Lanet Ya Da Mucize

49: İmkansız

"Adrien, nereye gidiyoruz?"

"Anneme."

+ Kraliçe tavuskuşu. Queen peacock. Sonunda tanışma zamanı gelmişti demek. Nasıl bu kadar acımasız olabilirdi?

"Hafızan yerine gelmişti değil mi?"

"Evet. Garip, ama bir şekilde oldu. Zaten arada sırada küçük kesitler hatırlıyordum. O anda yine bir şeyler hatırladım ve sonra bir bütün haline geldi. Her şeyi hatırlıyor muyum bilmiyorum. Ama annenin ne kadar acımasız olduğunu hatırlıyorum."

+ Ona hesap sormayı öyle çok istiyordum ki..

"İzninle annene bir kaç şey söyleyebilir miyim gidince?"

+ Gülümsedi.

"Tabi leydim. Keyifle izliyor olacağım."

"Kaos severiz ha?"

"Tabiki."

"Peki, sana bir şey sorabilir miyim.. yani üzülmeni istemiyorum tabi ama.."

"Sorun değil, istediğini sorabilirsin."

"Sen, en başında katil olduğunu söylemiştin. Bunu anlamakta zorlanıyorum. Nasıl olur da onca insanı öldürürsün?"

+ Bir yandan sormak hiç içime sinmese de deli gibi merak ediyordum.

"Yapmadım."

+ Tek bir kelime. Nasıl bu kadar kafa karıştırıcı olabilirdi, ne demekti bu? Yapmadıysa kim yapmıştı o zaman, neden en başta yaptığını söylemişti?

"Ne demek yapmadım?"

"Ben hiç kimseyi öldürmedim Marinette. Kavgacı olduğum doğru, agresif olduğum doğru, sabırsız olduğum da doğru. Ama kimseyi öldürmedim.."

+ Neye şaşıracağımı şaşırmıştım!

"Her şeyi annem yaptı, katil olan o, acımasız olan o. Bir sürü cana kıyan o."

"Senin çocukluğunu çalan da o.."

"Benim çocukluğumu çalan da o..."

+ Beni en derinden sarsan o buruk gülümsemesiyle baktı.. Sonra gülümsemesi silinip giderken yerini sinirli bakışlar aldı.

"Şimdiye kadar her şeye göz yumdum. Her şeyi görmezden geldim, affettim ama bu bambaşka!"

"Peki, ne için hesap soracaksın ondan? Nasıl bir kızın hayatını çalarsın da onun yerine başka bir kız var edersin mi diyeceksin? O ne der sence? Tamam o zaman hatamı düzeltelim kız yok olsun, diğeri hayatına devam etsin."

"Demez."

"Ya derse, ya derse Adrien!? Seni tanımadan önce bunu deseler sevinirdim bile belki. Ama şimdi seni kaybetmek istemiyorum! Ama mecburum, lanet olsun ki mecbur bırakıldım! Şimdi annene gitsek ne olur gitmesek ne olur söylesene? Neyi değiştirir?"

+ Bir anda arabayı yolun kenarına çekti.

"Bilmiyorum, bilmiyorum! Anlıyor musun bilmiyorum!? Bir çözüm arıyorum, sen korkuyorsun da ben korkmuyor muyum sanıyorsun!? En az senin beni kaybetmekten korktuğun kadar korkuyorum, seni kaybetmekten! Yok, çıkış yok bir türlü! Kapısız dört duvar arasına bıraktılar sanki bizi çık diyorlar!"

"Kapısız dört duvar arasından çıkmak kadar imkansızız..."