"ျပဳတ္က်လို႔က်ိဳးပဲ့ေနမွျဖင့္ကြယ္"
"ေနာက္က်ေနၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕ကႏိႈးရင္
အဖြားတို႔အိပ္ေရးပ်က္မွာ စိုးတာနဲ႔.."
ဝမ့္အေျဖစကားက အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့။
ထစ္မွာေပါ့ အေျဖက
မွန္တစ္ဝက္၊လိမ္တစ္ဝက္ကို။
"ဘယ္ေလာက္မ်ားအိပ္ေရးပ်က္သြားမွာမို႔လို႔လဲ
ဖြားျဖင့္ႏိုးႏိုးခ်င္း အားက်န္႔အခန္းကို
ေလွကားႀကီးေထာင္ထားေတာ့
သူခိုးဓားျမဝင္တာလားဆိုၿပီးလန္႔သြားတာပဲ"
ေခါင္းကုတ္ဖင္ကုတ္လုပ္ေနတဲ့ဝမ္ေၾကာင့္
ေ႐ွာင္းက်န္႔ႀကိတ္ရီလိုက္တယ္။
ေကာင္းတယ္ အဲမွာအဆန္းထြင္ခ်င္ဦး။
"ေနာက္ဒါမ်ိဳးမလုပ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္အဖြား"
"ေအးေအး"
ဝမ္နဲ႔ဖြားဖြားကသာ စကားေတြေျပာေနၾကတာ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့ မနက္စာေတာင္
မစားႏိုင္ပဲ ငိုက္ျမည္းေနတာထိန္းလို႔ေတာင္မရ။
အိုင္ရင္းနဲ႔မင္ယဲကလဲ တိတ္ဆိတ္စြာပဲ
စားေနၾကတာမို႔ စကားေျပာေဖာ္မရွိေတာ့ပိုဆိုး။
"အားက်န္႔ ေနမေကာင္းဘူးလား"
"ေကာင္း ေကာင္းပါတယ္ဖြားဖြား"
"ဟုတ္ရဲ႕လား ဘာမွလဲမစားဘူး
မ်က္ႏွာလဲေခ်ာင္က်ေနသလားလို႔"
တစ္ကယ္ႀကီးလား။
တစ္ညတည္းနဲ႔ေလ..သူတစ္ကယ္ပဲ
မ်က္ႏွာေခ်ာင္က်သြားတာလား။
ဝမ့္မ်က္ႏွာကိုကြက္ခနဲၾကည့္လိုက္ေတာ့
သိပ္ကိုသေဘာက်ေနတဲ့႐ုပ္ႀကီးနဲ႔။
သူဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္လို႔
မတရားဂုဏ္ယူေနမွာေပါ့။
ဟြန္႔..အျမင္ကပ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
"ေနေကာင္းတယ္ဆိုရင္လဲထားပါေတာ့
ဖြားပဲြရံုသြားေတာ့မယ္..
ရိေပၚကတစ္ခါတည္းလိုက္မွာလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္လဲသြားေတာ့မလို႔"
ဖြားဖြားက ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ၿပီး
အိပ္ခန္းဘက္ထထြက္သြားတယ္။
ဝမ္ကဖြားဖြားကိုထိုင္ေစာင့္ေနပံုရၿပီး
"ကိုယ္ညေနလာေခၚမယ္..
စားလို႔ၿပီးရင္သြားအိပ္ေနေနာ္"
"အြန္း.."
