Maybe Love

Chapter 26

MIKAYLA's POV

"Jayden" Hindi ako umalis sa aking kinakatayuan, para bang nabato ako dito.

"Uh...I mean, M-Mr. Hernandez" I compose myself and cleared my throat.

"I'm here to let you sign my papers for my transfer here" His dark eyes followed me, mariin ang bawat titig sa akin.

Inalapag ko sa harapan nito ang aking papeles. I sat infront of hin and waited for him to sign it pero hindi man lang ito gumagalaw.

Walang emosyon itong nakatitig sa akin, i returned his stares with no emotion.

Galit, yan ang nararamdaman ko ngayon. Andito pa rin ang sugat na natamo niya sa akin.

"Kali-" i cut him off, tanginang yan! Wag niya akong matawag tawag na yan! Nakakadiri!

"Architect Diaz" I corrected him. Seryoso pa rin ang mukha ko. His face softened but i ignored that.

"I'll sign the papers" Kinuha niya ang ballpen niya, parker. He signed the papers and i stared at him.

May pagbabago kay Jayden. Lalong nagmature ang mukha nito at lumaki ang katawan. His broad shoulder caught my attention.

Maskuladong maskulado ang dating niya ngayon sa kaniyang formal attire.

"Done" His voice became deeper and full of Authority. Kinuha ko sa kaniya ang papeles at tinignan kung pinirmahan niya talaga iyon, baka jinojoke time ako nito eh.

"Thank you, Sir" Magalang kong bati dito. Siya pa rin ang boss ko, kailangan galangin at baka matanggal ako sa trabahong pinaghirapan ko.

Yumuko ako ng onti tumalikod. I heard th swivel chair made a sound, gumalaw si Jayden.

Hindi ko ito pinansin at patuloy sa paglalakad nang magsalita ito.

"Mikayla..." My hand stopped midair from holding the door. I sighed deeply before facing Jayden.

"Yes, Sir?" Tanong ko rito.

Hindi ito nagsalita kaya agad akong tumalikod at umalis sa kaniyang opisina. Para akong nasasakal kapag kasama siya, gusto kong makahinga ng maluwag.

Nagmamadali akong umalis sa building. Hindi ko naman inexpect na sakanila pala ang Forest Group! That's why he's filthy rich! Bakit siya ang CEO? Akala ko Engineer siya? Whatever.

Nagmamadali akong sumakay sa aking kotse. Seryoso ang aking mukha habang nagdridrive, thinking about our Encounter earlier.

I'm sure na may sarili na siyang pamilya kay Ashtrid.

I won't let him affect me, again. Especially my daughters. Ipagkakait ko sa kaniya ang mga anak ko sa abot ng makakaya ko.

Selfish? Did he think about that while fucking Ashtrid?

My eyes glanced at my old village. I suddenly miss my house for years, kaya pumasok ako sa Village at tinahak ang daan patungo sa dati kong bahay.

I park the car near the house, walang ilaw ang buong bahay at sarado. Wala na akong balita sa nangyari dito for the past years.

Mukhang maganda pa rin ang pagkakaalaga dito at hindi pa abandonado. I started the engine and left the Village.

I left that house and buried there the mistakes i committed on the past. The sadness and loneliness was left there. I spent my teenage years until i met him. Doon ko iniwan ang sakit na alalang iniwan nila sa akin.

Nakita ko ang bilihan ng Ice cream dito. Naalala ko ang gusto ng mga anak ko kaya bumili ako ng Ice Cream.

Nagbago ang loob ng Ice Cream shop, dati ay may puso at kulay blue and red ito, ngayon ay lalo itong gumanda dahil parang nakadrawing na ang buong shop.

"Hi, i would like to order one gallon of cookies and cream, thank you" tumango sa akin ang babae. Umupo ako sa bakanteng upuan para hintayin ang orders ko.

Yeah, this is the same Ice Cream shop Me and Jayden went.

Napangiwi ako sa ala-alang iyon. Ew, hindi ko na uulitin pa.

Kinuha ko ang cookies and cream na order at umalis na. I went inside the car and drove off.

Nadaanan ko ang dating parke na malapit sa Village, marami pa ring ang nagpupunta doon.

I arrived home before dinner at naabutan kong naglalaro ang mga anak ko kasama si Mama.

"Angels, Ice cream" Tinaas ko ang isang gallon ng Ice cream.

Buti at hindi masyadong tunaw ang Ice Cream kahit isang oras ang byahe.

"Thank you, Mommy" Reu kissed my cheeks and continued eating her Ice Cream.

"They look so happy, anak" Tumabi sa akin si Mama.

"Hindi ba nila hinahanap ang ama nila?" Natigilan ako sa tanong nito.

They actually did, bago kami umwui ng pinas. Sana nakalimutan na nila iyon.

"T-they did, Ma." Bumaling ito sa akin, tila may gustong itanong.

"Who's the father?" Napalunok ako sa diretsong tanong nito, parang mahihimatay ako.

Kanina lang ay kausap ko ang ama nila, Ma. At ayoko na ata bumalik pa sa Building na iyon at magresign na lang.

"It's okay if you're not ready to tell me" Hinaplos nito ang aking braso.

"Thank you" I kissed her Cheeks. Kinuha ko ang kambal at pinapunta sa kanilang kwarto, they ate dinner already. Ang aga naman ata ng dinner? But that's fine.

"Mommy, Why does Mommy lola keep saying that 'may kamukha kayo'" kuryosong tanong ni Reu sa akin, she's playing the bubbles on the bathtub.

"I don't know, baby" Si Reu ang tanong ng tanong sa akin at hindi naman ako nagsasawang sagutin siya.

"When can we meet our dad?" Ayan ang hindi ko kayang sagutin.

"I don't know, baby..." Pinaalis ko na sila sa bathtub at kinuha at twalya nilang dalawa. Una kong pinunasan si Biel na kuryoso lang nakatingin sa akin.

"Mommy, Can we meet him?" I looked at Biel. No, baby. You can't meet your dad.

"Let's see, okay?" Tumango ang kambal sa akin. They went to their bed and let me read them a story.

"That's so lame!" Reklamo ni Reu pagtapos kong basahin ang story ni Humpty Dumpty.

"Baby, don't say that! Matulog na kayo" Kinumutan ko ang dalawa at binantayan hanggang makatulog ito.

I went out of the room and showered. I wore a silk nightwear. Tinignan ko ang aking laptop sa mga emails.

I was browsing my laptop when my phone beeped. I picked it up at may text ito ng unkown number.

Architect Diaz,
Please proceed at the main building tomorrow, 9AM sharp. You will sign more contracts for your transfer.
-09********

Sino naman ito? Magrereply na sana ako ng noted pero nag message ulit ito.

It's ordered by the CEO of the Company, thank you.
-09********

Eh? Anong trip na naman ito, Jayden!

I rolled my eyes and went to sleep, nababadtrip ako sa kaniya. Imbis na lubayan niya na ako, tsk!

At akala ko ba iyon mga papeles lang na iyon ang kailangan kong pirmahan? Pauso mo, Jayden Roy.

-End of chapter 26-