SORUNLU

Bağımlı

Multide ana karakterler var. Keyifli okumalar...

Yaşadığım hayatı ben seçmedim. Seçseydim asla böyle bir hayat seçmezdim zaten.
Beni seven bir ailem olsun isterdim ve gerçek dostlarım. Çok fazla para da istemezdim. Çünkü sahte arkadaşları o yarattı. Okul masraflarını karşılamak için yarı zamanlı bir işte çalışsam da olurdu. Popüler olmasam, sadece kendi küçük dünyamda gerçek dostlarımla yaşasam hayatımı.

Ama yaşadığım hayat bambaşka. Paraya tek çocuklarından daha fazla değer veren bir ailem ve ailemin bana sağladıkları imkanlardan yararlanabilmek için hayatımda olan arkadaşlarım var. Hepsinin yüzünde iyi insan maskesi var ve bu maskeyi kullanarak insanları kandırmaya çalışıyorlar. Yapmacıklar..

Bıktım artık; her gece ailemin bana neden değer vermediğini düşünmekten, neden benim de diğer insanlar gibi gerçek dostlara sahip olamadığımı düşünmekten bıktım.
Bu yaptığım, beynime işkence etmekten başka bir şey değil. Ama elimde de değil.
Düşünmeyeceğim, diyorum, bu gece rahat bir uyku çekeceğim. Ama sadece kendimi kandırıyorum. Gerçekten, yaşadığım hayattan neftet ediyorum.

Ama artık bir umudum var. Belki de ben onun umuduyumdur, bilmiyorum.
Başımı sola çevirip, umuduma baktım, Kaan'a. Her zaman yaptığı gibi yine uyuyordu. Elimde olmadan onu düşünmeye başladım. Uyuşturucuya başlama nedeni neydi acaba? Henüz hayatının baharında o lanet şeyi kullanmaya başlamasını gerektirecek ne yaşamıştı. Onu bu hale ne getirmişti.

Aslında eğer tesadüfen, alt kattaki depoda onu uyuşturucu kullanırken görmesem, bende diğer herkez gibi onun bağımlı olduğunu anlamazdım. Uşuşturucunun belirtisi olarak görülenlerin hiç biri onda yok. Ne kızarmış ve boş bakan gözleri var ne de solgun bir teni.
Açık konuşmak gerekirse, bir çok kızın aklını alabilecek kadar yakışıklı.
Öyle bad boy havalarında biri değil ama umursamaz biri ve ben tehlike saçıyorum diye bağıran koyu kahverengi gözleri var.
Ve biraz tehlike tamda benim ihtiyacım olan şey.

Koyu kahve gözlerini bir anda açınca yerimde korkakça zıpladım. Beni onu izlerken yakalamıştı. Ama bu benim çokts umrumda değil, beni de ona aşık olan onlarca kızdan biri sanmıştır.
Zaten okulda iki tane "popi" diye ifade edilen ama benim egoist olarak adlandırdığım kişi var. Biri Kaan, diğeri Yiğit. Okuldaki kızların bu iki erkekten başkasını gözü görmüyor, geriye kalan erkeklere çürük yumurta muamelesi yapıyorlar. Açık konuşmak gerekirse benim ikisinde de gözüm yok. Hoş, kendi derdimle uğraşmaktan, kendi derdime yanmaktan etrafıma bakabildiğim bile yok.

Kaan'ın gözleri koyulaştı ve çenesi titremeye başladı. Ben daha ona ne olduğunu kavrayabilmiş değilken, bir anda ayağa fırladı. Ve hoca dahil hiç kimseye açıklama yapma gereğinde bulunmadan sınıftan çıktı.
Son bir kaç gündür bunu sıkça yapıyordu. Kriz geçirmek üzere olduğunu biliyorum. Çünkü onun bağımlı olduğunu öğrendiğimde, onu takip, etmiş ve depoda sallanıp, titreken bulmuştum. İnternetten yaptığım araştırmalara göre bu olanlar yoksunluk kriziydi.
Önce gözler koyulaşır, ufak titremeler başlar. Birkaç dakika sonra kriz dayanılmaz boyuta geldiğinde, artık kriz geçiren kişi durdurulamayacak dereceye gelirdi.

Ve işte ben de ona tamda bu yüzden yardım etmek istiyorum. Uyuşturucuyu bırakmasında ona yardımcı olabilmek için. Böylece hem ona yardım etmiş olacağım, hem de her gece yaşadığım bu lanet hayatı düşünmeyi bırakacağım.
Ama bir sorunumuz var, hemde büyük bir sorun. Kaan bunu asla kabul etmezdi. Ama elimden gelenin en iyisini yapıp, onu ikna etmeliydim.
Denemeden, korkup vaz geçecek bir kişiliğe sahip değilim.
Eğer bir şeyi gerçekten istiyorsam onu almadan vaz geçmem.

O yüzden şu an tam sırasıydı, onu bir kez daha yalnız yakalayamazdım. Çünkü sürekli grubu ile takılırdı. Okulun korkulan ama saygı duyulan grubu. Aslında, Kaan'da dahil hepsi sert çocuk imajı çizmeye çalışan bir avuç insandan başka bir şey değiller, benim gözümde.