ထမုံတို႔၏အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဦးေလးႀကီးေတြ ၿခံေရွ႕မွာ sound boxေတြဖြင့္ၿပီး ကေနၾကတာေတြ႕သည္။
"အဲဒါ ငါ့အေဖ"
ထမုံၫႊန္ျပသည့္ ေနရာၾကည့္လိုက္လွ်င္ ဦးေလးႀကီး
တစ္ေယာက္ ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးျဖင့္ သီခ်င္းဆိုၿပီး ကေန
တာေတြ႕ရသည္။ထမုံႏွင့္ေတာ့ ႐ုပ္ခ်င္းခပ္ဆင္ဆင္ပါ။ၾကည့္ရသေလာက္ လူေပ်ာ္ႀကီးျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္။မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႔ေရွ႕မွျဖတ္သြားတာလည္း သူ႔အာ႐ုံႏွင့္သူ သတိမထားမိဘူး။
"လာ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္"
အခုထိ မိမိလက္ကို လြတ္မေပးဘဲ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ေတာ္ေတာ္ အားကိုးရသည့္ ငါ့သူငယ္ခ်င္း။အိပ္စရာမရွိလို႔
အိမ္ေခၚလာေပးသည္။ေက်းဇူးပါ ထမုံရာ။
အိမ္ကေတာ့ တစ္ထပ္အိမ္ေလးပါပဲ။အိမ္ထက္စာလွ်င္ ၿခံဝန္း
ႀကီးက ပိုက်ယ္သည္။ၿခံထဲလည္း မန္းက်ည္းပင္ေတြ
သရက္ပင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ငိုလာသည့္ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္ ေျခာက္သြားလဲမသိ။
အိမ္ထဲကို ေသခ်ာၾကည့္မွ ေရွ႕အဖီေလးခ်ၿပီး
ေဈးဆိုင္ေသးေသးေလး ရွိတာေတြ႕သည္။
"အေမ...အေမ"
"ဟဲ့ ..ဘာတုန္း ဇြတ္မေအာ္နဲ႔ ဒီမယ္ နင့္ပေထြးစားဖို႔
ငါၾကက္သားေၾကာ္ေနလို႔"
မီးဖိုခန္းဘက္မွ အေမလွမ္းေအာ္ေနသံၾကားသည္။
"နယုန္ ဒီမွာ ခဏထိုင္ဦး ငါ့အေမနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ အားမနာနဲ႔ ဒီနားခဏေနဦးကြာ"
လမ္းတေလွ်ာက္လုံးလည္း အားမနာနဲ႔ဆိုသည့္စကားခ်ည္း ထပ္ခ်ည္းတလဲလဲ႐ြတ္လာသည္။ခုလည္း ေျပာေနျပန္ၿပီ။
"ေအးပါ သြား...သြား"
အိမ္ေလးထဲ ေဝ့ဝဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ခန္းထဲမွ
ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။
"ဟယ္...ကိုႀကီး အိမ္လိုက္လာတယ္ ကိုမုံေရာ...
ကိုႀကီးကိုထားၿပီး ဘယ္သြားေနတာလဲ"
ေန႔လည္က ထမုံ႔ညီမေလးက ေဘးနားလာထိုင္ၿပီးေမး
သည္။ေနာက္ေဖးလက္ၫႊန္ျပရင္း က်န္သည့္တစ္ေယာက္ကို စပ္စပ္စုစုၾကည့္မိသည္။သူကလည္း ကိုယ့္ကို ၾကည့္ေန
သည္။ပုံစံက စူးစူးရဲရဲႏွင့္ ထက္ပုံရသည္။
YOU ARE READING
တို့အတူ(တို႔အတူ) Completed
General Fiction(ထမုံ+နယုန်) မိတ်ဆွေ၏ဘဝမှာ ဆိုးတူကောင်းဖက်တစ်ယောက်တော့ ရှိဖို့လိုအပ်ပါသလား။ လိုအပ်သည်လို့ ယူဆလျှင်ဖြင့် ကျတော်တို့နှင့်အတူ ဒီficလေးကို စီးမြောကြပါစို့ဗျ။ မိတ္ေဆြ၏ဘဝမွာ ဆိုးတူေကာင္းဖက္တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိဖို႔လိုအပ္ပါသလား။လိုအပ္သည္လို႔ ယူဆလွ်င္ျဖင့္ က်ေတာ...
