Maybe Love

Chapter 38

MIKAYLA's POV

Tulad ng mga gusto ng kambal, pumunta kami sa dati namin bahay. Nadaanan pa namin ang parke pero hindi kami pumunta doon dahil mainit ang araw, at marami rin ang tao.

"We're here" I snapped back to reality ng marinig ko ang boses ni Jayden. Bumaba kaming dalawa sa sasakyan at inalalayan ang tatlo.

Binuhat ko si Reu at binaba, nasa kabilang side naman ni Jayden ang dalawa. Hinintay namin silang tatlo at lumakad na kami sa pinto ng bahay.

Memories.

Ayan ang unang pumasok sa utak ko. Those loneliness, happy, painful memories lingered on my mind.

Nang bumukas ang pinto, at nakatapak ako sa loob ng bahay. I felt the familiar warmt and feeling.

"I spent half of my life here..." I whispered, hindi ko namalayan na nasa gilid ko pala si Jayden at pinagmamasdan akong umikot ang paningin sa loob ng bahay.

"I know, that's why I bought it." He said.

"Teka, how? I mean, may bumili na nito, kelan mo nabili 'to?" Tanong ko sa kaniya at humarap.

The house looks exactly the same! Katulad nung iniwanan ko ito at nagpunta sa London.

"After 2 years, at mukhang hindi naman masyadong umuuwi dito ang bumili ng bahay mo." Anito.

"Really? Wow, this looks the same almost after 8 years..." Natatawang sabi ko. The sofa looks new, pero magkaparehas ng design.

"Yes, some furnitures are new. Pero parehas lang rin nung dati, ayokong ibahin. Because if i change it, it won't feel like you anymore."

I didn't heard what he said sa dulo, dahil almost whispered na yon. Nagkibit balikat na lang ako at naglakad patungo sa kitchen.

Oh, I remember those days where we always cook popcorn and all tuwing mag movie marathon kami.

I laughed at that memory. Good times, eh?

Ang tatlo ay naglalaro sa isang kwarto, na mukhang ginawang playroom ni Caly.

I smiled, looking at them. And kwartong ito ay guest room noon.

At katabi nito ay kwarto ko, kaya pumunta ako doon. I held the door and slowly opened my room.

My heart tugged, remembering those times. Fuck, grabeng reminiscing naman 'to!

I slowly walked towards my bed while roaming my eyes on the room. This looks exactly the same!

Umupo ako sa kama. Nagulat ako dahil nakita ko pa ang dati kong lamesa, na mukhang naalagaan ng mabuti.

Pumunta ako sa lamesa ko noon, and I opened the cabinet. My eyes started to water when i saw something that makes me remember a memory.

"Dali na, isa lang!" Hinila ko si Jayden sa tabi ko. He groaned pero umupo naman. Hawak ko ang instax ko, at etong kasama ko, nagi-inarte pa! Ayaw ata akong kasama nito sa picture, eh!

"Please..." nag puppy eyes ako sa kaniya, tumawa naman siya at mabilis akong hinalikan sa labi. Gusto ko kasing may polaroid na picture kami! Alam mo yon, para sweet!

'Di ko nga alam na may sweetness ako sa katawan, eh! Kasi ang pagkakaalala ko, isa akong bitter na pinaglihi sa ampalaya.

Pero dahil dumating ang gwapo na 'to sa buhay ko, parang nagsitaasan ang sugar level ko sa sobrang sweet ko!

"Fine, but, I'll take a picture of you, wearing you toga on your graduation, okay?" Tumango ako sa kaniya.

Hinanda ko ang instax ko at pinahawak ko sa kaniya. He extended his arms and I wrapped my arms on his neck.

I kissed him on cheeks, and i closed my eyes. Clinick niya ang instax at hinintay namin ang results.

"Isa pa! Please..." Tumango lang siya ulit, mukhang mas good mood na.

"Sure, basta, sa lips mo na ako i-kiss." He pinched my nose. Hinampas ko siya sa braso dahil sa kalandian niya!

"Ayun, gusto lang makachansing!"

"Kali?" Nalapag ko ang polaroid at tumingin kay Jayden na nasa pintuan. Tumingin muli ako sa mga polaroid na nasa cabinet at nilabas iyon isa-isa.

"You found it..." naramdaman ko ang presensya niya sa aking tabi. Tumango ako sa kaniya at ngumiti habang tinitignan ang mga polaroids.

"We look young, happy and..."

"Inlove" Tuloy niya. Tumango ako, sumasangayon sa kaniya. Yes, we look inlove and happy here.

It was days before my graduation and birthday. Before the day where everything went down hill.

"Daddy!" Narinig ko ang boses ni Reu na tinatawag ang ama,

"I'll just go ang check them" tumango ako sa kaniya.

Isasara ko na sana ang cabinet ng makita ko ang isang notebook. It was a black, plain notebook. Kinuha ko ito, nagtataka dahil wala naman akong ganito.

I examined the notebook first before opening it.

CRYING, i was crying habang binasa ko na ang huling salita na nakalagay sa notebook na ito.

"Kali-" Nag angat ako ng tingin kay Jayden, tears rolling down my cheeks. My heart hurt so much, very much.

"Jayden..." He rushed towards me and hugged me, telling me it's okay. I hugged him on his neck, and sobbed.

"B-bakit...bakit mo hindi sinabi?" Umiiyak na saad ko, humiwalay siya sa akin, nagtataka sa sinasabi ko.

Then, his eyes went down to the notebook I'm holding. Realization hit his face, and guilt was all over it.

"You were hurting, too..." Umiiyak na saad ko. Mas lalo akong nasaktan dahil nakita ko ang mga luhang pumapatak galing sa mata niya.

"Yes, but it doesn't matter-"

"No! It does, Jayden!" Padabog kong hinagis sa kama ang notebook at masama siyang tinignan.

"Please, don't do that again..." Nagmamakaawang sabi ko. Umiling siya at ngumiti sa akin.

"I won't, Kali. Hindi na, hinding-hindi na." Niyakap ko siya at parehas kaming umiyak sa bisig ng isa't isa.

He didn't tell me that yesterday. Akala ko, ako lang. bakit hindi niya iyon sinabi?

"Nahihiya ako, Kali..." mahinang sabi niya, umiling ako at mas lalong sinubsob sa kaniyang leeg ang aking mukha.

"Hindi...mo dapat ikinakahiya yon, Jayden. Nothing is wrong with that..." umiiyak kong saad.

"Please, promise me. Hindi mo na ulit gagawin yun, ha?" Tumango siya sa akin.

At kahit sinabi niyang hindi na, parang dinudurog ang puso ko sa mga nabasa ko.

Dahil alam ko ang pakiramdam.

-End of Chapter 38-