa.

He should be here. He should stay with me. He's my husband and I'm his wife. Sa hirap man o ginhawa ay hindi dapat namin iniiwan ang isa't-isa.

Unang pagsubok pa lang ay iniwan niya na ako. Iniwan na lumalaban mag-isa.

" He's jerk. He's don't deserve you. " tumulo ang luha sa pisngi ko ng tumabi sa'kin si Doc. Larson.

She held my hand tightly. " Don't you ever give up. Your little angel. He or she with our Almighty God. May plano Siya sa'yo. "

" M-my b-baby..." 

Nanginig ang labi ko at tuluyan napahagulhol sa harapan niya. Sa dalawang araw naaabutan niya ako. She choose to stay with me, hugging me until I feel asleep.

Nakakahiya man dahil doctor siya at maraming ginagawa but she's here with me.

Nang araw na iyon ay tinulungan niya ako ayusin ang gamit ko. Tinulungan niya rin ako bayaran at kinuha ng taxi. Buong pasasalamat ko sakanya dahil hinatid niya pa ako at sinigurado na makakasakay ako ng maayos.

I don’t know how I’m going to thank her for everything.

Hiyang-hiya dahil dapat si Gael ang gumagawa lahat pero ito ako hindi alam kung nasaan siya. I don't know what happened to him. Where's his about. Oo. Parehas kami nawalan. Alam ko nangungulila rin siya dahil ang bilis Niya kinuha ang anak namin pero kailangan ba talaga iwan niya ako? Hindi ako samahan sa sakit ng nararamdaman ko?

Kailangan ba talaga isisi sa'kin lahat? We both hurt. I know but should I deserve this?

I chose to went at our home. Doon ako uuwi at inaasahan ko na nandoon siya pero pagkabukas ko ng pintuan ng bahay ay wala akong Gael nakita.

Ilang bote ng alak ang nakita ko sa table. Mga damit niyang nagkalat. Mga plato hindi nahuhugasan. Magulo ang bahay. Sa kabila ng pagod at hindi pa sapat ang galing ay naglinis ako.

Bandang hapon na ng matapos ako. Kumain lang ako saglit bago umakyat para umakyat. Pagdating ko sa kwarto ay magulo rin kaya naglinis rin ako saglit. Pagod na pagod akong humiga sa kama at ilang minuto natulala sa kisame.