WHEN YOU'RE GONE

CHAPTER 39

Message

Sobrang saya ko. Ang pakiramdam na maging kontento sa taong kasama mo. When you open your eyes and see the person that makes you happy and contented with the little things. When he held your hand and how the worries and insecurities faded away?

Sobrang sarap sa pakiramdam. Being with him I feel safe and secured.

Sa buong week ay hindi namin sinayang iyon at sinulit namin magkasama. Kahit na minsan ay topakin ako pero masaya ako dahil niyayakap niya ako at binubulungan ng sweet words.

Sana hindi magbago iyon pagbalik namin.

Nilingon ko siya ng kinuha niya ang kamay ko at dinala iyon sa labi niya at hinalikan. I can't help but to smile.

" You okay?" He asked.

I nodded. " Yeah. " namamaos ang boses ko dahil kakagising ko lang.

Pagtingin ko ay nasa Santiago na kami. Ilang minuto lang ay nasa Candon na kami.

We decided to go home at 4 pm in the afternoon. Kaya ngayon madilim na kahit hindi ako pagod ay nakaramdam ako sobrang pag-antok.

" Do you want us eat first?"

" You will cook?" tanong ko. Nilingon niya ako saglit at sumilay ang ngiti sa labi.

" Yes and what dishes that you want me to cook?"

Napanguso ako at napaisip. " Gael, I want afritada. " sambit ko sakanya.

Narinig ko ang pagtawa niya ng mahina. " If that's want you want love. " he said sweetly and kiss my hand again.

Hanggang makarating kami sa bahay niya o bahay namin ay nakatitig ako sakanya. Walang kaso iyon kay Gael at gusto niya pa na tinitigan.

Pagkaparada niya ay nauna akong bumaba at sinamahan siya kunin ang ibang gamit namin sa compartment. Hindi niya ako hinayaan magbuhat ng mabibigat. Dumiretsyo agad siya sa kusina habang ako ay nilagay sa madumihan ang damit na sinuot namin.

Nakapaglinis na rin ako ng katawan at bumaba na para samahan si Gael. Saktong naghahain na siya sa lamesa nang mapatingin sa'kin.

His lips lifted and went to me. Yumuko siya at hinalikan ako sa labi na mabilis ko tinugunan.

" Are you tired?" tanong niya. Umiling ako bilang sagot. Dumapo ang paningin ko sa pagkain at nanlaki ang mata ko ng makita ang afritada na gusto ko!

Narinig ko ang tawa niya ng mauna akong umupo at tinikman iyon. Napaungol ako sarap. Nakuha niya ang gusto ko!

" Wow! I love it! Thank you Love!" I said happily as I starting to eat.

Hindi umimik si Gael pero alam kong nakatitig siya sa'kin kaya nang mapansin kong hindi pa siya kumakain ay nilapitan ko siya dala-dala ang upuan ko.

I saw him shock and immediately help me with my chair.

" Esperanza!" The irritation in his voice is evidence.

Natahimik agad ako. " I'm s-sorry... " tugon ko. Kinagat ko ang labi at pinigil huwag umiyak sa harapan niya.

Nilagyan ko ng kanin at ulam ang plato niya. Nang hindi parin siya kumikilos ay kinuha ko ang kutsara at nilagyan iyon ng pagkain tsaka dinala sa bibig niya.

" Open your mouth Gael." Suminghot ako.

He open his mouth. Sa bibig niya lang ako nakatitig at ayokong mag-angat ng tingin dahil baka lumuha agad ako.

Kahit bulgar na bulgar ang titig niya sa'kin.
" Espe... " iniwas ko agad ang mukha nang tangkain niya hawakan ako.

" Kain ka na. " mahinang sambit ko.