Irresistible Series 1: Kissing The Scars (Completed)

Kabanata 9

Kabanata 9

Bitin

I stared at the ceiling as I remembered what had happened last night. I sleepily close my eyes back because of the slightly spinning vision.

After a few minutes I slowly got up and couldn't help but be agitated because of the pain. I felt sore in my core. Katunayan lang na totoo ang nangyari.

I blew a loud breath as the door opened. Iniluwal no'n si Kaleb na may dalang tray ng pagkain. Basa pa ang kaniyang buhok at tanging nakapatong na tuwalya lamang ang nagtatakip sa kaniyang katawan. He showered.

Ngumiti siya nang tumingin sa akin. "Gising kana pala. Nagluto ako ng agahan at gumawa ng sabaw..."

Napaiwas ako ng tingin sa kaniya dahil sa kahihiyan. Hindi ko lubos maisip kung tama ba ito. Hindi ko siya gano'n kakilala pero bumigay na ako.

Masiyado akong nagpadala sa bugso ng damdamin.

Nilapag niya ang tray na dala sa gilid ng kama at umupo sa tabi ko. Hinaplos niya ang ulo ko at para akong hinehele nito.

"Are you still sore?"

Namula ako sa tanong niya kaya hindi ako sumagot at saktong malakas na nag-ingay ang sikmura ko kaya mas lalo akong pinamulahan.

"Tamang-tamang pala ang pasok ko..." aniya at mabilis na kinuha ang bowl ng sabawa na nasa tray.

Langhap na langhap ko ang mabangong amoy ng sopas. Umuusok pa iyon nang hawakan niya at itapat sa akin. Hindi ko magawang tumingin sa kaniya.

Nahihiya ako sa nangyari.

"Kyline?"

Napansin niya siguro ang pag-iwas ko pero hindi ko talaga alam kung paano siya pakikitunguhan.

"B-Bakit?"

"Are you mad?" nagulat ako sa tanong niya kaya nilingon ko siya. Malungkot ang kanyang mga mata.

Napalunok ako. "Hindi..."

He nodded. "Have you regretted it?"

Umiling ako. "Hindi naman..."

"Then why do you look so distant to me?"

Napayuko ako at parang tinakasan ako ng katapangan ko. I then sighed.

"Nahihiya lang ako sa nangyari, Kaleb. Baka anong isipin mo sa akin dahil bumigay agad ako-"

"I never think of that Line..." aniya.

Tumingala ako sa kaniya at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman. Tumitig ako sa kaniya at kitang-kita naman sa mga mata niya na nagsasabi siya ng totoo.

But the fact that he will leave sooner or later. I felt like I was really destined to be alone.

"Don't think about last night. I should be the one who was asking that if you are..."

Hindi ko na siya pinatapos at tinuro ko ang hawak niyang bowl. Ayoko na isipin ang nangyari kagabi at gusto na lang kalimutan.

After all, I did the first move and why we ended that thing.

He chuckled. "I will feed you..."

"Hindi na Kaleb. Uh, kaya ko naman..." agap ko at sinubukan kunin sa kaniya ang hawak pero inilayo niya ito.

"Ako na, Kyline. Let me do this then we will go somewhere..." aniya kaya nagtaka ako.

"Saan na naman? May trabaho tayo."

Umiling siya.

"We don't have, Line. I already informed Vincent that we are not going to work today and he said the restaurant is still closed."