ငါ့လူကိုလေ ချစ်စနိုးနဲ့ခေါ်တဲ့ ပိတ်စွယ်လေးလို့ ပေးထားသည့် နာမည်လေး ပြန်ရုပ်သိမ်းရတော့မည်။သူလေးက ပိတ်စွယ်မဟုတ်ဘူး။ဟိုဖြူဖြူရှည်ရှည် ကြံချောင်းလေးပါ။ဟုတ်သည်လေ။ကြံချောင်းကိုညှစ်ရင် ကြံရည်ထွက်သလိုပဲ သူလည်း အချိုရည်ထွက်သည်။ညာမပြောပါဘူး။မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ပါ။
အရင့် အရင်မနက်ခင်းတိုင်းမှာ ချစ်ရသူလေးက မိမိထက်အရင်နိုးနေကျပါ။ဒီနေ့မှ စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ခန္ဓာကိုယ်၏တစ်နေရာလေးကြောင့် အစောနိုးလာရသည်။
နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေသည့် ကောင်ချောလေးကို ကြည့်ပြီးကျေနပ်သည်။သူလေးကို ပေးလိုက်ရလို့လည်း အချစ်မလျော့ဘဲ ပိုတိုးလို့တောင်ချစ်ရသည်။
အမေပြောပြောနေသည့် နင်ကနွားဆိုလည်း နွားပဲခေါ်ခံလိုက်မည်။ကိုယ်နွားကျတယ်ဆိုလည်း သူ့တစ်ယောက်တည်းစာပဲ နွားကျတာလေ။ကိုယ်ဘဝကြီးတစ်ခုလုံးကိုရောအသည်းနှလုံးတစ်ခုလုံးပုံပေးထားတာ။ကိုယ်လိုမပြည့်မစုံ၊ပညာမတတ်ဘာမတတ်တဲ့ ကောင်က သူ့ကိုအပိုင်စားရတာ နည်းတဲ့ကုသိုလ်လား။
/
/
/
"အွင်း....ဝါး...ဝါး"
နည်းနည်းလေးလှုပ်လာပြီး တဝါးဝါးသမ်းနေသည့် သဲလေးကို မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။မိမိ၏ ကြည့်မဝလေး။
မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး မိမိရှိရာဘက်ကိုကြည့်နေသည့်ကောင်လေး။အိပ်ချင်မူးတူးရုပ်လေးနဲ့။
"မောနင်း....အစောကြီးနိုးနေတာလား"
တိုးတိုးလေးပြောပြီး ကိုယ့်ရင်ဘတ်ထဲတိုးဝှေ့နေသည့်ကောင်လေး။
"နာနေလို့လား ....မောင်"
မောင့်ရင်ဘတ်ကြီးထဲ တိုးဝှေ့ပြီး အိပ်ချင်သည့်စိတ်ကိုဖျောက်နေရသည်။ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း အစောကြီးနိုးနေသည်။သူနာနေလို့များလား။
မောင့်ရင်ခုန်သံတွေကို နားထောင်ရင်း ဇိမ်ယူနေမိသည်။
"ဟင့်အင်း.... မနာပါဘူးသဲရဲ့"
"သိပါဘူး.... နာနေတာထင်တာ နည်းနည်းတောင်မနာဘူးလား ....မညာနဲ့နော်"
YOU ARE READING
တို့အတူ(တို႔အတူ) Completed
General Fiction(ထမုံ+နယုန်) မိတ်ဆွေ၏ဘဝမှာ ဆိုးတူကောင်းဖက်တစ်ယောက်တော့ ရှိဖို့လိုအပ်ပါသလား။ လိုအပ်သည်လို့ ယူဆလျှင်ဖြင့် ကျတော်တို့နှင့်အတူ ဒီficလေးကို စီးမြောကြပါစို့ဗျ။ မိတ္ေဆြ၏ဘဝမွာ ဆိုးတူေကာင္းဖက္တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိဖို႔လိုအပ္ပါသလား။လိုအပ္သည္လို႔ ယူဆလွ်င္ျဖင့္ က်ေတာ...
