O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı.
O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamı...
Selam, güzellerim umarım iyisinizdir iyi değilseniz de iyi olun ^^ Keyifli okumalar ve de inşallah bu bölümle 1K olacağız...🖤
Sınır: 23 VOTE 35 YORUM.
Hoşunuza giden kısımlara ve buraya 🗝 bırakmayı lütfen unutmayın.
5.BÖLÜM: "SİLSİLE."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapkara bir okyanusun tavanına baktığımda ruhu asılmış bir ceset görüyordum, kulaç atarak o ruhun yaralarla güzelleşmiş kusursuz tenine bakarken gözlerindeki ıslak yıldızlara denk geliyordum, yıldızların beş köşesinden ikisi kırılmış, üçü paramparça olmuştu. Kim kırmıştı o yıldızları, kim acıtmıştı canını? Yıldızlara dokunuyordum, parmak uçlarını yakıyordu.
Yıldızlar birer çakmak gibiydi, uzaktan bakan sanıyordu ki yıldızların içi ışıklardan dolayı parlıyordu hayır bayım,
Yıldızların içi dev bir yangındı, içinin yangınını dışa vuruyor acıyla parlıyordu.
Kimsesizlik avucumun içinde bin parçaya bölünüp tenimin kıyısında kendine bir barınak kurup orada yaşamaya başladı, herkesten uzak, yalnız başına. İnce parmaklarımla avucumun içindeki çizgileri takip edip barınağa ulaştım, kapıyı çaldım. Kimsesiz ruhun, kimsesizi olmak istiyordum. Kapıyı kimse açmadı, duvar oldu kapı üzerime devrildi. Parmaklarımla o çizgileri takip edip avucumun ortasındaki denizin bataklığına döndüm, oraya sığındım.
Yatağımın üzerine oturmuş karşımda duvarı öylece izlerken kalbimde anlam veremediğim bir sızı, garip bir boşluk vardı bundan dakikalar önce şahit olduğum konuşmaları unutamıyordum aklımdan çıkmıyordu. Duru'nun o sözleri zihnimde yankılanıp duruyordu. Ya ben bir mafyanın veya içki içen kumar oynayan bir adamın kızıysam? Ya kocam pislik herifin tekiyse? Kafamdaki soruların ardı arkası kesilmezken oturduğum yerden kalktım, Uraz kapıma dayanmadan aşağıda beklesem iyi olacaktı.
Üzerime deri ceketimi geçirip odamdan çıktım. Evde yoğun bir sessizlik vardı, merdiven başında konuştuğum o cümlelerden sonra hiçbir tepki vermemiş direkt odama çıkmıştım arkamdan konuştular mı, konuşmadılar mı bilmiyordum doğruyu söylemek gerekirse bilmek de istemiyordum. Odamdan çıkmış merdivenlerden iniyordum ki aşağıdan Duru'nun ve Anıl'ın sesini işittim evden çıkıyorlardı Duru ile yüz yüze gelip sinirimi daha çok bozmamak adına onların gitmesini bekledim.
Çok geçmeden gittiklerinde ben de merdivenlerden aşağıya inip salona geçtim, salonda kimse olmayacağını düşünürken koltukta oturan Kerem'i görmem düşündüğüm şeyin olmadığını fark ettim. Bir miktar asık suratımı çabucak düzelttim, beni somurtkan biri olarak görmesini, görmelerini istemiyordum açıkçası. "Sen gitmemiş miydin?" Diye sordum yavaşça.
