Maybe Love

Chapter 27

MIKAYLA's POV

Maaga akong nagising at nagbihis para pumunta sa FG. Utos daw kasi ng CEO, eme.

"Akala ko ba dito ka na lang sa bahay magtrtrabaho dahil kasama mo naman ako?" Lia asked nang makasulong ko ito sa sala.

"May kailangan pa akong asikasuhin" Tumango lang ito sa akin. Ipagdrdrive pa sana ako ni Manong Herman pero tinanggian ko ito, matagal pa kasi siguro ako sa Company na iyon.

I arrived 10 minutes before 9am kaya nagmamadali akong pumasok sa loob ng building. Malas naman at ang daming tao sa Elevator kaya naghintay pa ako ng ilang minuto bago makasakay ng tuluyan.

Tumango lang sa akin ang Secretary ni Jayden at pinapasok na ako kaagad. Inayos ko ang aking sarili bago kumatok at buksan ang pintuan nito.

He's sitting at the top of his table habang nakatingin sa orasan nito.

"Late" Maigsi nitong sabi. I checked my wristwatch and it's only 9:01! Anong late diyan?!

Pasimple akong umirap dito. When i looked at him, mariin ang titig nito sa akin kaya ngumiti ako ng kaunti.

"I'm sorry, Sir" He clenched his jaw and turned his back on me. Umupo ito sa swivel chair niya, i sat infront of him.

"There's no other papers the head gave me yesterday" Pormal kong sabi dito. Suminghap siya at ngumisi sa akin.

Bakit ngumingisi siya? Baliw.

"It's my own contract, Architect." Mariin ang pagkakasabi nito ng Architect.

Inabot nito sa akin ang may kakapalan na papeles, i looked at him confusingly.

"W-what? Ang dami..." I checked the papers again, gosh!

"Sign all of it, Diaz" I swallowed hard when i heard him say my surname, parang natutuwa pa siya habang binabanggit iyon.

"I can give it back to you tomorrow-" he cut me off.

"No, i only have time now" Masungit nitong sabi.

Kinuha ko ang ballpen sa aking bag at nagsimula ng pirmahan at basahin ang sangkatutak na papeles.

Minutes have passed at sumasakit na ang aking kamay, pero hindi ko iyon ininda. Nasa kalagitnaan na ako ng pagpirma nang biglang kunin ni Jayden ang aking kamay.

Agad ko itong binawi sa kaniya. No, Jayden. You can't touch me.

"We're working, Sir" Pinagpatuloy ko ang pagpirma kahit malakas ang kabog ng puso ko.

I don't want to admit that his touch still affects me, god!

I signed the last paper at tumingin kay Jayden. He was fucking staring at me for the whole time, and i didn't mind him.

"Here, Sir" Inabot ko dito ang papeles. He checked it and looked at me after.

His face soften when our eyes met, na para bang isa akong mahalagang tao sa paningin niya.

He stood up and went near me. Bago pa ako makalayo sa kaniya ay nahuli na nito ang aking bewang.

His hands supported my waist, while my hands is resting on his chest.

"Anoba!" I tried to push him away pero masyadong mahigpit ang pagkakahawak nito sa aking bewang.

I was looking up at him and he was looking down. Our eyes locked for a moment and i saw the emotion in his eyes.

Guilt, pain and anger.

"Bitiwan mo ako, Jayden" Mariin kong sabi dito. Hindi pa rin ito natitinag. I screamed when he lifted me at inupo ako sa ibabaw ng kaniyang table.

Nakakulong ako sa kaniyang bisig. He was leaning forward, both hands on my side. Magkatapat ang aming mukha.

"Anong gusto mo, Jayden? Aalis na ako-" Before i could finish my sentence, he hugged me. He buried his face on my neck and few moments later i feel something wet.

"A-are you..." Hiniwalay ko si Jayden sa akin and when he faced me, i saw tears escaping his eyes.

"Why are you crying?" Seryoso kong tanong sa kaniya. I never saw Jayden cry before, kahit nung kay Ashtrid pa.

"Wala kang karapatan umiyak, Jayden" Umalis ako ng upo sa ibabaw ng lamesa.

"Kali-" Sinampal ko ito.

"Anong iniiyak mo, ha" I pushed him using my two hands, napaatras lang ito ng onti.

"Baby, let me explain-" I slapped him again, this time really hard.

"Explain? Para saan?" My voice cracked when i asked him that. Para saan pa ba yung explanation niya? Para sa mga ibon? Para sa ikakabubuti ng pilipinas?

"I'm sorry..." Yumuko ito at hinawakan ang aking mga kamay.

The moment he touched me, para akong nanghina.

This was the touch i was looking for when i was pregnant with his children. He was the only one i looked for when i was pregnant, siya lang.

"Ayan ang kailangan ko noon, Jayden. Pero alam mo?" Tumigil ako sa pagsasalita. He looked at me and i saw guilt written on his face.

"Hindi na ngayon, okay na ako. Tama na, tapos na" Marahas kong binawi ang aking kamay.

"Love, pakinggan mo ako..." nanghihina nitong sabi.

"S-sige, Jayden! Papakinggan kita! Pero sa o-oras na matapos ka na, let me go"

Bumabalik ang sakit na dinulot nito sa akin nuon. How i saw him and Ashtrid fucking eachother. How i heard him moaning in pleasure.

Naghahalong galit at sakit ang pinaramdam nito.

"Jayden, may pamilya ka na..." Umiling ako sa kaniya. This is wrong, kahit anong explain pa ang gawin niya para saan pa?

May anak na siya kay Ashtrid.

I don't want the child to grow up knowing that he's father cheated on someone.

"Hindi, nagkakamali ka..."

"Ano? Tangina, Jayden! Tama na! Wag mo akong niloloko, please" Tumalikod ako sa kaniya at pinunasan ang luha ko.

Ayoko nang marinig pa ang mga kasinungalingan mangagaling sa kaniya.

I had enough of his bullshits!

-End of chapter 27-