O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı.
O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamı...
Öncelikle kestane balının diya- şaka şaka psikolojim çok bozuk. Bölüm berbat, finallerim yaklaştı, kesin büte kaldım, hava çok soğuk... Unutmadan finallerim yaklaştığı için bölüm Ocak ayı içinde gelemeyebilir, üzgünüm. :(
Geçmişteki Uraz ve Berfu'dan bahsederken lütfen Çakır ve Berfu diyelim olur mu? Kitabın en büyük sırlarından birisini ilk bölümden kimse öğrenmesin.
#Ahmet Kaya, Giderim. #Ahmet Kaya, Oy benim canım. #Sertab Erener, Karbeyaz. #Ümit Besen, Pamela, seni unutmaya ömrüm yeter mi? #Güllü, üzülme. #Midlake, Small Mountain. #Sezen Aksu, Sen ağlama. #Bring ne the horizon, Can You Feel Mu heart
Sınır: 2K vote 10K yorum.
24. BÖLÜM: "Çaresizliğe Yuva Kurmuş Çığlıklar."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsan çok garip bir canlıdır. Hatalar yapar, yalanlar söyler, ihanet eder, bazı şeyleri isteyerek bazı şeyleri ise istemeden yapar. Kimi hatalarından ders çıkarır tekrarlamaz, bazense hatalarının hata olduğunu kabul etmeden aynı şeyleri defalarca kez yapar.
Biz insanız, kusursuz varlıklar değiliz. Bir şeyleri, tek seferde doğru yapamıyoruz, yanlış yollara saparak doğruları buluyoruz çoğu zaman.
Sevdiklerimizi kaybediyoruz mesela, kişiliğimizi bir çöpten farksız hale getiriyoruz, ikiyüzlü davranıyoruz, sürekli hatalar yapıyoruz sanki hatalar yapmak için programlanmış makine gibiyiz.
İnsanların kusursuz olmadığını bildiğimden, insanları ilk hatalarına göre yargılayan biri değildim, hiç değildim. İkinci bir şansı muhakkak verirdim, verdiğim ikinci şansın üzerine hâlâ kalbim kırılıyorsa o kişiyi hayatımdan sonsuza dek silerdim.
Ama Uraz...
İşte ona gelince böyle davranamadım, kendi içimde ona hep şanslar verdim başkası olsaydı şimdiye hayatımdan çoktan silmiştim ama Uraz'ı hayatımın merkezine koymuştum.
Aşk, sen insanların en büyük zayıflığısın.
Bundan yaklaşık yarım saat öncesine kadar olan olaylara baktığımda suçlu ve suçsuz arıyordum ama tam anlamıyla birine suçlu veya suçsuz diyemiyordum. Uraz suçluydu çünkü kardeşine ailesi hakkındaki gerçekleri söylememişti, Uraz suçsuzdu çünkü kardeşi ailesine olanlar yüzünden nefretle büyüsün istememişti. Duru suçluydu çünkü abisine haddinden fazla ağır laflar etmişti, Duru suçsuzdu çünkü ailesinin başına gelmiş her şeyi bilmeye hakkı vardı.
Duru’ya kızıyordum çünkü bizi dinlememişti, en başta da Uraz’ı... Evet haklıydı, evet sinirliydi, evet kırgındı ama bu kadarını yapıp bizi terk etmesi çok yanlıştı. Uraz, ben ve diğerleri hep onun iyiliğini düşünüyorduk ama o hep kafeste yaşıyormuş gibi davranıyordu, ona da hak veriyordum gerçekten ama Duru karşısındaki kişiyi anlamıyordu. Sürekli düşüncelerinin doğru olduğunu sanıyordu hâlbuki her düşüncesi doğru değildi, tıpkı benim gibi veyahut bir başkasının düşüncesi gibi.
