"လ်ွာထုတ္"
"ဘယ္လို.. မ်ိဳးလဲ"
သူ႔သေဘာက်ႏႈတ္ခမ္းကိုဖြင့္ေပးခဲ့ေပမဲ့
ထပ္ဆင့္အမိန္႔ေပးျပန္တာမို႔
ေယာင္နနေလး ျပန္ေမးမိတယ္။
ဖြင့္ဟထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို
ျဖတ္တိုက္ၿပီး အၿငိမ္ေနတဲ့သူ႔လ်ွာေလးကို
လိမ္ယွက္ေနရံုနဲ႔အားမရႏိုင္ေသးလို႔မ်ားလား။
အေျဖျပန္မရပဲသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုသာ
စိုက္ၾကည့္ေနျခင္းက သူဒါကိုမလုပ္မခ်င္း
မလႊတ္ေပးဘူးဆိုတဲ့သေဘာမွာ႐ွိတယ္။
တုန္ယင္ေနတဲ့သူ႔လ်ွာဖ်ားေလး
အသာထုတ္လိုက္တာနဲ႔
တည္တင္းေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးဟာ
ခ်က္ခ်င္းေကာ့ၫြတ္ေကြးတက္သြားတာမ်ား
အမိန္႔နာခံမိဖို႔သိပ္ကိုေစစားနိုင္လြန္းပါရဲ႕။
"လ်ွာကိုဘယ္လိုသံုးရလဲသင္ေပးမယ္"
သူ႔နားထင္ေသြးေတြေဆာင့္တက္သြားျပီး
မ်က္လံုးေလးေတြဝိုင္းစက္ေနတုန္းမွာပဲ
ပူေႏြးေနတဲ့လူဆိုးေကာင္ရဲ႕လ်ွာက
တစ္မဟုန္အတြင္းသူ႔လ်ွာကို
ေႁမြလိုလာေရာက္ရစ္ပတ္ပစ္တာမို႔
တစ္ဖက္လူရဲ႕အက်ႌေကာ္လံစကို
အလန္႔တစ္ၾကားဆဲြဆုပ္ထားမိတယ္။
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕လ်ွာဆီမွာ
အ႐ွိန္ျပင္းျပင္းခ်ိတ္တြယ္ခံထားရၿပီး
လွည့္ပတ္စုပ္ယူခံေနရတဲ့သူ႔လ်ွာက
တစ္ခ်ိန္လံုးကတုန္ကယင္နဲ႔။
ကိုယ့္လ်ွာနဲ႔ကိုယ္ေတာင္
ဘယ္လိုျပဳမူၿပီး ဘယ္လိုအေနအထားမွာ
႐ွိေနရမလဲသူမသိေတာ့ဘူး။
ဘုရားေရ..။
ဒါကဘယ္လိုအနမ္းမ်ိဳးလဲ။
ကမၻာေပၚမွာဒီလိုျပင္းျပတဲ့နမ္းနည္းမ်ိဳးလဲ
႐ွိေသးတာလား။လူႏွစ္ေယာက္က
ဒီလိုနမ္းလို႔ရေၾကာင္း တစ္ခါမွ
သိလဲမသိဖူး၊ေတြးလဲမေတြးဖူးခဲ့တာအမွန္။
"လ်ွာေရာႏႈတ္ခမ္းေရာအရမ္းတုန္ေနတာပဲ
အမ်ားႀကီးစိတ္လႈပ္႐ွားေနတာလား
ဟမ္..ေဘဘီ"
ဘယ္သူကဒီအေျခအေနမွာ
စိတ္မလႈပ္႐ွားပဲေနပါ့မလဲ။
ေျပာေနတဲ့လူကိုယ္တိုင္ဆီကေတာင္
ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းေတြအတိုင္းသားခံစားမိေနတဲ့အထိ
မူမမွန္ျဖစ္ေနတာသူမသိတာမွတ္လို႔။
"ဒီလိုမ်ိဳး..အေပၚေအာက္လိမ္"
ေျပာလဲေျပာရင္း
ဝမ္ရိေပၚကလက္ေတြ႔သင္တန္းဆင္းပါတယ္။
