Bakugou x Reader (Bnha x Reader)

Vahşi

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

YORUM DA ATIN

Arabama bindiğim gibi son hızla gitmeye başlamıştım. Çok şükür ki mavi alev topunun hızlı gelme gibi bir özelliği yoktu.

Caddede peşimden alev göndermişti ama o alev de bir yerden sonra durmuştu.

Telefonumu elime aldığım gibi Aizawa'yı aradım.

Telefonu neredeyse kapanacakken açtı, "Ne var? Uyuyor-"

"Mavi alev çıkaran birini tanıyor musun?"

"Mavi alev mi?" telefonun diğer tarafından hışırtılar geldi.

Sanırım yataktan doğrulmuştu.

"Rahatça kahvemi içiyordum. Sonra ne oldu dersin? Yüzünde dikişler olan ve mavi alev çıkartan biri beni öldürmeye çalıştı! Peşimizdeki o olmalı."

Sessizlik.

"Aizawa?"

Sessizlik.

"Lan? Öldün mü-"

Telefon kapandı.

Kaşlarımı çatarak yüzüme kapanan telefona baktım. "Yüzüme mi kapadı bu herif?"

Arabanın hızını arttırırken telefonu yan koltuğa fırlattım.

"Bir şeye doğru düzgün cevap verse şaşarım..."

.

Neredeyse 30 dakika sonra binaya varmıştım. Arabayı otoparka park edip asansöre binerek Aizawa'nın odasının olduğu kata çıktım.

Tam sigara yakacağım sırada asansör kapısı açıldı, koridora baktığımda sigara ağızımdan düştü.

"Ne oluyor lan?"

Bembeyaz koridorun iki tarafı da silahlı, siyah giyinmiş adamlarla çevriliydi.

Asansörden inerek çatık kaşlarla onlara baktım, tek kelime etmiyor ve put gibi duruyorlardı.

Hızlı adımlarla Aizawa'nın odasına ilerlerken kırmızı gözleri olan sarı kafayı görünce adımlarım şaşkınlıkla yavaşladı.

Birkaç saniye şok içinde onlara baktım.

Mor saçlı kız onun hemen arkasında duvara tek ayağını dayamış ve sırtını yaslamış dümdüz karşı duvara bakıyordu.

Katsuki ise onun önünde, Aizawa'nın kapısı kapalı odasına bakıyordu.

Bunların. Burada. Ne. İşi. Vardı.

"LAN!"

Katsuki bakışlarını bana çevirirken ben öfkeyle ona ilerliyordum.

"Hey-"

Yakasından tutarak onu kendime çektim, "Ne işin var lan burada?! Sikik adamların neden benim mekânımda!"

Mor saçlı kız Katsuki'nin hemen yanına gelmiş ve elindeki silahı bana doğrultmuştu.

Ona bakarken güldüm ve tek harekette belimdeki silahı kıza doğrulttum.

"Kızım, bir dinlesene! Bırak yakamı!"

Aramıza bir anda Neito'nun girmesi ile istemsizce ondan uzaklaştım.

"Rose! Yapma!"

Şaşkınlıkla bir Neito'ya, bir Katsuki'ye baktım.

"Ne oluyor amına koyayım?"

Mor saçlı kız hâlâ silahını bana doğru tutuyordu.

Tanrım. Tutun beni yoksa bu kızı öldüreceğim.

Katsuki ona bakan öfkeli gözlerimi fark etmiş gibi kızın silahını hemen indirdi, "Jirou! İndir şunu!"

Jirou direkt onu dinleyerek silahı geri sırtına koyarak bizden uzaklaştı.

Ah, Denki gibi emir kulu olan biriydi.

Muhtemelen Katsuki'nin eğitti kişi falandı.

Silahımı geri belime yerleştirirken başımı çevirip koridoru dolduran silahlı adamlara baktım.

"Tanrı aşkına, bu sikik adamlar neden burada?!"

"Toshinori'ye bu kadar kişinin gerek olmadığını söylemiştim..."

Katsuki saçını karıştırıp kendi kendine mırıldanırken arkamızdan bir ses duyuldu.

"Kacchan!"

Gözlerimi büyütüp arkamı döndüm. Yeşil kafalı brokoli bize doğru geliyordu.

"Ulan hepiniz mi buradasınız?!"

Yeşil kafa bir saniye bana baktı ve selam verir gibi başını eğdi.

Tamam, buna şaşırmıştım. Normalde birbirimize karşı böyle şeyler yapmazdık.

Katsuki'nin yanına giderek kaşlarını çattı, "Sana onlara kibar davran demiştim! Kavga mı ediyorsun?!"

"Lan ben bir şey yapmadım!"  eliyle beni işaret etti, "Bu psikopat beni öldürmeye çalıştı!"

Adını İzuku olarak hatırladığım çocuk tekrar bana döndü. Sonra bedenini bize doğru çevirip elini uzattı.

"Katsuki doğru düzgün anlatmamış olmalı. Patronunuz Aizawa bizi buraya çağırdı. Şu an patronumuz ile içeride bir şey konuşuyorlar. Bu yüzden buradayız."

Gülümsedi, "Saldırı yapmaya falan gelmedik, merak etme."

Yanımda olduğunu unuttuğum Neito kolunu omuzuma attı, "Üzgünüz, kendisi biraz vahşidir de."

Ağızım şaşkınlıkla aralanırken ona baktım, "Vahşi mi?"

"Belli."

Katsuki'nin dediği şey ile gözlerimi kısarak ona baktım. O, belli belirsiz gülerken sadece dudaklarımı kıpırdattım.

"Seni öldürürüm."

Gülümsemesi daha da büyürken omuz silkti.