TEVAFUK

11.Bölüm

  Ortamdaki sıkıntılı nefes alışverişler artarken, ölüm sessizliğini bozan Toprak olmuştu. Kaldığım oda da üçümüz oturmuş, birbirimizi izliyorduk. Bir konuşma gerçekleşecekti ve ilk söze giren kim olacak diye bekliyorduk. Toprak, bir Okan'a bir bana bakıyordu. Ve söze giren ilk o olmuştu. "Hakan'ın kim olduğunu biliyorum Yağmur" sözleri ile bildiğim ve tahmin ettiğim bu durumu bir kez daha tasdiklemişti. Köyde telefonuna gelen mesajdan sonra Hakan'ı tanıdığını öğrenmiştim. Sadece dile getirmemişti, yoksa her şey ortaydı. Ama Hakan'ın benim için bir şeyler ifade ettiğini ve ondan kaçtığımı nereden biliyordu?
   Gözlerim Toprak da takılı kalınca, "Bazı şeyleri de Okan sayesinde öğrendim. Doğal olarak yalanlarımızdan Okan da haberdar" dedi ve ekledi. "En yakın dostumdur, her daim birbirimizin destekçisiyizdir. Demem o ki Yağmur; hiç çekinmeden ve korkmadan bize onu anlatmanı istiyorum." Bir kez daha aynı sorular, bir kez daha... Böyle bir şeyi nasıl anlatırdım, nasıl söylerdim? Tek kendisi de değil, Okan'a da anlatmamı istiyordu. Durumun ciddiyetinin farkındalardı ve bu durum da Okan'ın savcı olmasının çok işe yarayacağını düşünüyorlardı. Elbet savcı olması büyük bir rol oynardı. Ama ben kaçtığım yere, koşarak geri dönemezdim. Her zaman ki gibi sustum. Çünkü bu ülkede konuşmak suçtu. Eğer konuşursam suçlu olacaktım. Dışlanan ve ötekileştirilen ben olacaktım... Ben susunca Toprak sıkıntı ile Okan'a baktı. Bu sefer Okan söze girdi. "Bak Yağmur korkuyorsun biliyorum, ama korkma. Ben varım bir abin olarak, aynı zamanda Toprak var. Senin konuşman onun hakkındaki diğer pislikleri de açığa çıkaracak ve gereken yapılacak. Bir şeyler bildiğin çok açık, senin canını da yakmış farkındayız..." Ben cümlesindeki 'diğer pislikler' kelimelerine takılırken, hakkında başka kötü olayların da döndüğünü anladım. Toprak'ın gözlerinin içine baktım. "Konuşmak istemiyorum" dedim. Sesim fısıltı şeklinde çıkmıştı. Onunla karşı karşıya gelmek zaten yeterince korkmama ve gerilmeme sebep olmuştu. Okan sözlerimi duyunca yavaşça ayağa kalktı ve "neyse zorlamayalım seni" diyerek fazla diretmeden odadan çıktı. Ben Okan'ın arkasından bakarken, Toprak'ın gözlerinin beni incelediğini hissettim. Gözlerim gözleriyle buluştu.

   "Neden herşeyi ona anlattın" dedim. Bu duruma biraz öfkelenmiştim.

  "Her şey derken?" Toprak'ın sorgulayıcı tavrı, benim sorumu baskılarken, "Senin yanındaki konumumu ve Hakan'ı, neden anlattın?" Diyerek bu sefer ben baskıladım. Sırıttı ve ayağa kalktı
"O benim yakın arkadaşım Yağmur, hayatımdaki birçok şeyi bilir ve bir anda nişanlanmama inanmayacağını tahmin etmek zor değil. Ayrıca o Hakan iti ile beni ilgilendiren meselelerim var. Yani senin onu tanıyor olman büyük bir tesadüftü bizim için."
   Bir iki adımla dolaba yaklaşıp kapağını açtı. İçerisinden doktorun benim için verdiği kremleri ve sargı bezlerini çıkardı. Yanıma yaklaştı ve bileğimdeki sargıyı açtı. Ben onun hareketlerini izlerken, o çıkardığı sargıyı kenara koydu ve özenle kremi moraran bileğime sürmeye başladı.

  "Onu tanıdığımı nereden biliyorsun?" sorum bir anlık afallamasına sebep olmuştu, ama fazla uzun sürmedi. Gözleri kısılırken, eğdiği başını yavaşça bana çevirdi. Yakınlığımızdan kaynaklı nefesi yüzümü silip geçti. Ben ise cevap bekleyen bakışlarla ona bakmaya devam ediyordum.

  "Köyde... telefonum ile ilgili tuhaf tavırların seni ele verdi Yağmur" sözleri suçlayıcıydı.

   Yavaştan öfkelendiğini anladım. Gözlerini benden koparıp tekrardan bileğim ile ilgilenmeye başladı. Canıma susamış gibi, öfkeyle kremi bileğime süren elini tuttum. Bu da yetmezmiş gibi tuttuğum elini sıktım. Aklımca onu baskılayarak bir cevap alacaktım. Ama o umursamaz bir tavır ile gözlerini meydan okuyan elime indirdi. Dudağının bir kısmı yukarı kıvrıldı ve ellerimize bakarak alayla sırıttı. Hareketimi küçümsemesi sinirlerimi iyice gererken,