Çirkin Ördek Yavrusu

final/part 2

Fikret pencere kenarından Zühre'yi seyrediyordu, bir saat önce bir sinir krizi geçirmiş bunun üzerine de sakinleştirici verilmişti. Louis 6 saatlik ameliyatın ardından yoğun bakıma alınmıştı. Çok kan kaybettiği içinde doktoru 24 saatin çok önemli olduğunu anlatmıştı. Zühre girmişti ilk Louis'in yanına, çıktığında  krize girmişti. Kendi yaşadıklarının bir benzerini kardeşinin yaşamış olması canını sıkıyordu Fikret'in, sevdikleriyle sınanmanın ne demek olduğunu Fikret çok iyi biliyordu, kardeşinin elini tuttu, elleri kanlı değildi, hemşireler o uyurken temizlemiş olmalıydılar, uyandığında Zühre yine ortalığı ayağa kaldıracaktı, hemşirelere acıdı, usulca dışarı çıktı kapıyı kapattı Egemen kapının önünde ki bankın üstünde oturuyordu

"annemler gittiler mi?"

Egemen başını salladı

"evet az evvel yolcu ettim onları"

"sende git istersen"

Egemen ayıplar gibi baktı "sence ben seni bu halde yapayalnız bırakır mıyım?"

"ama Arya var, onun sana ihtiyacı var, biliyor musun geçenlerde bir belgesel izledim 1940 yıllarda bir deney yapılıyor 20 bebek hiç sevgi gösterilmeden, neredeyse hiç dokunulmadan besleniyor altı temizleniyor bu bebeklerin yarısından fazlası ölünce deney sonlandırılıyor, sevgisiz hiç bir canlı büyüyemez Egemen, onun zaten annesi yok, onu sevginden mahrum bırakma , ben tek başıma da idare ederim"

Egemen bu defa hayranlıkla sevgilisine bakıyordu, Fikret her geçen gün gözünde büyüyordu, bu öylesine bir büyütmede değildi bunu sonuna kadar hak ediyordu, en zor zamanlarında bile Arya'yı hep gözetmesi, koruyup kollaması  hayranlık duyulacak bir davranıştı

Usulca Fikret'e yanaştı, Fikret'in yorgunluktan bitkinlikten bir şeyler hatırlayacak durumu yoktu boş gözlerle Egemen' e baktı, Egemen Fikret'in elini kavradı

"önce sen, sonra Arya başıma gelen en güzel şeysiniz, ikinizde kalbimin ta içisiniz Çirkin Ördek Yavrusu, Arya'nın uyanmasına daha birkaç saat var, o zamana kadar seninleyim sonra eve gideceğim"

Fikret'in elini yanağına koydu, avucunun içine minik bir öpücük koydu "onu yedireceğim, biraz oynayacağım ve koynumda uyutup yine sana geleceğim"

Fikret büyülenmiş gibi Egemen'i izliyordu ama aklına birkaç saat önce ettikleri şiddetli kavga gelince avucunu Egemen'in yüzünden hemen çekti

"birkaç saat öne söylediklerini unutmuş değilim"

Egemen gerildi Fikret'in haklı olduğunu biliyordu ,hem de çok iyi biliyordu yüzünü ekşitti

"göt herifin biriyim"

Fikret bu tartışmanın yeri ve zamanı olmadığını çok iyi biliyordu, öfkeyle kendini hastanenin dışına attı Egemen'de peşinden geliyordu

"bak söylenilmemesi gereken çok şey söyledim biliyorum lütfen Fikret kendimi anlatmama fırsat ver"

Fikret eliyle susmasını işaret etti, Egemen aniden sustu

"tek kelime daha edersen sana bugünden sonra her hangi bir günde bile kendini ifade etme fırsatı asla vermem, seninle tartışacak gücüm yok o yüzden lütfen sus"

Egemen anladım der gibi usulca gözlerini kapayıp açtı, Fikret Egemen'e yanaştı öfkeli gözlerle ona bakmaya devam ediyordu montunun ceplerini yokladı, Egemen şaşkınlıkla Fikret'e bakıyordu, sonunda aradığını buldu Fikret,  Egemen'in cebinden çıkardığı paketten bir dal sigara çıkarıp yaktı sabit gözlerle Egemen'i izliyordu, derin bir nefes aldı ve Egemen'in yüzüne üfledi. İkisi de bir santim yerinden kaymamıştı iki boğa gibi birbirlerini tartıyordu. Fikret bu anlamsız inatlaşmadan cayan taraf oldu. Geçip bahçede ki banklardan birine oturdu. Egemen göz ucuyla Fikret'i süzüyordu son zamanlar sigara içmeye başlamıştı ve bu canını sıkıyordu ama şimdi ne yeri ne zamanıydı sessiz kalması gerekiyordu. Sadece Fikret'e destek olmalıydı. Sigarasını hızlı hızlı içen Fikret, izmariti yere attı üstüne bastı, yerdeki izmariti alıp bir çöp kovası aradı Egemen ne yapacağını anlayınca