WHEN YOU'RE GONE

LUIS GAEL JAVIER #7

Better

Nakalabas na tito ni Esperanzan tsaka lang ako nahimasmasan sa sinabi niya. His word stock in my mind and makes my body freeze.

But I stop. I need to make a move. Buti nalang pagkalabas ko sa conference room ay naabutan ko siya papasok palang sa office niya.

I hold his hand and he took a glance. He glared.

" W-where is s-she?"

My heart went crazy as I waiting for his answer.

Then smirk.

" It's up to you how you going to find her. " he replied.

My knuckle turned white. Hindi tinanggap ang sagot niya. Naghalo-halo ang emosyon nararamdaman ko. Habang tumatagal ay bumibigat ang dibdib ko.

The pain that I cause..the regret..blame....kaya ko tanggapin iyon basta malaman ko lang kung nasaan si Esperanza.

My Espe...her face appeared in my mind.

How she is doing right now?

" You hurt her Mr. Javier. What do you expected to hear from me? Telling where she is? Well, pinoprotektahan ko ang pamangkin ko. " he said seriously.

Tuluyan niya ako hinarap habang ako ay ramdam ko ang pamamanhid ng buong katawan ko.

" b-but she need me! I know I'm asshole but she's pregnant! " I'm confused.

" She is but she doesn't want to see you.. Ayaw rin niya malaman mo na buntis siya but... I want you to suffered you like what I said earlier. " tumalim lalo ang mga mata niya.

Nang malinaw ko ang narinig ko ay lumuhod ako sa harapan. Walang paalinlangan. Walang pagdadalawang-isip.

He's not bothered.

" I-i know I hurt her so much... I'm not good husband nor even her partner but p-please I'm b-begging you...tell m-me where is she..
I s-still love her...m-mahal na mahal ko po si Esperanza at sinisisi ko ang sarili ko sa lahat nang nagawa ko sakanya. "

Tinitigan niya ako ng mariin hanggang sa umiling siya sa'kin.

" I respect the decision of my niece. So, goodluck for finding her Mr. Javier. " he said and turned his back at me.

Kumuyom ang kamao ko sa narinig. This is my fault. Ilang minuto pa ako sa ganoon posisyon hanggang sa tumayo ako at huminga ng malalim. Kumuha ako ng lakas ng loob.

Hindi dapat ako sumuko. Hahanapin ko ang mag-ina ko.

Ang mabagal na lakad ay naging mabilis habang sinusubukan ko tawagan si Esperanza.

And she's out coverage area.

Mabilis ako sumakay sa sasakyan ko at imbes na sa site ako dumiretsyo ay pumunta ako sa bahay nila noon nagbabakasakaling nandoon siya.

" Sorry Sir..matagal na po hindi umuuwi si Ma'am Esperanza. " sambit ng nagbabantay.

Inangat ko ang tingin ko sa bahay. I wanted to make sure that she's not here. Kaya ang sunod ko pinuntahan ang dati niyang tinutuluyan bago kami kinasal pero katulad din nauna..wala siya.

The frustration got me. I punch the  steering wheel of my car as I thinking what should I do right now. Where is she?

My Esperanza....she's pregnant...she need me the most.

Napasabunot ako sa buhok ng maalala nung una niyang pagbubuntis. Natulala sa alaala tumatakbo sa isip ko. Sumikip ang dibdib ko. Huli nang malaman ko umiiyak pala ako.