Maybe Love

Chapter 33

MIKAYLA's POV

Kwinento sa akin ni Jayden lahat, simula nung birthday ko. Hanggang sa ngayon.

He told me that Ashtrid lied to him, to us. Nadamay kami si problema ni Levi at Ashtrid.

I was crying while listening to him, i didn't know that he was struggling.

Na nagkaproblema ang company nila kaya hindi siya nagparamdam sa akin, na kakagawan ni Ashtrid ang lahat.

I wiped my tears using the back of my hands.

"B-bakit..." I stopped talking, bulong lang ang aking pagkasabi pero alam kong narinig iyon ni Jayden.

He held my hand at tinapat ito sa kaniyang labi, saying sorry all over again.

"Bakit hindi ka nagtanong sa akin?" Lumingon ako sa kaniya habang hinihintay ang sagot.

"B-bakit ka naniwala agad sa kaniya, Jayden? Bakit...pinatulan mo agad ang mga halik niya"

Sunod sunod ang pagbagsak ng aking mga luha. Jayden, looked at me. His eyes was wet at may mga luha na tumutulo dito.

"Nagalit ako, Kali...Patawarin mo ako." Inabot niya ang aking mukha at pinaharap sa kaniya.

"Pagbabayaran ko ang sakit na pinagdaanan mo, hmm?" He hummed at the end of the sentence.

He caressed my cheeks using his thumb. I tried to look down but he held my chin and made me look at him.

"Mahal na mahal kita, Kali. Please, give me another chance..."

My heart clenched after telling me that, para akong sinusuntok sa dibdib sa sakit nito.

"Hindi ko alam..." Umiling ako sa kaniya habang tumutulo pa rin ang mga luha sa aking mata.

"Love, please..." I don't know, Jayden. Gusto kitang patawarin pero ang sakit sa pakiramdam.

The pain i was feeling was caused by lies, it was all a lie. How can Ashtrid do that to us? She ruined someone's relationship...someone's life.

"Listen to me, Kali. I won't ever cheat on you, ever. I love you with all my heart, Love. I didn't want to believe Ashtrid back then. I don't know how to tell you nung araw na iyon." Palinawag nito sa akin.

"Maybe Love wasn't meant for us that time."

He stopped talking and faced me.

"But now, I'm sure na ikaw lang ang papakinggan ko. Ikaw lang."

Parehas kaming natahimik sa loob ng Kotse, i didn't know what to say.

My mind was blank when i remembered something, Our children.

"J-jayden..." Agad itong tumingin sa akin. Binatawan nito ang aking mukha.

"I want you to meet someone..." I swallowed hard. I'm nervous dahil hindi ko alam paano sa kaniya sasabihin na may nagbunga noon.

"Me too, i want you to meet someone" Tumingin ako sa kaniya.

"Tomorrow, let's meet here tomorrow" Malambing nitong sabi. Tumango ako dito at hinintay na magsalita ito.

"Kali, I'm ready to wait for you to forgive me, kahit ilang taon pa yan."

I licked my lower lips, "I'm sorry, Jayden."

"What for? I should be the one who should say sorry, Kali. I caused you pain"

I sighed and didn't answer him.

"I need to go home" Lumingon ito sa akin at tumango. "I'll take you home-"

"Hindi na, may dala akong kotse." Pigil ko sa kaniya. Tinitigan lang ako nito at tumango rin.

"C-can i get you number?" He scratch his nape while handing me his phone.

"Sure" Tinipa ko ang number ko dito at sinave.

"Let's meet tomorrow, okay?" Hinatid ako nito sa aking kotse at tinanaw ako habang paalis.

Now i know his reasons, i don't know if i can forgive him for hurting me, but he deserves to know about our children.

Nakadating ako sa bahay ng malalim na ang gabi at naabutan ko ang aking mga anak na naghihintay sa sala.

"Mommy!" Tumakbo ang kambal sa akin at yumakap. Agad kong hinalikan ang kanilang pisnge at sabay kaming naglakad.

Reu and Biel was talking about what they did earlier, hanggang makatulog ang mga ito at napagod sa pagkwento.

Tinititigan ko ang aking mga anak, i fixed Biel's hair.

"I met your daddy, babies" Mahina kong sabi sa mga ito, they will finally meet their father.

"Should i accept him again, hmm? Should Mommy open her heart again for Daddy?" I was talking to them kahit tulog ang mga ito.

Tumayo ako at lumabas ng kanilang kwarto, i went to my room and showered. After showering, i immediately went to bed and sleep.

Pero hindi ako makatulog dahil binubulabog ako ni Jayden. Tuwing pipikit ako, nakikita ko siya.

Maalala ko ang kwento nito, at sisikip ang dibdib. Hindi ko kwinento sa kaniya ang nangyari sa akin nuon.

Huwag na, sapat na malaman niya na may anak siya.

Nakatulog ako sa pagiisip.

I woke up and took a shower. I went down to the dining area and saw my little angels eating cereal.

Habang tumatagal, nagiging kahawig na nila ang ama nila.

I kissed both of them good morning and ate my breakfast too, maya maya ay bumaba na si Mama suot ang kaniyang silk robe.

I was brushing Biel's hair while Reu is playing with her toys.

I cleared my throat "Angels, i want to tell you something" Binihisan ko ang kambal at nakabihis na rin ako.

"Yes, Mommy?" Reu looked at me and tilted her head.

"We will meet someone today" tumango naman si Biel sa akin at ngumiti, i pinched her cheeks and gave her a kiss.

Habang nasa byahe, hindi ako mapakali sa aking pwesto. Kinakabahan ako sa magiging Reaction ni Jayden.

Paano kung ayaw niya sa mga anak ko? Paano kung... natigil ako sa pag iisip ng tumunog ang phone ko.

Nang mag red light, tinignan ko ang nagtext sa akin.

We're here.
-Jayden

Tsh, ang cold niya naman magtext? Akala ko ba babawi siya- teka nga! Hindi ko pa naman sinabi sa kaniya na dapat bumawi siya at hindi ko alam kung napatawad ko na ba siya.

Gosh, Mikayla. Nababaliw ka na naman!

San kayo?
-Me

Wala pang isang minuto at nagreply na agad ito, nasa malapit daw sila sa bilihan ng Cotton Candy kaya naglakad kami doon.

Natatanaw ko na si Jayden and she's with a little girl? Nakatalikod sila sa akin, habang ang kambal ay tahimik sa magkabila kong side.

Slowly, they turned around.

"Oh gosh..."

-End of chapter 33-