DÜĞÜM...

#40#

"İlk hangi haberle başlayalım ali kadalı."

Yağız sessizce konuşmaya devam ederken ali dolan gozleriyle yağıza döndü.

"Seni sevicek mi zannediyorsun ha ? Böyle yaoınca herşey dahamı güzel olucak şerefsiz. "

Ali bir elini beline atıp diğer eliyle ağzını kapatıp hıçkırığını gizledi.

"Beyninde kalbinde başka biri varken,daha yeni onun yanından gelmişken nasıl bu kadar rahat davranıyorsun? Ben çokmu memnunum kızımın o itle beraber olmasından. Sana git dedim git dedim sana lan git !"

"Aklında guzel kalıcaktın bu hikayenin kötüsü ben olucaktım ya. Artık sensin. Artık yoksun sen yağız efendi. Seni hatırlamıyor bile."

Ali parmağıyla oyayı gösterip devam etti.

"O kız benim. Benim kızım. Canımın da ötesinde bişi. Birakmam. Git anlat her boku anlat. O karar vericek. Kimin yanında kalacağına o karar verecek.

Elini yağızın yakalarına götürüp devam etti.

"Bunu o hak ediyor. Günlerdir ordan oraya sürükleniyor benim kızım.Bilinmezlikle. eger birisi karşı çıkarsa ona elim kanlı çıkarım bu araziden."

Yağız çenesi kasılmış bir sekilde oyaya bakiyordu. Ellerini yumruk yaptığından habersizdi. Onu seviyordu. Cok seviyordu. Onun da otesinde birsey vardı ama. Onu istemesi, onu istiyordu.

Başını salladı Yağız. Elleriyle yüzünü kapatıp derin bir nefes aldı ve yeniden görüş önüne çıkardı yüzünü.

Oyanın az sonra oksurmesiyle Yağız ve ali oraya döndü.

"Uygar." Dedi acıyla.

"Uygar." Dedi. Ama bu sefer bağırmıştı.

Uygar olduğu yerde kıpırdanırken dişlerini sıkarak gözlerini açtı.

"Oya." Kısık ve boğukça.

"Nerdeyiz."dedi korkarak.

"Korkma lütfen korkma daha fazla vicdan azabı çekmeme izin verme ne olur."

Uygar acıyla konuşurken oya hıçkırdı.

"Korkmuyorum. Sadece senin icin endişeleniyorum."

"Benim için üzülme. " dedi uygar.

"Buna değmem." Diye devam etti.

Yağız yürüyerek görüş alanlarına girdi ve uygarın başındaki bezi kaldırdı.

Uygar yağızı görünce şaşırmamışti fakat arkasından gelen aliyi gorunce gözleri onda takılı kalmıştı.

Yağız oyanın yanina gidip onune dogru egildi ve bezi cekti.

Gözleri birleşti.

OYA'DAN:

o yeşil gözler dedi. Her gece önüme serilen, yakınım en uzağımdı bu gözler.

Yaşlar birer birer akmaya devam ederken gözlerime gülerek bakmaya devam etti.

"Kimsin sen?" Dedim sessizce

Bakışları koyulaştı ve daha dikkatli izlemeye başladı beni.

"Kimsin sen ?" Dedim bu sefer bağırarak.

Ellerini dizime koyup konuştu.

"Yağızım ben. Yağızın." Gözlerime bakmaya devam ederken.

Sıkıca yumdum gözlerimi. Bakmıycaktım. Korkunçtu eskiydi, karanlıktı bu gözler.

"Hatırla oya ne olursun hatırla."