WHEN YOU'RE GONE

CHAPTER 6

Ulan

Nakita ko na lang ang sarili sa loob ng sasakyan. Kanina, hindi ako makapaniwala. May kaibigan na ulit ako.

Si Jairus.

Napangiti ako at tulalang nakatingin sa labas. Halos mahilo ako sa bilis ng dinadaanan namin. We are going home. I took a glanced at kuya who is driving me home. Muli ko binalik ang tingin sa labas ng tumigil kami dahil sa traffic. Katabi ang isang jeep na hindi masyadong puno.

I silently watching them. Some of them talking to each other, busy at their phone but when I look at the left side, someone caught my attention. The giggle of highschool student prove that they are admiring him.

Nakaearphone habang nakapikit. Nakahawak sa railing tila walang pakialam sa paligid. My heart skip a bit. Can't believe that I saw him right now.

Napaayos ako ng upo ng makita kong minulat niya ang mga mata at diretsyong napunta sa'kin.

His black eyes look directly at me without any emotion plastered on his face.

I doubt it what I look right now but I can feel the electric running over all my body. Nanunuyo ang lalamunan ko dahil kahit kinikilig na ang katapat kong studyante ay wala siyang pakialam.

Para bang walang makakapigil sa kanyang tumitig sa'kin.

O assuming lang ako?

Kasi naalala kong tinted windows ang sasakyan namin.

Pero mas okay na hindi ako makita ni Gael nakanganga nakatitig sa kanya. Hindi man mabawasan ang kaba sa dibdib ko ay malaya akong pagmasdan siya.

"Ah ma'am?"

Napatingin ako sa harapan.

"Kuya?"

"Ayos lang po ba na magpa-gas muna tayo?"

I nodded. "Nako okay lang po." sagot ko.

Bumalik ko ang paningin ko sa labas pero nagulat ako ng wala na akong makitang jeep at nang tignan ko sa harapan ay naunang nakaalis sa amin.

Pagod ko sinandal ang likod sa upuan. Parang tinakasan bigla ng sigla at bumalik sa dati ang nararamdaman. Mas mahinahon at tahimik.

Nag U-turn si kuya at nagpag-gas sa petron. I stayed quiet until we get home.

"Thank you po."

Sinalubong ako nila manang Roben sa bukana. Kinuha ang gamit ko na siyang tinanggihan ko agad.

"Nako Hija hinihintay ka ng parents mo sa dining room."

"Ah kanina pa ba sila?" tanong ko.

"Oo hija. Mukhang may importanteng sasabihin."

Hinawakan ako sa likod ni Manang at maingat na ginaya sa loob.

Sa totoo lang hindi mapigilan mabahala. Pilit ko inaalala kung may nagawa ba ako sa school. Or maybe kasi late na akong nakauwi?

Kaya di pa nakakarating ay nasilip ko na ang orasan. It's already 6:00 pm. That's make sense! Late na akong nakauwi.

Sumiklab ang kaba sa dibdib ko lalo na makita ko si Mommy and Daddy nasa lamesa seryosong nag-uusap at nang makita ako ay napunta sa'kin ang buong atensyon nilang dalawa.

I kissed Dad cheeks and same with Mom.

Mabilis akong umupo. Sa tapat ni Mom. Dad clear his throat and turned his attention at me.

"It's late, why?" panimula niya.

I look at mom but she avoid my gaze.

Bumuntong hininga ako. I don't want to say about it but I can't lie and don't have a choice but to answer him honestly.