WHEN YOU'RE GONE

CHAPTER 40

Jealous

I tried to wait for him that day. Ilang beses akong tumitingin sa orasan. Sobra ang pangingirot ng puso ko dahil alas-dose ng gabi pero wala parin siya. Sa kakahintay ko ay nakatulugan ko ang paghihintay.

When I woke up I just saw him next to me. He hugged me tightly. Hindi ko napigilan titigan siya maiigi. Gusto ko gisingin siya at ipaliwanag sa'kin ang mga larawan na iyon pero natatakot ako.

What if he will leave me? Iiwan niya ulit ako para kay Liliana?

I was scared because he could do that. Baka sa pagmamahal ko sakanya ay kaya kong magpakatanga para lang huwag niya ako iwan...

Kami ng anak niya.

Ilang minuto pa ako tulala. Bago marahan tinanggal ang braso niya sa baywang ko. Naging maingat ang bawat galaw ko para lang hindi siya magising.

Pigil ang hininga ko ng makita ko siyang gumalaw pero di rin nagtagal ay bumalik din sa pagtulog.

Magaan ang hakbang ko papunta banyo at walang ingay na sinarado iyon.

Mabilis na tumulo ang luha sa pisngi ko at naging sunod-sunod iyon. Hindi kasi matigil sa pagkirot ang puso ko sa tuwing naalala ko ang larawan na iyon.

I love him so much that it's hard for me to trust him.

Pati pagduwal ko ay pinilit kong huwag maging maingay. Halos manghina ako sumandal sa pader. Pinakiramdam ko ang sarili ko bago naligo at nagbihis.

Pagkalabas ko sa banyo ay tulog na tulog parin siya. Bumuntong-hininga ako tsaka napatingin sa orasan.

" Naging maaga lang siguro ako. " bulong ko dahil ala-sais pa lang.

Dumiretsyo ako sa kusina at nagluto ng almusal para sakanya. I have no appetite to eat with him. Pagkatapos ko ay umalis na ako ng hindi siya ginigising.

I bring my car with me.

Saktong nakarating ako sa parking lot ng building nang tumawag siya. Hindi ko nasagot ang una dahil pakiramdam ko ayoko sagutin iyon lalo na mabigat ang loob ko sakanya ngayon.

When he call me again. I answer it.

" Why didn't you wake me up Espe?" bungad niya.

Kinagat ko ang labi ko at pumikit ng mariin bago sumagot.

" M-marami akong trabaho ngayon. "

" It is really important that you didn't wake me up?" sarkastikong sumbat niya.

Natahimik ako.

" You also don't have to work Esperanza. You're pregnant and I will work for you and our child. "

" G-gael..."

" I will come there and wait for me. We will talk Esperanza." madiin niyang tugon bago ako patayan ng tawag.

Pagod na pagod ako sumandal sa upuan. I let minutes passed before I went outside the car. Tahimik akong pumasok sa loob at nakasabay ko pa si Sanza na mukhang nagulat pa.

" G-good morning Ms. De Leon!" she greeted.

I nodded. " Morning.. "

Para akong pagod na pagod nang marating ko ang opisina ko. Naiwan si Sanza para tignan ang schedule ko ngayon. Hindi ko rin maiwasan kabahan dahil pupunta si Gael dito para kausapin ako.

Kung tatanungin niya ang dahilan ko ay di ko alam sasabihin ko.

Takot akong malaman ang dahilan niya.