Bakugou x Reader (Bnha x Reader)

Eğitim

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

Elimde kahve ile antrenman salonuna girdim. "Çocuklar! Toparlanın!"

Neito'nun eğittiği kişiler koca salonun sağına giderken ben de sol tarafına benim eğittim kişiler ile geçmiştim.

Çocukların üzerinde göz gezdirirken kaşlarım çatıldı, "Denki nerede?"

"Bilmiyoruz efendim. En son kahvaltıda gördük."

Kaşlarım yavaşça çatılırken kahvemden bir yudum aldım.

O elektrik manyağı her ne kadar haylaz olsa bile benim derslerime gecikmezdi.

Kahveyi kenara bıraktım, "Peki, başlayalım."

Yaklaşık 15 dakika sonra İzuku'da Jirou ile içeri girmişti ve salonun arka taraflarına geçmişti.

"Daha sert! Vur!"

Çocuklar sırayla elimdeki pede tekme atarken gözüm kapıya yakın boş alana kaydı.

Artık boş değildi.

Kaşlarım çatılırken elimdeki pedi bıraktım. Neredeyse kafama gelecek olan tekmeyi tek elimle durdurup Katsuki ve Denki'ye doğru ilerledim.

Eğitimler başladığında ve özellikle dövüş sanatları çalıştığımız zaman salon çok sesli oluyordu.

Girdiklerini bu yüzden duymamış olmalıydım.

Denki, Katsuki ile dövüşüyordu.

Denki güçlüydü, ama ben veya Neito kadar değildi.

Ya da Katsuki kadar.

Katsuki sanki karşısındaki ezeli düşmanıymış gibi ona yumruk atarken sinirle aralarına girerek Katsuki'yi göğüsünden geriye ittirdim.

Bir adım geri gitti ve yumruk yapmış ellerini indirdi. "Ne oluyor?"

"Asıl sana ne oluyor?"

Denki'nin kolundan tutarak yanıma getirdim. "Ne yapıyorsun çocuğa?"

"Eğitim veriyorum. Yaptığımız şey bu değil mi?"

Öfkeyle güldüm, "Eğitim mi veriyorsun yoksa benim adamımdan sinirini mi çıkarıyorsun?"

Denki'nin dudağı patlamıştı, ayrıca gözünün yakında moraracağını düşünüyordum.

Katsuki ise sadece birkaç yumruk yemiş gibiydi.

Eğer Denki'nin eğitmeni ben olsaydım bu sorun olmazdı. Eğitim verirken burnunu kırdığım zaman bile olmuştu. Ayrıca kendisi eğitime başlamadan önce bunu kabul bile etmişti.

Ama başka biri, özellikle de bizden bile olmayan biri benim adamıma bu şekilde eğitim veremezdi.

"Adamının güçsüz olması benim problemim değil."

Gözlerim öfkeyle kısılırken aramızdaki bir adımlık mesafeyi kapadım ve daha sessizce konuşmaya başladım.

"Bana bak, sarı bok. Sen, bir örgütün başısın ve 10 yaşından beri eğitim alıyorsun." kafamı sağa doğru eğdim, "Yurdu da sayarsak doğduğun zamandan beri."

Elimle arkamda duran Denki'yi işaret ettim ama gözlerimi Katsuki'nin gözlerinden ayırmıyordum. "O ise buraya 10 yaşında gelmedi, o sikik yurtlarda da eğitim almadı. Bir örgütün başı değil, benim öğrencim. İstersem onu öldürecek potansiyele sahibim. Sence bunu neden yapmıyorum?"

Cevap vermedi, sadece gözlerime bakıyordu.

"Çünkü ona eğitim veriyorum. Onu öldürmeye çalışmıyorum."

"Buradaki herkes eğitim veriyor."

"Sen. Benim adamıma eğitim veremezsin. Sen. Benim adamıma. Dokunamazsın."

Dudağı yana kıvrıldı, "Sen de git benim adamlarıma eğitim ver, ne olacak? Dövüşerek öğreniyor."

"Öyle mi?"

"Öyle."

"Adamlarına istediğim her şeyi yapabilir miyim?"

"Evet."

Hiç beklemeden cevap vermişti. Ama gözlerim intikamla parlarken bu kararını sorguladığı belliydi.

Belimden çıkardığım bıçakla Jirouların tarafına döndüm.

"Jirou!"

Jirou metrelerce uzakta bana döndüğü sırada bıçağı direkt ona fırlattım. Bu ani tepkiyi beklemediği için bıçak gövdesine gelmeden çekilse bile uzun kollu tişörtü kesilmiş ve kolu kanıyordu.

Daha sonra ondan bunun için özür dileyecektim. Şu an burada onlardan olan ve hâlâ eğitim alan tek kişi o olduğu için ona yapmak zorunda kalmıştım.

Tekrar Katsuki'ye döndüm. Katsuki gözleri kısık şekilde Jirou'ya bakarken geri bana baktı.

Gülümsedim, "Eğitim. Değil mi?"

Yutkunarak başını başka yöne çevirdi.