Irresistible Series 1: Kissing The Scars (Completed)

Kabanata 21

Kabanata 21

Tawag

"Ohh, Kaleb!"

Napasabunot ako sa kaniyang buhok nang gumapang pababa sa aking leeg ang kaniyang mainit na halik.

Napakagat labi ako nang maramdaman ang pagngiti ng kaniyang labi habang nakalapat sa aking balat na mas lalong nagpatindi ng init na lumulukob sa kalamnan.

Napaliyad ako nang marahan niyang kinagat ang balat ko kaya napahigpit ang kapit ko sa kaniyang buhok.

"Kaleb... s-stop..." I whispered almost losing my senses.

He just snorted. "Damn, baby. I miss you..."

Pinilit kong imulat ang mga matang biglang inantok dahil sa kaniyang masuyong paghaplos. "S-Stop it, Ohh..."

"How can I stop if you keep on moaning?" he teased.

I bit my lower lip in a bit of embarrassment.

"Just stop touching me, Kaleb. Stop seducing me..." malat kong bulong na ikinahalakhak niya.

"Seduce, huh?" namamangha niyang bulong malapit sa aking tainga at muling napangisi.

Nawala sa pagkakahawak ang kaniyang kamay at bahagyang lumayo sa akin kaya para akong natauhan sa nangyari.

Lumingon ako sa kaniya at hindi mawala ang malapad niyang nakahulmang ngiti sa labi kaya umismid ako.

Tinanggal ko ang isang kamay niyang nakayakap sa balakang ko at tinalikuran siya dahil sa pag-iinit ng mukha.

Nakakahiya! Muntik na naman akong bumigay!

"Umuwi ka na sa inyo. Tawag ng tawag ang magulang mo," sambit ko at humakbang paupo sa harap ng lamesa.

Isa-isa kong sinuri ang mga pagkain na nakahain hanggang sa yumakap na naman ang kaniyang braso sa aking leeg at dinantay pa ang ulo sa aking balikat.

"Kaleb umayos ka, tanghaling tapat," agap ko.

"What? I'm just hugging you," he laughed.

Hindi na ako nagsalita pa nang sunod-sunod niyang patakan ng halik ang ulo ko kaya nakaramdam ako ng tuwa sa kalooban.

Lumabi ako at namataan ang nakatimplang pineapple juice sa baso kaya inabot ko iyon dahil para akong nauuhaw bigla.

"Don't go to your work, Line," bigla niyang sinabi.

Napatigil ako sa akmang pag-inom ng juice at takang nilingon siya. "Bakit naman?"

He furrowed. "Don't work anymore. Come with me. I can shoulder all your expenses," aniya.

Agad akong nagbaba ng tingin, medyo hindi nagustuhan ang kaniyang sinabi.

"Alam mong hindi ko tatanggapin 'yon, Kaleb. Simula pa lang sinabi ko ng hindi ako aasa kahit kanino. Kaya ko naman makapag-aral sa sarili kong pagsisikap."

I tried to remove his arms on me. Alam ko naman na kaya niyang gastusan ako pero hindi ko iaasa sa kaniya ang pag-aaral ko.

Isa pa, magkasintahan lang kami at hindi niya obligasyon ang gawin 'yon.

He breathed. "I'm sorry, I didn't mean to offend you. I just want your safety- I mean, I just want you to focus on your studies."

"Nakakaya ko naman pagsabayin, Kaleb. Hindi naman mabigat-"

"But you always felt tired. After school, you then go to your work. Do you think I can bear to see you struggling? If I can even give you everything you need?" he mumbled.