Irresistible Series 1: Kissing The Scars (Completed)

Kabanata 38

Kabanata 38

Scar

"W-What happened? W-What should I do?" natataranta niyang tanong.

Kahit ako ay parang na blanko ang isipan at hindi rin malaman kung anong gagawin. Nangangatog ang buo kong katawan habang malakas ang pagkabog ng dibdib.

"M-Mom..."

"B-Baby again, inhale and exhale-"

"Kuya!"

Sabay-sabay kaming napabaling sa mga dumating dahil na rin sa gulat. Nanlalabo ang paningin ko dahil sa luhang nakaharang sa mga mga ngunit hindi nakatakas sa paningin ko ang dalaga. Nabuhayan ako ng loob nang nakita ang kapatid ni Kaleb.

"What's happening here?" tanong nila nang nakalapit. Agad kong tiningnan ang dalaga.

"Do you have the i-inhaler with you? I saw you holding it—"

Tumango ito kahit na bakas ang pagtataka.

"Here, it's still unused," alanganin niyag inabot sa akin.

Agad kong kinuha iyon ay nilagay sa bibig ni Khloe. Alam kong nakatutuok silang lahat sa akin at mahinang nagtatanong ngunit kahit isa ay wala akong pinapansin. Desperada na akong umayos ang paghinga ng anak ko.

"Baby, use this one temporarily..."

Tinapat ko 'yon sa bibig ni Khloe na hinahabol ang sariling paghinga. Nakatutok ako sa kaniya at sobra-sobra ang sakit na nararamdaman ko habang nakikita siyang nahihirapan.

I sobbed when her breathing slowly turned to normal. Napngiti ako sa nakita.

At makalipas lamang ang ilang minuto nang bumukas ang kaniyang mga mata, tumingin sa akin at yumakap nang mahigpit.

"Mommy... I t-thought, I was going to d-die.." she cried loudly as my heart tightened more. "I almost lost my breathing..." she added feeling frightened.

I shook my head and embraced her.

"You won't baby, I won't let it happen," pagpapakalma ko.

Nagpatuloy ang pagtangis ni Khloe dahil sa nangyari. Nakayakap lamang ako sa kaniya habang hinahagod ang likod upang pakalmahin.

After a few minutes, naisipan kong lungunin sina Kaleb at doon ko lamang napansin na nakapalibot na ang kaniyang pamilya sa amin.

Nabalot kami ng katahimikan at tanging mahinang hikbi ni Khloe ang naririnig. Maya-maya lang ay sinubukan kong tumayo na agad naman kaming inalalayan ni Kaleb.

"A-Are you two okay?" ani Kaleb.

Tumango lamang ako at walang salitang kinarga si Khloe kahit na medyo mabigat na ito. Humakbang ako palabas ng building habang nakasunod sila. I don't mind them trying to help me to carry Khloe. I just want to go in the hospital to check my daughter condition.

This is the second time that I almost lost her. Hindi ko na kakayanin kong mangyayari pa ulit iyon.

Paglabas namin ng building doon ko lang nalaman na napakarami pala ng mga tauhan na nakahandusay sa lupa, naliligo sa sariling mga dugo at at wala ng buhay.

At natapos ang pangyayari ng hindi ganoon nagdulot ng ingay sa paligid.

Inaalalayan ako ng ina ni Kaleb pagpasok ng sasakyan. Nakatulog na rin sa bisig ko si Khloe. Naging normal na rin ang paghinga niya subalit mababakas pa rin ang takot na nakaukit sa kaniyang mukha.

"Let's go?"

Kumunot ang noo ko ng hindi makita ang hinahanap ng mata ko. Tumingin ako sa labas ng bintana ng kotse at tanging mga awtoridad na lamang ang mga nandoon na tahimik na ng-uusap at ang iba ay tinitingnan ang mga bangkay.